Categorie archief: heksenhersenspinsels

gedachten uit de krochten van een toverheksenbrein, nieuwe inzichten in heksige zaken als dood, vruchtbaarheid, schoonheid eeuwige jeugd en gelukkig leven…

Zonnige dag en dito verslag. En foto’s van Ysbrandt met zijn suikeroompje tijdens het wekelijkse gifbad.

Posted on by

 

Ysbrandt krijgt zijn wekelijkse gifbad van suikeroom Frogs. Die handschoenen draagt hij niet voor de sier!

Heks zit in het zonnetje op haar balkonnetje. Net onder mijn steen vandaan laat ik mijn koudbloedige reptielenlijf opwarmen. ‘Weet je wat ik zo jammer vindt, Heks? Je bent zo’n warme vrouw, maar ze hebben je koud gemaakt, die mensen om je heen….’ zei de paragnost Peter van der Hurk onlangs tegen me. Hij sloeg de spijker op zijn kop.

Door kille woede geïnstigeerde scheldpartijen zijn al tijden aan de orde van de dag. Mijn Gille de la Tourette achtige gedrag stoort me in hoge mate. Ik schrik soms van wat er zoal uit mijn tater komt. Alsof mijn spijsvertering zich finaal heeft omgedraaid. Stront lozen is gezond, maar uit je kont, niet uit je mond.

Zo’n zonnetje doet wonderen voor je gestel. Elk mens heeft een beetje warmte nodig. Ik mag dan een veilige haven zijn geweest voor allerlei halve zachte uit de poppenkast gevallen mafketels, zelf laat ik me slecht troosten. ‘Waarom accepteer je geen arm om je heen?’ vraagt Peter dan ook. Geen idee. Ik ben geneigd het zelf uit te zoeken. Tja….

Later in de middag loop ik door de zonnige stad. Leiden is prachtig in dit heldere voorjaarslicht. De grachten weerkaatsen de hemel en voegen iets toe. Mijn stad, een heilzaam lichtbad.

‘Mag ik een poster ophangen van mijn koor?’ De man in de bloemenwinkel next door geeft gewillig gehoor aan mijn verzoek. Net als de conciërge  van het buurthuis, de receptioniste van het hotel, de medewerkers van het café en de dames van de broodjeszaak die op mijn lijstje staan. Mijn bijdrage aan de kaartverkoop voor de Matthäus Passion‎ is een rondje met mijn hondje door de buurt. Tot slot drentel ik langs de Singel. Ysbrandt wroet verrukt met zijn neus door het gras en tussen de krokussen.

Zo verzoen ik me met mijn stad en leven terwijl het binnen in me een slagveld is. Gek is dat toch. Ik kan zo gelukkig zijn met een hondje en een krokus midden in wat dan ook. Nou ja. Goddank.

Een lange wandeling om het gif uit te laten dampen…..

Paddenstoelen risotto met snijbiet en pittige paprikasoep toe.

Slakkensporen door de slaapkamer tijdens carnaval, solidaire dames, herinneringen aan mijn tijd tussen de slakken en hoe moeilijk het was om mezelf te herpakken: VERKRACHTING IS FOUT. Het maakt niet uit wat voor’n kleren het slachtoffer draagt of dat iemand niet in staat is om te protesteren. Ongevraagd je piemel in iemand steken is niet goed te praten strafbaar. Castratie lijkt me de enige geschikte sanctie.

Posted on by

Zaterdag is een suffe dag. Ik heb slecht geslapen. Ja, dat krijg je als je gaat roepen dat het de goede kant op gaat met eten en pitten. Dan krijg je accuut geen hap door je keel en lig je weer hele nachten wakker. Ik besluit dan ook om heel langzaam te starten. Kopje koffie, pijnstillers, geroosterd broodje. Televisie aan. Beetje schrijven aan een blog. Rustig uit de kreukels komen.

Aan het begin van de middag lig ik bij mijn fysio op de behandeltafel. Ongegeneerd knijpt ze in de kwarktaart, die doorgaat voor mijn lijf. Compleet verstijfde spieren. Au, wat is ze toch gemeen geworden, deze leergierige behandelaar. Haar behandeling wordt steeds pijnlijker, effectiever ook, maar is nog steeds niet bepaald lekker.

De evolutie van de penis

Om een mezelf een beetje af te leiden informeer ik naar haar studentenleventje in België. Ze doet een master aan de universiteit van Leuven. Er volgen wat sappige verhalen over haar woonsituatie, uitgaansleven en aanbidders. Niets mis mee. Je kunt het slechter treffen!

Dan volgt een verslag van de carnaval, gevierd met een club Nederlandse vrienden. ‘De broer van een vriendin had allemaal vrienden meegebracht. Een lekker stelletje maar niet heus. Eén van hen heeft ooit al een keertje een vriendin van ons belazerd, zonder dat ze het in de gaten had. Hij verleidde haar en had al maanden een intieme relatie met deze nietsvermoedende ‘andere vrouw’ voordat ze ontdekte dat hij samenwoont met zijn vaste vriendin. Hij en zijn aanstaande waren druk bezig om een huis te kopen…..’

 

‘Met carnaval was ik aan de beurt,’ Heks kijkt naar de beeldschone Friezin, een prachtvrouw, ‘De gehele avond had ik al zwaar sjans van één van de heren in het gevolg van de broer. Hij gaf me veel aandacht, maakte grapjes, sloeg een arm om me heen…. We sliepen uiteindelijk met de hele groep op één kamer…’

‘Laat me raden,’ roept Heks, ‘Hij lag opeens naast je!’ Inderdaad. De jongeman had zich als een grote turboslak met slaapzak en al via een glibberige slijmspoor door de kamer naast mijn behandelaar gewurmd. Met zijn hoofd naast haar voeten. ‘De man heeft dus ook nog een fetisj,’ concludeer ik opgewekt. ‘Nou, je slaat de spijker op zijn kop. Hij pakte direct mijn voeten en begon eraan te friemelen…..’

We giebelen om die grote slijmbal. Veel verder dan de voeten is hij namelijk niet gekomen. Een stevig ontmoedigingsbeleid hield de zak in zijn slaapzak. Of hield de zak van de zak in slaapstand. Hoe dan ook, zijn scrotum had het nakijken. Met recht een zak met een slaapzak in een slaapzak. Wat zal hij gebaald hebben……

‘Heb je een slaapzak? Was een flauw grapje tussen jongens onderling vroeger tijdens schoolkamp. Als zon joch ja zei kreeg ie een knietje: ‘Ik zal em even wakker maken…’

Alsof je daar ten overstaan van je vrienden kunstjes zou gaan vertonen met zo’n man, zelfs al vond je em leuk en was hij vrijgezel of serieus met je verloofd……

‘Weet je wat nu nog het ergste was? Hij woont samen met zijn vriendin en is bezig om een huis te kopen met haar…. Dat hoorde ik de volgende dag!’ Oh, hij ook al? Ja. Lekkere vent. Lekkere vriendenkring van die broer. Lekkere broer. Die zal zijn toverstafje ook vast wel eens in de rondte proberen te zwaaien bij de vriendinnen van zijn zus……

12764441_195313157492412_6270168440953369114_o

‘En ga je het aan zijn vriendin vertellen?’ Heks grapt maar wat. Mijn ervaring is dat zulke verhalen in de doofpot verdwijnen. Via de guy code. De vriendin zal de laatste zijn om ze te horen. Zelfs al graast de man haar hele vriendinnenclub af en die van de zus van zijn vriend, dan nog zal niemand haar iets vertellen……

‘Ja, daar wordt aan gewerkt. Ik vertel het aan die en die, die gooit het op de vriendinnen-app van die vrouw en zo gaat zij dit dan vernemen. Hebben we de vorige keer ook gedaan. Was die jongen niet blij mee….’

Goed zo dames, klap maar uit de school. Laat je niet langer als lustobject gebruiken door die varkens van kerels. Weg met de schaamte omdat je wordt aangerand. Weg met de schuld als iemand jou te grazen neemt. Wees solidair naar je zusters, we hebben elkaar nodig. En verwacht niet teveel van zwijnen van kerels. Er zijn ook prima mannen. Die vind je echter nooit in zulke guy code clubjes.

