Dinsdagavond beginnen de repetities met mijn koor weer na zeker zes weken vakantie. In november zingen we ‘Die Jahreszeiten’ van Haydn en er moeten nog veel puntjes op de i worden gezet. In grote lijnen zit het stuk er wel in. Dat mag ook wel natuurlijk, we zijn er al meer dan een jaar mee bezig. Met een kerstconcert en een Matthäus tussendoor.

Mijn maatje An zit er helemaal klaar voor. Zingen is haar lust en haar leven. ‘Het is echt mijn passie, al sinds ik een jong meisje was,’ verklaart ze ongevraagd. ‘Oh, An kan zo mooi zingen,’ roept een koorgenoot als ik over haar geweldige solo optreden een paar weken geleden vertel. Ja, ik bof maar met zo’n kathedrale klankkast naast me. En we hebben het ook nog eens heel gezellig!

In de pauze zitten we met ons vaste clubje aan de koffie. Er worden vakantieverhalen uitgewisseld. Heks is snel klaar. Geen vakantie voor haar dit jaar. Het is al een wonder, dat ik dat weekend in Kerkrade heb overleefd.

‘Ik ben naar Lapland geweest met mijn gezin, geweldig,’ de dame in kwestie oogt altijd heel gewoontjes, geen gekke hoofddeksels en dergelijke, maar ze doet zulke aparte dingen! Daar sta ik telkens weer van te kijken!

‘Heks, wat zie je er mooi uit, je lijkt wel een prinses!’ Ze is niet de enige, die me openlijk staat te bewonderen vanavond. Ik heb dan ook een fantastische jurk aan. Feeëriek geborduurd met bloemen en vlinders op een vederlichte stof van viscose en zijde.

‘Ik ben geïnspireerd geraakt door die overdosis aan documentaires over Lady Di. Die kon er ook wat van: zich mooi aankleden…….Vandaar….’ wuif ik de complimenten een beetje weg. Het is voornamelijk omdat het heel warm is. Zo’n luchtig kleedje kun je maar zelden aan. Daar moet je direct gebruik van maken!

De aanstaande stemtesten worden te berde gebracht. Altijd een hachelijk onderwerp. Iedereen is als de dood voor dit gebeuren. De sopranen zijn al gestemd en dat heeft menigeen ontstemd. Zo ook mijn tafelgenootje.

‘Ik ga van het koor af, wat denkt die vrouw wel, die zogenaamde stempedagoge. Ik moet van haar zangles nemen, nou, dat vind ik veels te duur. Als ik het niet doe moet ik van het koor af. Nou, dan ga ik er gewoon sowieso af!’ Nijdig klapt ze haar koffiekopje op tafel. Zo!

Heks zit er verbijsterd naar te luisteren. Ik ben ook gestemd, jaren geleden, maar dat stelde echt helemaal niks voor. Ze keken gewoon of er geluid uit je kwam en in welk register het geproduceerde geknerp, gepiep of gejubel thuishoorde. Niets meer en niets minder. Prima voor een laagdrempelig koor als het onze. We zijn godbetert de Bachvereniging niet!

De boze vrouw zingt al vijfendertig jaar de Mattheus mee!  En zo lang zit ze ook op dit koor. Tot ieders tevredenheid. Ze is ook lid van diverse andere koren en ook daar heeft ze nog nooit problemen gehad. ‘Wat raar joh, hoe kan dat nou? Waarom moet je nu opeens zangles volgen?’ Heks is compleet verbouwereerd.

‘Mijn ademsteun is niet goed, vond ze. Dus moet ik daar wat aan doen. Bekijk het. Ik doe het niet!’ antwoordt ze opstandig. ‘Is het soms zo dat je bij haar op zangles moet komen? Zit er een addertje onder het gras?’

Ik heb wel eens eerder dit soort praktijken voorbij zien komen. Iemand praat je een probleem aan en laat je nu net bij hen moeten zijn voor de oplossing. Tegen betaling natuurlijk. Doorgaans een gepeperd tarief. Voor niets gaat de zon op.

‘Ik ken iemand, die op een koor zat, waar de dirigent onredelijke eisen stelde aan de leden. Hij foeterde hen gedurig uit en zette hen regelmatig voor schut. Dit gaf allerlei stress en ellende natuurlijk en de prestaties waren ondanks zijn verbale geweld benedenmaats. Ik kan het weten, want ik ging altijd luisteren.. Jeetje wat zongen die lui vals.’

Ja wat wil je? Een dirigent bepaalt nu eenmaal de klankkleur…….

‘Ik vind het juist zo fijn dat onze dirigent zo gemoedelijk is. Alles met een kwinkslag en grap oplost. Elke week lachen we wat af met hem. Om hem en om onszelf…..’

‘Ja, Heks, dat kan allemaal wel zo wezen, maar hij is er gewoon bij, bij die stemtesten. En hij laat die vrouw gewoon haar goddelijke gang gaan. Ik kreeg een persoonlijk mailtje van dat mens waar de honden geen brood van lusten…..’

Zo is het altijd wat. Ik moet binnenkort ook voor een nieuwe stemming. Ik kom al aardig in de stemming. Hopelijk ben ik die dag een beetje bij stem, want daar zit mijn zwakte: ME gaat op je stem zitten. Ik ben em met enige regelmaat helemaal kwijt. Zomaar. Het borstregister is het enige dat dan nog meedoet.’

‘Als ze mij bij de bassen gaan zetten, dan ga ik er ook af. Ik wil gewoon alt zingen. Dat is heerlijk om te doen en het past me als een jas.’ Maar ja, er is altijd een enorm tekort aan tenoren en bassen. Als ik niet uitkijk moet ik verkassen……