Afgelopen vrijdag staat er zo’n geweldige kerel bij me op de stoep. Hij komt een bakkie koffie drinken. ‘Gisteren heb ik ook aangebeld, maar toen was je er niet.’ We kennen elkaar uit de hondenwandelgangen. Zijn hospita is een hondenvriendinnetjes van Heks. Ik ben al zo vaak bij hen uitgenodigd, maar het is er nog steeds niet van gekomen.

Regelmatig staan we een hele tijd te klessebessen over het leven met al z’n fratsen. Sinds een jaar zoent hij me op beide wangen! Afgelopen week nodig ik hem uit in Huize Heks. Daar heeft hij geen gras over laten groeien!

Niet alleen Heks heeft altijd wat, er zijn meer pechvogels. Stel je voor dat je huis ontploft tijdens een vuurwerkramp, je vrouw ongeneeslijk ziek wordt en je achterlaat met een gigantische schuld, omdat ze daarnaast ook nog eens ernstig koopziek was. Je verliest je huis opnieuw en moet jarenlang in de schuldsanering. En je geliefde is er ook niet meer om je te troosten.

‘Ik hield van mijn vrouw, maar na haar dood kwamen er echt lijken uit de kast,’ grapt hij ondanks het ellendige verhaal. Geen onvertogen woord over de veroorzaakster van zijn faillissement. Zijn hart loopt nog steeds over van liefde voor haar. Wat een kanjer!

Zondagmorgen spreek ik alweer een vrouw over pijnlijk gedrag van mannen. Ze heeft in Zuid Amerika gewoond. Daar gaat het er heel anders aan toe. Althans, dat zou je denken. Ze geeft voorbeelden. Ik geef tegenvoorbeelden van hetzelfde eikelgedrag hier ter lande.

‘Toen ik veertig was gooide iemand tijdens een verjaarspartijtje in de kroeg iets in mijn drankje. Van het ene op het andere moment was ik zo dronken als een toetmaloeier. Ik kreeg een ongeluk, viel plat op mijn gezicht en hield er een kapotte kaak aan over. Die hing uit de kom. Ik wilde naar huis, maar daar dachten de aanstichters van dit onheil anders over. Ze sleepten me hun huis in.’

‘Op een gegeven moment ging ik  bijna out. Zoals dat gaat na inname van dat soort rape drugs. De gemene dikke pad van een vrouw in het gezelschap, weigerde me te helpen. Ondanks mijn smeekbeden. Ze keek me aan met haar koude vissenogen. Ik zal die blik nooit vergeten. Achteraf sluit ik niet uit, dat zij mijn drankje heeft vergiftigd. Het is een giftig gefrustreerd wijf. Ze heeft een hekel aan me…. ‘

‘In plaats van me naar huis te helpen of me een veilige slaapplaats aan te bieden, speelde ze me in handen van haar huisgenoot. Uit wraak omdat haar eigen man Heks een leuke vrouw vindt. Niet wederzijds overigens. De man van die pad is een lul van een vent.’

‘Maar goed. Heks ging out en werd niet geholpen. Uiteindelijk ben ik verkracht door die twintigjarige. Toen ik bijkwam was hij bezig. Mijn kaak hing nog steeds uit de kom en ik was bont en blauw en bewusteloos, maar hij had even zin.’

Waarom vertel ik dit nu? Zomaar aan een wildvreemde vrouw? Althans, ik ken haar alleen van kletspraatjes….. Maar ik kan niet meer stoppen. Ik spuug het walgelijke brok verleden uit.

‘Later vond hij het ook wel een ranzig gebeuren, dit stinkende aartslelijke klotejong. En waarom? Omdat ik z’n moeder kon zijn. Geen woord over de verkrachting. In zijn optiek was het dat niet. Ik had toch geen nee gezegd? Hetgeen moeilijk is als je bewusteloos bent. Ook beweerde hij dat ik naar hem gelachen had. Alsof dat kan met zo’n kaak uit de kom. Bewusteloos. Maar stel ik heb gelachen: Alsof lachen betekent dat iemand zijn geslacht er dan maar bij je moet inprakken. ‘

 

‘Toen ik aangifte deed bleek deze niet ontvankelijk te zijn, omdat ik geen getuige had. Huh? Zijn er dan doorgaans getuigen bij verkrachtingen? Wie verzint zo’n belachelijke voorwaarde? Mannen zeker! Die menssoort die meestal de verkrachter is!’

‘Het klotejong heeft nog wel naar het politiebureau gebeld en toegegeven seks met me te hebben gehad, terwijl ik bewusteloos was. Hij vond het belachelijk dat ik daar aangifte van deed. Wilde hij even recht zetten. Niets mee gedaan door de politie. Onbegrijpelijk.’

 

 

‘Het meest kapot ben ik gegaan door de reactie van de omgeving. Heks was veertig, beeldschoon, maar stokoud natuurlijk. Die lelijke puistenkop was twintig, dus daar zal die geile Heks wel zin in hebben gehad. Niemand nam het voor me op. Iedereen ging gewoon bij hem in het café aan de bar staan. Een zogenaamde vriendin, die me een dag later opving en gezien heeft hoe ik er aan toe was met die kaak nog steeds uit de kom vond dat ik me er maar overheen moest zetten! Het was namelijk bij vrienden van haar in huis gebeurd en die wilde ze niet kwijt. De trut.’

‘De man van de Wrattenpad belde me een paar dagen later op. Als ik het in mijn kop zou halen om aangifte te doen, dan zou ik daar flink spijt van krijgen. Dit is dezelfde getrouwde kerel, die achter Heks aan heeft gezeten. Groot kans, dat zijn vrouw dat pilletje in mijn drankje heeft gegooid, uit wraak.’

 

‘Ik deed wel aangifte en ben sociaal uitgekotst. De verkrachter kreeg een relatie met iemand in de periferie van mijn vriendenkring. Heks zat volledig naar de kloten thuis slapeloos naar de televisie te staren. Bijna een jaar lang.’

‘Mijn toenmalige vriend nam het me ook kwalijk. Het was een volstrekt seksistische en gestoorde narcist van een Algerijn. Toen hij het van mij hoorde gooide hij de hoorn op de haak en liet drie maanden niets van zich horen….’

De vrouw in het park kijkt me ontzet aan. Hetgeen ik haar vertel is slechts een uittreksel van bovenstaand verhaal. Een sterk verkorte versie van deze korte versie. Er valt helaas geen verbeterde versie van te maken. Ze is een lieve schat, dus ze reageert vriendelijk. Ja, wat moet je ook met zo’n geschiedenis.

Het is aan de orde van de dag: overal ter wereld steken mannen hun geslachtsdeel in vrouwen zonder dat ze daartoe zijn uitgenodigd. Het is schandalig en afschuwelijk, maar er wordt nauwelijks over gesproken door de slachtoffers. Stomweg omdat het een smet werpt op de vrouw, die het heeft ondergaan. Ik voel me ook vies, elke keer dat ik het erover heb.

 

 

Ik krijg ze nauwelijks uit mijn mond, die woorden. Opgediept uit mijn moordkuil van een hart. Ik schaam me erover. Net als al die andere slachtoffers van seksueel geweld. Het doet afbreuk aan mijn zuiverheid. Het werpt een smet op mijn wezen. Het krast in mijn ziel.

Persoonlijk vind ik dat elke man, die zoiets doet voor straf zijn ballen moet inleveren. Chop chop. En de helft van zijn lul. Mag hij nog een waxinelichtje overhouden om door te piesen. Is het zo afgelopen met die flauwekul.

Heks haalt haar schouders op. Wat moet je er ook mee. Het is alweer zo lang geleden. De lol is er sindsdien wel een beetje af in de liefde. Met mijn gewezen relatie dacht ik mijn Mojo weer teruggevonden te hebben, maar die vent blijkt achteraf zelf ook een vreselijke drakepit te zijn.

Ik heb dus nog steeds geen goeie geliefde in mijn leven getroffen, maar ze bestaan wel. Ik zie zo hier en daar een fantastisch exemplaar tussen al die seksistische gekken. Ik heb natuurlijk ook nog een paar geweldige mannen in mijn vriendenkring, zoals Don Leo, Frogs, Pappa…… En er komen in elk geval al veel betere kerels hier op de koffie. Het gaat dus echt de goede kant op…..

Drie eenvoudige tips om verkrachtingen te voorkomen. 

Ik heb inderdaad achteraf gehoord dat het kwam omdat ik er te sexy uit zie. Van een vrouw! Die avond droeg ik een oud grijs kloffie dichtgeknoopt tot aan mijn kin. Nauwelijks make up. Maar zelfs als ik er wel sexy uit zie dien je je handen thuis te houden!

Steenvrouw en Heks zijn echte vriendinnen! We hebben dezelfde valkuilen en dezelfde blinde vlek! Gurdjieff en onszelf herinneren versus comateus slaapwandelen…..

Posted on by

Donderdagavond zit Steenvrouw tegenover me aan tafel. Heks heeft Elzasser zuurkool in de aanbieding met een heerlijk glas bijpassende Alcase. We praten over het fenomeen, dat mensen de meest vreselijke dingen doen en zeggen zonder met hun ogen te knipperen.

‘Maar dat doen ze toch niet bewust, Heks,’ pleit mijn vriendin ten gunste van allerlei mensen, die nog nooit één seconde gestoken hebben in het aanvoelen van een enkel medemens. Ik betwijfel ten zeerste of mensen zo verstoken zijn van bewustzijn, dat ze anderen oren aannaaien, de vrouw van de buurman naaien, jouw recht in je gezicht naaien, manipuleren en paaien, in andermans portemonnaie graaien zonder het in de gaten te hebben.

Maar ook ik heb altijd de fout gemaakt om allerlei antisociaal gedrag goed te praten. Vaak tegen beter weten in. En het is natuurlijk ook waar. Onder alle shit ligt altijd een juweel. De modder en de lotus…

No mud, no lotus.

In elk gemeen mens schuilt een gekwetst kind. Mensen met pijn doen pijn. Pijnlijke mensen zijn eerder regel dan uitzondering.

Toch rechtvaardigt dat mijns inziens geenszins dat je je antisociaal gedraagt. Je kunt niet alles afdoen met je eeuwige slachtoffergezemel. Ook is het wel erg gemakkelijk om je eigen shit op andermans bordje te deponeren. Ben jij er lekker vanaf natuurlijk.

De intrigerende spiritueel leraar Gurdjieff tergde zijn leerlingen met allerlei opdrachten om hen in het hier en nu te krijgen. Het ging er niet zachtzinnig aan toe. Volgens hem is het grootste struikelblok van ons mensen, dat wij onszelf niet  herinneren. Dit woord gebruikt hij om de toestand aan te duiden van volledig bewust aanwezig zijn. En het is waar. Grote delen van de dag functioneren de meeste mensen op de automatische piloot. Als een machine…..

Gurdjieff deed de raarste dingen om mensen vanuit die comateuze toestand de realiteit in te jagen. Zijn leerlingen gigantisch aan het schrikken maken, een goeie oplawaai met een stok hier en daar, mensen volledig op het verkeerde been zetten. Wie zegt dat een goeroe je maar een beetje onder je kin moet kietelen? De mensheid is toch al niet geneigd ook maar iets op te steken, waarvan dan ook,  wanneer dan ook. Volgens deze leermeester kunnen we alleen groeien middels een grote schok. Hierdoor zwiep je uit je gewoontepatroon. Altijd pijnlijk, nooit leuk, maar wel effectief.

In zijn optiek moet je de mensen, die je wereld op zijn kop zetten dankbaar zijn. Zonder hen draaide je nog steeds in hetzelfde cirkeltje rond. Als een drol in een piespot.

‘Ik denk inderdaad, dat mensen dat niet allemaal bewust zeggen en doen. De meeste mensen lopen maar een beetje te slaapwandelen, bewustzijn heeft nu eenmaal weinig prioriteit in het algemeen, alle  mindfulnesstrainingen ten spijt. Die zijn over het algemeen meer gericht op resultaten zoals succesvol zijn, rijk worden, gelukkig worden en schieten in die zin hun doel voorbij. Thich Nhat Hanh zegt daarover ‘mindfullness is geen stuk gereedschap om je doel te bereiken, het is een weg.’

Ik kijk naar mijn lieve maatje tegenover me. Haar knetterrode haar springt om haar pittige koppie. Ook zij geeft mensen eindeloos krediet. Ook zij loopt zich het vuur uit de sloffen voor halve zachte uit de poppenkast gevallen idioten. Ook zij is nooit te beroerd om een tandje bij te zetten. Ook zij is regelmatig gigantisch belazerd door mensen waar je het echt niet van verwacht. Je partner bijvoorbeeld. Of je beste vriendin. Of een combinatie hiervan…..

Toch blijft ze in de mensheid geloven. Ze blijft het goede zien in elke sukkel of sul. Ze blijft van haar medemensen houden. Als iemand in de problemen geraakt blijft ze een helpende hand uitsteken.

‘Hoe is het eigenlijk met je vriendin? Die vrouw die al een eeuwigheid bij je in huis woont? Ik hoor al een tijdje niets meer over haar….’ Mijn maatje trekt een gezicht. Er volgt een verhaal, waaruit klip en klaar blijkt dat die vrouw mijn vriendin heeft gedumpt zodra ze haar niet meer nodig had. Niet dat mijn vriendin dat expliciet zegt. Ik maak het op uit wat ze vertelt.

De vrouw heeft namelijk weer een eigen huis. Opeens zit ze geld uit te geven aan dure etentjes, terwijl ze tijden op de zak van Steenvrouw heeft geteerd….. Niet aan dure etentjes voor mijn vriendin. Echt dankbaar is de dame niet. Of verbeeld ik me dit nu?

Komt me gewoon bekend voor, dit soort gedrag. ‘Sommige mensen gaan uit van vriendschap, anderen van gebruik. De kunst is om te zien waar je mee te maken hebt,’ aldus de vrouw van 1 van mijn behandelaars nadat ik te grazen was genomen door iemand die me louter gebruikte onder het mom van vriendschap.

‘Pas maar op met haar, mijn ervaring is dat je vaak een trap na krijgt van zulke types.’ waarschuw ik mijn vriendin, ‘Je hebt haar toch hopelijk niet al teveel persoonlijke dingen verteld?’ Diepe zucht. Dat heeft ze dus wel gedaan. In de tijd dat de vrouw nog haar beste beentje voorzette. O jee.

Comateuze medemensen, die je prima weten te vinden als ze je nodig hebben zijn er in overvloed. Ze laten je vallen als een baksteen zodra er niets meer te halen valt. Pijnlijk.

Echte vrienden zijn zeldzaam. Vanavond zit er eentje tegenover me. We proosten en lachen om al die rare fratsen van de slaapwandelaars. We kijken in elkaars wakkere gezicht, de open blik, de liefdevolle glimlach. ‘Laten we vaker samen eten, ‘ roepen we om beurten. En dat gaan we doen.

Mooie en sterke verhalen op jezelf verhalen is natuurlijk balen. Nee, dan de kale waarheid. Dat is de prijs, die ik moet betalen….. Eventjes wennen, dit experiment.

Posted on by

Overal een mooi verhaal van maken. Dat is in essentie hoe ik over het algemeen met het leven deal. Tot nu toe. Wat er ook gebeurt, Heks ziet de zonzijde. Hoezeer je me ook te grazen neemt, ik weet altijd nog wel te verzinnen waar het ergens goed voor is. Wat het me gebracht heeft, die drol van het leven. Het mooie aan een hoop stront. Of die schitterende kever op zo’n mestvaalt.

Een vroegere geliefde van Heks stond vaak raar te kijken als ik vertelde over een gezamenlijk uitje. ‘Was ik daarbij?’ vroeg hij dan verbaasd. Vakanties werden volstrekt verschillend beleefd. Zelfs toe ik ziek werd, hield ik dat lange tijd verborgen. Niet bewust, maar omdat ik het zo gewend was. Ik beet op mijn tanden en zette een tandje bij. Een bikkeltje met mooie verhalen.

‘Heks, jij hebt altijd zulke rare verhalen, ik kan gewoon niet geloven dat je dat allemaal echt meemaakt.’ Een theatervriendin van lang geleden is er uit. Zulke gekke dingen biedt het leven niet. Dit moet gewoon helemaal uit die enorme knoeperd van een duim van Heks komen.

Maar nee, ook alles wat ik haar vertelde was waar. Alleen versmolten tot een acceptabel en mooi verhaal. Ontdaan van de gruwel en gribus van het normale leven. De gekkigheid een beetje aangedikt, zodat er ook iets te lachen valt. Doorspekt met geluk en een sprankeltje zonneschijn. Niet eens erbij verzonnen, ik heb altijd het goede kunnen zien. Het mooie en ontroerende. Het onschuldige kind in een ouwe chagrijn. De kers op de koeienvlaai.

Toch lukt het me niet meer zo goed om overal een mooi verhaal van te maken. Regelmatig sta ik met mijn mond vol tanden. Ook heb ik mezelf betrapt op eindeloos gescheld. Woede over al die keren dat een mooi verhaal als een besmeurde vlag de hele strontschuit over me heen wapperde. Ik heb de mooie verhalen zien verstenen in de lucht, nog voor ze goed en wel mijn mond verlaten hadden. Ik heb me verslikt in de waarheid onder die koude stenen verdichtsels.

En waarom zou je ook alleen maar mooie verhalen willen vertellen? Wat is dat toch met ons, dat zinloze zoeken naar geluk bij een ongeluk. Verlichting, verbinding, liefde, begrip.

Als ik iets de laatste tijd ontdekt en geleerd heb is dat ik geen snars snap van het grootste deel der mensheid. Ik begrijp gewoon niet wat hen bezielt. Soms twijfel ik of er überhaupt iets is wat mensen bezielt als ze al die gestoorde dingen doen, die ik niet vat.

De wereld snapt mij ook niet. Ik word vaak volstrekt verkeerd ingeschat. ‘Heks, jij bent een mooie vrouw met een geweldige uitstraling. Je bent een magneet voor mensen. Iedereen die halfzacht is of uit de poppenkast gevallen, die kan bij je terecht! Mannen denken als ze je zien “Dat wijf pak ik wel eventjes”. Terwijl je in de liefde bloedserieus bent. Jij gaat voor ware liefde, maar andersom is dat niet zo…..’ zegt Peter van de Hurk onlangs tegen me.

Ik herken me in zijn woorden. Hoe vaak zijn mensen niet bovenop me gesprongen vanuit het blinde niks met hun problemen of geiligheid? Ontelbaar.

Mijn moeite om een brug te slaan tussen mij en die onbegrijpelijk wereld is gedoemd te mislukken. Het is een hopeloos project, waar al veel van mijn beperkte energie in is gaan zitten.

Bovendien maakt die houding me voer voor idioten. Het wordt wel erg gemakkelijk op die manier om Heks voor je karretje te spannen. En dat is dan ook vaak gebeurd met stank voor dank als gevolg.

Het mooie van je ogen uit je kop huilen is dat je blik opheldert. Mijn vertroebelde ogenblik. Mijn bliksemse uilenogen.

Overal een mooi verhaal van maken, in iedereen het goede zien, nooit opgeven. Het lukt me niet meer. Ik heb geen idee hoe ik dan wel met de shit van het bestaan moet omgaan. Maar dat geeft niet. Ik moet het sowieso al niet hebben van mijn denken momenteel. Ik moet gaan leven naar mijn gevoel. Een experiment. En vandaaruit handelen. Dan ben ik er zo uit.

 

Bochelgeheimen

 

’s Morgens na mijn paddepoelenbad

trek ik rattehaar uit m’n wrat

en wrijf mijn bochel in met zonnedauw

je weet toch wel dat door goed onderhoud

zo’n bochel elasticiteit behoudt

en zelfs zacht licht kan werpen op je pad

– 

dan draai ik m’n nachtuilenkop

en druk er nog snel drie kusjes op

voordeel van die kop is zal nu blijken

vermogen om jezelf van twee kanten te bekijken

naast navelstaren mag ik ook graag bochelturen

maar niet te lang, ik tap ook graag een mop

 –

uit mijn mooie transparante bochel vol

herinneringen en toekomstmuziek de tol

die ik betaald heb voor haar luciditeit

scheld ik haar zonder spijt of  hartzeer kwijt

want na schade en schande en alles heelt de tijd

is bochel eindelijk mijn kristallen bol

 

 

 

 

 

 

Vrouwen die elkaar beconcurreren tot op het bot. Zusters die elkaars mannen afpikken. Onzekere dames, die zich door een idioot van een vent laten uitspelen tegen elkaar. Wat mankeert ons toch? Girl Code versus Guy Code.

Posted on by

 

Nog voordat ik mijn ogen goed en wel open heb heeft die gekke TVgoeroe uit de VS me al aan het lachen gemaakt. Een paar kippetjes van meiden zijn te gast in zijn show. Ze zien er opgepoetst  uit. Haar in de chloor, oranje van de zonnebank, een stuk of wat flessen haarlak hebben hun kapsel in een schild veranderd. ….

Helaas zijn de dames heel onzeker over zichzelf. Eén van de vriendinnen is bang dat de ander knapper is. Ze is jaloers op haar beste vriendin! De ander is net dertig kilo lichaamsgewicht kwijt, het zit helaas nog wel in haar hoofd.  Hun hele zelfbeeld is gebaseerd op hun uiterlijk. ‘Goh,’ zegt Phil droog, ‘dan wens ik jullie veel sterkte, want vanaf nu gaat het alleen maar bergafwaarts met jullie lichaam….’

‘Toen ik vroeger met gehandicapten werkte ontdekte ik hoezeer zelfbeeld en lichaamsbeeld samen kunnen hangen,’ vervolgt hij, ‘Vooral mannen hebben het er moeilijk mee als ze opeens niet meer kunnen staan bijvoorbeeld. Hun mannelijk zelfbeeld lijdt dan schipbreuk.’

‘Toch is wat jullie doen niet zonder gevaar. Er zullen altijd mooiere vrouwen zijn. En jongere. Jullie worden alleen maar ouder, dus het wordt er niet gemakkelijker op op deze manier. Jullie focussen op het verkeerde. Zie jezelf eens anders, zie elkaar anders. Wat zijn je goede eigenschappen? En help elkaar daarmee!’

Het is al het tweede setje gasten dat hij vandaag op de bank heeft. Eerst zaten er twee zusters tegen elkaar te schreeuwen. Het blijkt dat de jongste van het stel er met de man van de oudste vandoor is. Nu wil ze vergeven worden door die zus…..

Beide dames hebben intussen een roedeltje kinderen van de man. Dat geeft complicaties. Ben je neef en halfbroer, nicht en halfzus. Je tante is je stiefmoeder. Je vader is je oom……Verwarrend.

Uit de verhalen begrijp ik dat de begeerde man een eersteklas eikel is. Niet verbazingwekkend. Alleen een volstrekt zelfzuchtige idioot gaat zo’n avontuur aan natuurlijk. De hele geschiedenis draagt alle elementen in zich van de gemiddelde narcistische mishandeling. Het verbaast me dan ook niets, dat de oudste zus niet bepaald zit te springen om alles maar te vergeten en vergeven….. Ze roept van wel, maar het beklijft niet.

De jongste zit met een raar lachje op haar gezicht haar bijdrage te leveren. Ze lijkt niet bepaald te zitten met haar onsmakelijke aandeel in de poel van ellende waar haar zus zeven jaar geleden door haar toedon in terecht kwam….

Onzekere vrouwen, die zich helemaal ophangen aan hun uiterlijk. En voor wie? Wie zit er nu helemaal te wachten op levensbedreigende siliconen borsten, billen en lippen? Behalve een verdwaalde gek misschien.

Zusters die zich laten uitspelen door een idioot van een man. Een vreselijke kerel ook nog! ‘Wees blij dat jij ervan af bent,’ zegt Dr.Phil tegen de oudste zus. Kun je nagaan!

Wat is er met ons gebeurd? We vervangen ons zachte vrouwelijke uiterlijk door een gevaarlijke siliconen variant. Ziekmakend! In alle opzichten! En we verbreken de heilige band met onze zusters door ons te vergooien aan de eerste de beste idioot van een kerel.

Ik begrijp gewoonlijk al geen zak van vrouwen, die de mannen van andere vrouwen naaien. Het gebeurt heel veel heb ik ontdekt. ‘Ik heb ook zo mijn behoeftes,’ zei een vrouw een keer tegen me om te verdedigen dat ze met de mannen van haar vriendinnen naar bed ging….. Maar je bloedeigen zus! Verschrikkelijk!

Phil schudt zijn kale wijze hoofd. De onzekere jongedames raadt hij aan zich op iets anders te focussen dan hun uiterlijk. Het zijn schatten van meiden en echte vriendinnen. Het komt wel goed met hen.

En die zusters? Ik zie het somber in. Volgens mij is er veel meer aan de hand dan nu boven tafel komt. Heks denkt dat die foute kerel eerst moet oplazeren. Pas daarna kunnen de vrouwen gezamenlijk hun wonden likken.

Zolang ze echter te maken hebben met deze narcistische intrigant zullen ze nooit op 1 lijn komen samen. Daar zorgt zo’n figuur wel voor. Gebruikmakend van alle middelen…..

Even later loop ik met Ysbrandt door het bevroren gras langs de Singel te mijmeren. Het is prachtig weer. Er ligt een vliesje ijs op het water. De lucht is zo fris en schoon! Wat is het leven toch een stuk beter als het kwik eens goed daalt!

We laten ons uitspelen, wij dames. We beconcurreren elkaar wie de mooiste is. Het meest sexy. En waarvoor? Om ons door de gemiddelde idioot met uitwendig gedragen hersenen te laten brainfucken. Alsof dat zo leuk is! Zulke kerels bakken er over het algemeen maar weinig van in bed. Hoe meer rock en roll hoe slapper de lul is mijn ervaring…..

Mannen hebben hun Guy Code. Een set ongeschreven regels die er borg voor staan dat ze elkaar altijd steunen. Wat ze ook uithalen. De vriendschap gaat voor het meisje bijvoorbeeld. Je zult elkaar ook nooit verlakken. Speel je bijvoorbeeld in een band en neuk je met een groupie? Of de danseres in je videoclip? Dan zullen je maatjes je er niet bij lappen bij je vrouw of verloofde. Ze laten haar rustig voor lul zitten op feestjes en bij optredens: Guy Code!

De Girl Code is helaas nooit echt aangeslagen. Vrouwen beconcurreren elkaar tot op het bot. Sommige vrouwen hebben het zo voor hun kiezen gehad van hun zusters, dat ze nog maar moeilijk andere vrouwen kunnen vertrouwen.

Een vriendin beschuldigde Heks er ooit van haar expres voor lul te willen laten lopen in een overigens prima en leuke outfit. Ik vertelde haar dat ze er perfect uitzag. Niets van gelogen. Haar man zag haar echter liever in een uiterst sexy stoeipakje. Haar conclusie: Heks wilde er leuker uitzien dan zij. Meuh…….

In de minder geëmancipeerde landen waar ook minder auto immuunziekten zijn trekken vrouwen veel meer één lijn. Ze nemen de mannetjesputtermannen totaal niet serieus en verwachten weinig van die kwibussen. Daar kunnen wij als geëmancipeerde dames nog een voorbeeld aan nemen. Maar nee. Wij geven onze macht weg. Wij laten ons uitspelen. En staan er dan alleen voor. Zucht.

 

 

Heks wordt uit bed gebeld door een knappe politieagent! Mannetjes slaan een enorm gat in Museum Boerhaave om ’s werelds op één na grootste elektromagneet te verkassen. Het is prachtig weer. De week begint weer goed!

Posted on by

Vandaag lees ik de laatste bladzijden in mijn mysterieuze boekje ‘Mooie Mensen‘: Het wonderbaarlijke boekwerkje over het ontstaan van auto immuunziekten. Hè, jammer dat ik het uit heb. Het is dan ook maar een klein boekje, maar zeer inspirerend.

Sinds ik me bewust ben geworden van het fenomeen narcisme staat mijn wereld op zijn kop. Zodra ik het geweldige boek van Iris Koops ‘Het verdwenen Zelf‘ had doorgelezen wist ik dat er een enorm verband moest bestaan tussen alle vormen van narcistische mishandeling waar ik in mijn leven mee te maken heb gehad en de ondraaglijke pijnen die ik lijd.

Je hoeft hier niet eens diep over na te denken of ver voor te zoeken: Chronische stress geeft een scala aan klachten. Dat weet intussen iedereen. De stress, die een gemiddelde narcist je oplevert is genoeg om in no time fysiek het loodje te leggen. Of zelfs letterlijk het loodje te willen leggen…… Jarenlange blootstelling aan dit soort stress heeft me uiteindelijk genekt. Op vrij jonge leeftijd. De meeste slachtoffers zijn ouder, ergens tussen de dertig en veertig, als dit gebeurt.

Vanmorgen word ik wakker gebeld door oom agent.  Ik steek mijn hoofd uit het keukenraam en roep wie daar is. Het is de knappe verkeersagent! Ik zie dit geüniformeerde snoepje regelmatig door de wijk lopen met zijn bonnenboek.

‘Oh, het gaat zeker om mijn auto,’ Heks ziet een enorme vrachtwagen staan verderop in de steeg. Mijn kanariepiet staat er vlak achter geparkeerd. Al dagen zijn ze weet ik wat aan het doen in die steeg, ik vermoed dat mijn bolide in de weg staat.

En inderdaad. Of ik em maar eventjes wil weghalen. Niet veel later gord ik Varkentje aan de riem en ga naar buiten. In de steeg lopen allemaal Mannetjes druk te doen. Ze zijn blij als ze me zien, vooral als ik ook nog eens die verdraaide auto kom weghalen. Er staat een mega vrachtwagen te ronken. In de achtermuur van het Boerhaavemuseum is een enorm gat geslagen.

‘Komt er een nieuwe ingang hier?’ grapt Heks nieuwsgierig tegen een boom van een kerel in een groot knaloranje pak. De man kijkt me glazig aan. Het blijkt om de verhuizing van een enorme Elektromagneet te gaan, de op één na grootste ter wereld! De befaamde Leidse natuurkundige Kamerlingh Onnes is er wereldberoemd mee geworden, toen hij met behulp van dit gevaarte het absolute nulpunt tot op en fractie wist te benaderen!!

Dat ontdek ik allemaal later. Als ik door het gapende gat het museum in kijk lijkt het me gewoonweg gekkenwerk. Je gaat toch geen prachtig oud gebouw afbreken om één of ander stom overjarig instrument naar buiten te takelen? Gestoord gewoon. Zijn die Mannetjes wel capabel? Of lezen we later in de krant dat één of andere leiperd foutief een middeleeuw gebouw heeft gesloopt?

 

Of is het een actie van een narcistische projectontwikkelaar om dit museum in te doen storten, zodat er een lelijk kantoorpand voor in de plaats kan worden gebouwd? Helemaal niet vergezocht. Vorig jaar is nog een historisch monument ‘per ongeluk’ gesloopt door een dergelijke doorgestoken kaart …… Het ‘Van Der Klauwlaboratorium’. Schandalig natuurlijk!

Even later loop ik in Het Leidse Hout. Het is verrukkelijk weer. Alles bloeit door elkaar. Sneeuwklokjes, narcissen, krokussen…. Ook zie ik het fluitenkruid al boven de grond staan. Zelfs de daslook loopt al uit. Ruim drie maanden te vroeg!

Dus ik woon al jaren naast de op één na grootste elektromagneet ter wereld? Zou dat wel gezond zijn? Doet dat ding het alleen als je em aanzet of heb ik jarenlang in een raar magnetisch veld gezeten? Zou dat hebben gemaakt dat ik steeds zieker ben geworden? En ik maar denken dat dit zo’n goeie plek is om te wonen, omdat er onder de Schouwburg een bron ontspringt…..

Volgens het boekje ‘Mooie Mensen’ is mijn medemens de oorzaak van mijn ellende. Zoals de meeste mensen met een auto immuunziekte heb ik last van Darwinmensen. Die ijskoude harteloze overlevers ten koste van anderen. Hun kenmerken vertonen een verbluffende overeenkomst met de gemiddelde narcist. Volgens de anonieme schrijfster hebben alle lijders aan auto immuunziekten één ding gemeen: Het zijn gevoelsmensen.

Gevoelsmensen gaan vaak relaties aan met Darwinmensen en vice versa vanuit het principe: Opposites attract. Helaas ontwikkelen al dit soort relaties zich ten koste van de gevoelsmens. Die blijft met lege handen achter, terwijl de Darwinmens als winnaar uit de strijd komt. Daar weet ik alles van. Dat is me al zo vaak gebeurd! En echt niet alleen in liefdesrelaties…….

Het boekje raakt me. Het confronteert me met wie ik eigenlijk ben: Een mooi mens. De laatste tijd wordt het me steeds duidelijker hoe ik in elkaar steek. Ook zie ik in dat ik me regelmatig met verkeerde mensen in laat. Mensen, die helemaal niet bij mij passen. Medemensen, waar ik last van heb. Een oude gewoonte.

Doordat ik altijd omgeven ben geweest met Darwinmensen weet ik gewoon niet beter. Ik ben in mijn oude groef blijven hangen. Ik produceer nog steeds hetzelfde gedrag om me tussen hen te handhaven: Pleasen, me uitsloven, op eieren lopen, met niets tevreden zijn en geven, geven, geven. En als het dan echt niet meer gaat trek ik me terug…….

‘Ik doe helemaal geen concessies meer,’ zei een vriendinnetje van Ras en Heks onlangs hierover, ‘Dat betekent dat ik nog maar een paar vrienden heb.’ Ik vrees dat het bij mij ook die kant op gaat.  Als ik geen concessies meer doe blijft er weinig over: Een hele kleine basis om op te bouwen. Tja. Vooruit maar.

Klein, maar stevig als een rots!

Een bezem is om op te vliegen! Of om je stoepje mee schoon te vegen. Toch niet om mensen mee de deur uit te bonjouren? Heks zit met gebakken peren en moet nog veel leren…..

Posted on by

‘Heks, het is natuurlijk geweldig dat je zo in het hier en nu leeft, maar nu snap ik eindelijk ook waar jij tegenaan loopt. Hierdoor!’ Mijn therapeute kijkt me vriendelijk aan. ‘Het maakt dat je steeds weer opnieuw begint aan mensen, die je in het verleden enorm hebben gekwetst.’

‘Je geeft alles en iedereen altijd weer een tweede, derde, vierde vijfde, zesde, zevende, achtste en ga zo maar door kans. Want dat was toen en morgen bestaat nog niet en nu is nu. En nu ben je misschien nog niet vergeten, maar je hebt al wel vergeven wat er gisteren is gebeurd.’

‘Toch zullen die figuren, die je zo vrolijk weer over de vloer laat komen, je morgen evenzogoed weer opnieuw kwetsen. Ze zijn nog precies dezelfden als die ze gisteren waren. Veel mensen groeien niet naarmate ze ouder worden. Ze verschrompelen. En niet alleen lichamelijk…… Ook geestelijk worden ze eerder een karikatuur van zichzelf….’

Het laatste heb ik erbij verzonnen, maar ze had het evenzogoed kunnen zeggen. Want je kunt ook goed lachen met deze vrouw.

‘Heks, de bezem moet er echt door bij jou!’

Het is zo. Heks is vergevingsgezind van aard. Ik streef naar harmonie, eenheid, heelheid, interzijn. Het duurt vrij lang voordat ik echt een grens trek. ‘Tegen die tijd ben je vaak zo kwaad, dat je het scheldend doet. En dat is natuurlijk ook jammer. Je zou het in alle rust moeten doen. Vriendelijk maar beslist. Gewoon de meeste mensen op veilige afstand houden.’

‘Jij hebt echt een paar verkeerde ideeën, zoals geven, geven, geven, nooit iemand buitensluiten, altijd vergeven, iedereen een nieuwe kans geven….’ besluit ze haar verhaal.

Alweer de bezem erdoor? Ik heb het gevoel, dat ik al mijn hele leven loop te redderen met die bezem. Ik kom gewoonweg niet aan een potje vliegen toe op die manier…..

Blijft er nog wel iemand over, waar ik me bij op mijn gemak voel? Soms twijfel ik daaraan, maar gelukkig heb ik een handvol dierbaren, waar ik nooit aan twijfel. Blijvertjes. Al jaren.

‘Ik ken mensen, die niet 1 echte vriend hebben. Hun contacten zijn oppervlakkig en tijdelijk. Er is niemand bij wie ze midden in de nacht kunnen aankloppen. Ware vriendschap is een godsgeschenk.’

‘Dat geldt voor praktisch iedereen, Heks. We hebben vaak maar een paar echte goede vrienden. Dus dat is inderdaad al heel wat. Gooi alle uitvreters asjeblieft op straat! Maar ook die types, die op je nek zitten, of aan je kop zeuren, of betweterige taal uitslaan: Veeg ze de deur uit! Hou afstand.’

S/W Ver: 85.97.80R

‘Ach, ze bedoelen het niet kwaad,’ mompel ik vergoeilijkend terwijl ik naar de deur loop. Het uurtje zit er alweer op. ‘Ja, Heks, nu doe je het weer. Je praat het goed. Je vergeeft het alweer bij voorbaat. Je was toch zo nijdig hierover? Laat die bevoogdende betweters,  gemene uitvreters en andere mensen die je alleen gebruiken er dan niet mee wegkomen!’

Olifanten zijn familiedieren net als wij mensen: Ze overleven niet als eenzame cel buiten het familielichaam. Wij kunnen een voorbeeld nemen aan deze medezoogdieren, ze doen dat veel beter dan wij, maar in plaats daarvan schieten we ze dood. Waarom? WaarVOOR? IVOOR! Statussymbool en potentieverhogend middel. Dat is onze beschaafde maatschappij: Een paradijselijke samenleving opgeofferd voor de stijve lul van één of andere IMPOTENTE slappe zak……

Posted on by

Het hele afgelopen weekend breng ik grotendeels door in mijn eigen fantastische gezelschap. Nou ja, erg gezellig ben ik niet. Doordat er nog steeds kwartjes vallen rondom al het onlangs ontdekte bedrog voel ik me druilerig. En kwaad ook. Jeetje, wat zijn me de horens opgezet! En dom. God, wat heb ik die persoon volstrekt ten onrechte volkomen vertrouwd……

En wat heb ik voor lul gezeten op dat feestje, waar ik me nog gigantisch voor heb lopen uitsloven ook: Urenlang eten koken bijvoorbeeld. En later alles afwassen en opruimen. Met dit lijf….. Wat zullen ze achteraf gelachen hebben! Een aantal andere gasten waren namelijk wel op de hoogte van de ontrouwe praktijken van mijn toenmalige partner.

En wat heeft die trouweloze griezel me een rad voor ogen gedraaid. Waanzinnig gewoon. Geniale praktijken van een gestoorde gek. En waarom? Het is me gelukkig een raadsel.

Niet alleen over deze inzichten maak ik me druk. Ook het feit, dat ik aan alle kanten tegen ander geëikel aanloop maakt mijn stemming er niet beter op. Mijn hele leven lijkt op losse schroeven te staan. De manier waarop ik altijd met bepaalde situaties ben omgegaan lijdt schipbreuk: Het lukt met niet meer om er een mooi verhaal van te maken…..

Sterker nog: Ik kan gewoon niet eens meer luisteren naar de verschrikkelijke scheve oordelende manier waarop ik te woord wordt gestaan door mensen waar ik zelf de poten voor uit mijn lijf heb gelopen.

The Elephants Always Line Up To Hug This Old Lady. The Reason? SPEECHLESS

Elephant Orphans… Wisdom of the Wild

Vanmorgen zie ik een mooi filmpje op Facebook. Het gaat over een oude dame, die haar hele leven wijdt aan het opvangen en groot brengen van olifantenweesjes. Ze heeft een olifantenmoedermelkformule ontwikkeld, waar ze het heel goed op doen. ‘Het belangrijkste is echter hun familieband. Die is zo sterk bij deze dieren. Daar kunnen wij mensen nog wat van leren: Zoals olifanten voor elkaar zorgen, zo hoort het. Ze kijken met hun hart! En ze lezen jouw hart! Het is de ideale maatschappij.’

Een net gered babyolifantje is er erg slecht aan toe. Hij wil bijna niet eten en is erg gestrest. Hij gaat zienderogen achteruit. Als het diertje echter bij andere olifanten wordt geplaatst gaat het direct een stuk beter. Het beestje ontspant en begint te eten. Terwijl ik ernaar kijk druppen de tranen uit mijn ogen. Ze laten een treurig spoor na op mijn wangen.

Mijn persoonlijke olifantenfamilie is ver te zoeken momenteel. Daarom eet ik natuurlijk zo slecht: Ik voel me alleen en in de steek gelaten. Ontheemd. Ik ben heel veel dierbaren kwijtgeraakt de laatste jaren. Sommigen zie ik nog wel, maar het voelt allang niet meer goed. Anderen zie ik nog nauwelijks en als ik toch contact met hen heb krijg ik geheid de wind van voren. Hun wind wel te verstaan. Stinkend en wel.

Zo zit ik dit weekend dan maar uit. Ik zou nergens liever zijn dan thuis. In mijn kleine heksenhuisje. En daar ben ik. Met iemand, die me heel dierbaar is: Ikzelf. Niks mis met dit heksje, ook al is niet iedereen het daarmee eens.

Voor velen ben ik steeds het projectiescherm van hun eigen onvermogen geweest. Of het vuilnisvat van hun zieke geest. Of het voorwerp van hun pathologische bedrog. En nu ik dat niet meer wil zijn moet ik van sommigen zelfs kapot. Of op zijn minst tot de orde worden geroepen. Of op de vingers getikt. Of in de hersens genaaid!

Ik ben gelukkig mijn eigen grootste en meest trouwe schat. Geen betweter, die dat nog uit mijn kop praat. Geen idioot, die het nog eens beschaamt. Geen nepolifant, die me ooit nog uitvreet en in de steek laat.

Het komt allemaal goed met me, dat weet ik in elk geval zeker. Over een paar maanden ben ik door het ergste zeer heen. Een paar oude trouwe olifanten zijn er over in mijn roedel. En ik vind vast wel weer een paar nieuwe van die slurfdragende dikhuidige zoogdieren voor wederzijdse adoptie….

Waarom ivoor nog cool is bij impotente Chinese mannetjes…..

Hier nog een broodje aap over een olifantenkind……

Help, wat zit er nu weer op mijn nek? Een gek? Nee een betweter! Heks wordt niet goed en wil zich alweer gaan verdedigen. Niet doen! Gewoon iedereen gelijk geven! Dan is het direct einde discussie! Dus ik ben lesbisch en moet nodig heel hard aan mezelf werken! Implementatie van de lessen van paragnost Peter van der Hurk deel 1.

Posted on by

Na mijn consult bij de paragnost is me iets gaan opvallen in mijn leven. Heks weet altijd heel goed waar ze heen moet gaan voor advies. Ik ben naar hem toegegaan om helderheid te krijgen over een aantal zaken. En die heb ik ook gekregen. Maar als ik erover probeer te vertellen geven sommige mensen niet thuis. In plaats van te luisteren beginnen ze me met ongevraagde adviezen om de oren te slaan!

Ik ben nu een kleine week verder en het is me al zeker drie keer gebeurd. De eerste keer was slechts een paar uur na het consult! In een gesprek over iets geheel anders! De daaropvolgende dagen heb ik gezorgd niet teveel mensen te spreken, want ik vind dat betweterige getoeter in mijn oor door iemand, die zonder opgaaf van reden op mijn nek is gaan zitten, onaangenaam.

Maar evenzogoed is het me deze week nog een paar keer gebeurd. Door zeer uiteenlopende adviseurs. Maar allemaal ongevraagd. Onzinnige adviezen ook nog, zodat ik mezelf als ik niet uitkijk weer zit te verdedigen….. Hetgeen ik juist NOOIT meer moet doen volgens het zeer goede en van ganser harte gevraagde advies van Peter van der Hurk.

De meeste van deze ongevraagde adviezen voelen aan alsof iemand uit de eerste klas van de middelbare school me de net geleerde grondbeginselen van de franse taal probeert bij te brengen terwijl ik die taal al sinds jaar en dag vloeiend spreek! Maar de persoon in kwestie werpt zich op als expert. Strontvervelend.

Uit beleefdheid zit ik er dan maar naar te luisteren, maar het voelt niet goed. ‘Voelen en vandaaruit handelen, Heks!’ luidt het perfecte advies van Peter van der Hurk, ‘En schijt hebben aan iedereen!’

Mensen, die ongevraagde adviezen lopen rond te strooien zitten soms zelf niet lekker in hun vel. Het kan uit minderwaardigheidsgevoelens zijn, dat ze jou hun visie door de strot duwen. Of juist een gevoel van verhevenheid en belangrijkheid. Waar dan weer vaak die minderwaardige gevoelens onder liggen. Hoe dan ook: Het zal wel. Ik ga er niet meer over nadenken.

Intussen durf ik bijna niet meer over mijn ervaringen te praten uit angst om weer met een manke visie om de oren te worden geslagen. Heks wil zich niet meer verdedigen tegen allerlei onzin:  Bijvoorbeeld tegen iemand die vindt dat Heks maar lesbisch moet worden nadat haar relatie mis is gelopen.

Of tegen een ander die de mening is toegedaan, dat ik nog eerst heel veel aan mezelf moet werken voordat ik weer met mijn genezende handjes aan de slag kan. Of tegen weer een volgende voor het feit, dat ik naar een paragnost ga voor advies en niet de onbegrijpelijke wartaal van die persoon zelf raadpleeg. Of een soort betweterige spirituele les van iemand over een aantal zeer basale vaardigheden op dat gebied, die zo algemeen bekend zijn, dat zelfs lezeressen van de Margriet en Libelle ervan op de hoogte zijn……  Alsof ik daar nog nooit van gehoord heb!

Het gaat maar door. Heks wordt er niet goed van. Het heeft natuurlijk te maken met het feit, dat ik tot nu toe allerlei mensen met dit soort gedrag weg heb laten komen. Ze bedoelen het immers goed…. 😦 Uit respect voor die ander, stomme beleefdheid, bescheidenheid of verbijstering houd ik mijn mond. Maar het lukt niet meer. Er begint iets in mijn maag te brullen zodra een gesprek die kant op gaat. Ik voel me elke keer spinnijdig worden, als ik weer in die waardeloze positie terecht kom.

Ooit ben ik met een vrouw bevriend geweest, bij wie ik dit jaren heb volgehouden. Ze was heel onzeker en had haar leven volstrekt niet op de rit, maar ze stelde zichzelf evenzogoed verbeten boven alles en iedereen. Daar maak je natuurlijk geen vrienden mee. Heks was één van de weinigen die het met het mens volhield. Tot ik met haar op reis ging. Een drama natuurlijk.

Na vier weken betweterig gaatjes prikken in mijn kristallen beschermingsbubbel liep ik leeg als een oud luchtbed. Een rustgevende retraite in een Boeddhistisch klooster werd in één klap tenietgedaan door een rampzalige gezamenlijke terugreis. Vlak voor ik haar voor de deur van haar huis afzette -ik reed hiervoor ruim anderhalf uur om na een reis van 1200 kilometer met die zemelende vrouw  naast me… – zette ze dan eindelijk openlijk vol het mes erin door me eens goed te zeggen hoe ze nu eigenlijk echt over me dacht: Niet al te best! Au! Pijnlijk!

Opeens drong het tot me door dat al haar ongevraagde adviezen niet zo goed bedoeld waren als ik altijd had gedacht!

Pas veel later realiseerde ik me hoezeer ze me had gebruikt al die tijd en dat het niet verwonderlijk was dat ze me precies op dat moment liet vallen: Ze had mij en mijn autootje niet meer nodig, want ze ging verhuizen naar de andere kant van Nederland. Zodoende werd ik na alle bewezen diensten afgedankt als oud vuil!

Iets wat heel vaak gebeurd in ‘vriendschappen’ met betweters…… Let er maar eens op!

Na die reis heb ik die vrouw nooit meer gezien of gesproken, maar het heeft me lang bezig gehouden. Zoiets wil ik nooit meer meemaken. En zoiets ga ik ook nooit meer meemaken!

Heks kan prima voor zichzelf zorgen en anders weet ik wel waar ik de juiste hulp kan vinden. Ik heb dan wel een moeilijk lijf, maar met mijn koppie is niets mis. Dus kom me niet meer aan met ongevraagde adviezen. Ik heb behoefte aan vriendschap en liefde. Respect dus. Een luisterend oor. Niet aan je oordeel.

Maar bedenk ik me opeens, wat zei Peter van der Hurk ook alweer? Je moet mensen gewoon gelijk geven. Oh ja, dat is waar ook!

Dus inderdaad: Ik word gewoon lekker lesbisch, ik ga eens iets lezen over aura’s en chakra’s en ik moet eerst nog maar eens een opleiding helderziendheid van een jaar en paranormaal genezen van pakweg 3.5 jaar gaan volgen voordat ik een eigen praktijk open. Helemaal waar. Einde discussie…..

Een SCHREEUW om aandacht: De stuwende factor achter de meeste leugens en manipulaties. Dr.Phil heeft weer een hele klus aan het confronteren van zo’n pathologisch leugenaar. Leven in het teken van verkrijgen van aandacht is iets heel anders dan leven in aandacht….

Posted on by

Vanmorgen word ik vroeger wakker dan gewenst. Ik wil uitslapen! Helaas denkt mijn bioritme er anders over. Gelaten ga ik koffie zetten en een smerig glutenvrij broodje roosteren. Laatste verbrandt omdat ik niet op sta te letten. Oh jee. Weer zo’n dag dag dat alles mis gaat? Al dagenlang heb ik extreem veel last van de zwaartekracht. Alles valt bij voortduring op de grond, inclusief ikzelf.

Ook de fijne motoriek laat te wensen en over. Als ik probeer te koken snijd ik bijkans mijn duimen eraf. Eerst de rechter en een paar dagen later de linker. Zodoende zitten intussen beide exemplaren stevig ingepakt in een laag pleisters.

Slaapdronken knuffel ik met mijn beesten. Goedemorgen allemaal! Zoals altijd zijn ze blij dat ik weer wakker ben. Vooral mijn kleine Varkentje! Ik loop rammelend met een pak brokjes naar de hal. Overal springen katachtigen tevoorschijn. Boskat geeft zoals altijd eerst Panter een oplawaai. Die is niet onder de indruk. Die ouwe zwerver is dan ook ongeveer twee keer zo groot, drie keer zo sterk en honderd keer zo wereldwijs…….

Met een kopje koffie nestel ik me voor de televisie. Eerst maar eens rustig wakker worden met Dr.Phil op de achtergrond. Tegelijkertijd check ik mijn mail, Facebookaccount en de statistieken van dit blog. Ze vliegen de pan uit de laatste tijd! Weer veel lezers uit de Verenigde Staten. Mysterieus….

Onze TV-goeroe heeft een vrouw te gast, die het wereldnieuws heeft gehaald door kanker te faken. Ze wilde aandacht! Veertien hele maanden heeft ze iedereen een rad voor ogen gedraaid. Wat mij in vijfentwintig jaar niet is gelukt kreeg zij in no time voor elkaar: Er werd geld ingezameld, een website voor haar gestart, vriendinnen schoren massaal uit solidariteit hun kop kaal…… De dames lieten zelfs een tatoeage zetten ter ere van hun stervende maatje!

Kortom: Ze werd bedolven onder aandacht, liefde, geld en compassie. Totdat de leugen uitkwam. Toen kreeg ze nog steeds veel aandacht, dus in dat opzicht ging ze er niet op achteruit. Alleen was het niet meer het soort aandacht waar ze op zat te wachten.

Phil praat geduldig met de vrouw. Het is weer shocking om te zien hoezeer deze verknipte persoon zich nauwelijks bewust is van wat ze heeft aangericht. Ze baalt natuurlijk wel dat ze betrapt is en schaamt zich voor het gebeurde, maar ik mis in haar verhaal ook maar enige empathie met de mensen, die ze heeft gekwetst.

Dat valt de onze televisietherapeut ook op. Hij zaagt haar grondig door over dit gebrek. Mondjesmaat dringt er iets van zijn betoog door tot haar reptielenbrein. Maar zelfs als haar vroegere boezemvriendin erbij wordt gehaald blijven de spijtbetuigingen magertjes.

De hartsvriendin is een prachtige warme vrouw met een stralende lach. Ze haat haar leugenachtige gewezen vriendin niet eens. Ze heeft mededogen: ‘Hoe eenzaam moet je zijn om zoiets overhoop te halen?’

Heks is ook wel eens bijzonder eenzaam. (En ik ben wel degelijk ziek.) Ik denk dan ook niet dat het hieraan ligt dat iemand zoiets doet. Het is anders. Er zijn mensen wiens leven in het teken staat van aandacht trekken. Ze zullen gewoonweg alles doen om het te krijgen.

Het zijn de mensen, die met droge ogen hun partner bedriegen. Of stiekem met de man van hun beste vriendin naar bed gaan. Een dodelijke ziekte veinzen is natuurlijk extreem. Maar het is niet wezenlijk anders dan allerlei andere domme leugens waaraan mensen zich bezoedelen om te krijgen wat ze willen.

Aandacht is toch zoiets raars.

Ooit was ik samen met Trueman en True op het filmfestival in Cannes pogend kunst te verkopen aan de filmindustrie. Het festival is een gigantische poppenkast met een absolute overdosis aan narcistische persoonlijkheden.

Op een avond stond ik te kijken naar al die beroemde acteurs en actrices, die heupwiegend over de rode loper een hoge trap afdaalden, terwijl ze massaal werden gefotografeerd en gefilmd.

Ook Trueman had zich helemaal naar voren gevochten met zijn enorme camera! Hij stond op de beste plek en dat was maar goed ook, want zijn vrouw True liep in een schitterende outfit tussen al die beroemdheden te paraderen! Zij had een kaartje voor een premiere gescoord! Het publiek dacht dat zij ook een filmster was….. Zo grappig!

Terwijl ik bijna onder de voet werd gelopen door drommen andere toeschouwers overviel mij het idee, dat al die zogenaamde filmsterren alleen maar konden stralen door de aandacht van ons, het gepeupel op de tribune…… Door ons applaus konden ze buigen. Door ons geschreeuw sloeg het ergens op om te wuiven….. Zonder ons zouden ze finaal voor lul lopen daar op die trappen!

Mensen doen alles voor aandacht. Ze verkopen hun ziel aan de duivel, als die maar onder hun kinnetje wil kietelen. Ze liegen en bedriegen voor aandacht. Ze gaan over lijken voor aandacht. Alles opgeofferd om maar bevestigd te krijgen door een ander dat je bestaat!

‘Leven in aandacht‘ zoals Thich Nhat Hanh het voorstaat gaat over een heel ander soort omgaan met het fenomeen aandacht. Niet het aandacht vragen, trekken, afdwingen, maar het geven van aandacht bevestigt je in het bestaan. Aandachtig in het hier en nu leven en aandachtig luisteren kan je leven veranderen.

Als je in aandacht liefde en compassie kunt generen is iedereen je partner. Hetgeen betekent, dat je empathie hebt met je medemens: Je zult hen zeker niet kwetsen met allerlei leugens……

De vrouw bij Phil is daar nog ver van verwijderd. Ze kan maar nauwelijks toegeven wat ze heeft aangericht. Ze schijnt vaker pathologisch te liegen, aldus de vriendin. Een hele nare eigenschap. Liegen en aandacht tekort lijken vaak hand in hand te gaan.

‘Je hebt het toch niet verzonnen? Het is toch wel echt waar?’ vroeg de vriendin dan ook, toen ze het verschrikkelijke nieuws van de vrouw hoorde. ‘Oh, wat kwets je me daarmee. Hoe durf je te denken dat ik over zoiets vreselijks zou liegen….!’ aldus de bedriegster…..

Heks heeft een broertje dood aan gelieg. Ik ben juist dwangmatig eerlijk. Ik ben dan ook geen partij voor bedriegers. Helaas heeft mijn onvermogen om te liegen me gevoelig gemaakt voor pathologische leugenaars: Het heeft zo lang geduurd voordat het überhaupt tot me door drong dat mensen zo kunnen liegen! En dat ze het doen!

Toch is liegen iets dat de meeste mensen bij voortduring doen. Mannen beduidend meer dan vrouwen. Ook liegen mannen over heel andere dingen dan vrouwen. Het lijkt me dodelijk vermoeiend om heel veel te liegen. Je moet het tenslotte ook allemaal onthouden!

Een tijdje geleden heb ik me verdiept in het ontmaskeren van leugenaars. Nog niet zo gemakkelijk! Toch valt uit verbale en non-verbale informatie wel degelijk één en ander af te lezen . Zo heb ik iemand eens betrapt op vreemdgaan. De verdediging bestond uit een aanval, waarbij de betrokken derde werd geobjectiveerd. ‘Ik heb dat mens nooit meer gezien, schreeuw, schreeuw, schreeuw…’ Kijk, dan weet je al hoe laat het is. Denk aan Bill Clintons ‘I did not have sexual relations with that woman.’

Ach ja, mensen liegen. De één heel wat meer dan de ander. Sommigen weten niet beter. Slecht een klein percentage van de mensen beweert nooit te liegen. Ik hoor daar niet bij ontdek ik net. Ik lieg namelijk net als zovele vrouwen over hoe ik me voel: Altijd prima, zelfs als het water me aan de lippen staat!