Maria Safronova, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen
De laatste dag van ons weekendje Antwerpen is de leukste dag. Hoewel we nauwelijks geslapen hebben in de benauwde hotelkamer met mug naast de drukke lawaaierige ring rond de stad. Een ring met een droevige herinnering. Een gevaarlijk gekkenhuis van een weg, waar we nu dagelijks overheen wandelen. De snelweg, die mijn vriendin onlangs fataal werd……
’s Morgens worstelen we ons door het smerige ontbijt. De vleeswaren lijken geplastificeerd, de koffie smaakt naar smaakversterkers. De jus is opgetrokken uit een geconcentreerde versie van zichzelf. Gelardeerd met verschillende soorten vruchtensuikers, om het totale percentage slechte suikers op de verpakking te maskeren…. Het roerei heeft een griezelige structuur. Net op tijd realiseer ik me, dat het wel bol zal staan van de lactose en gluten. De verse fruitsalade komt uit blik….
Het regent pijpenstelen. In de gietende regen proppen we de bagage in de auto. We duiken de stad in. Zonder regenjas, parapluie of zelfs maar waterdichte schoenen….. Aanvankelijk klaart het op. We wandelen hand in hand over de Vogeltjesmarkt. Daar komen we een vriendinnetje van me tegen. Zo grappig. Twee dagen geleden zagen we haar in Leiden richting station wandelen. Op weg naar haar Belgische liefje. En nu lopen we haar en haar Antwerpse lover hier tegen het lijf.
Als we zijn geboortestad roemen, trekt de man een bedenkelijk gezicht. Voor ons is het dan misschien een geweldige stad, voor de inwoners is het er niet bepaald leuker op geworden, sinds ze gebukt gaan onder het juk van dat Vlaamse Blok…… Hij geeft een aantal treffende voorbeelden van de sociale teloorgang van zijn stad. Herkenbare tendenzen. Ook in Nederland zijn de sociale en culturele structuren op de schop gegaan…..
We besluiten naar het M HKA, het museum voor Hedendaagse Kunst, te gaan. Te voet. Na vijf minuten begint het te gieten. We springen van portiek naar portiek. Schuilen soms geruime tijd. Rennen stukken door plassen. als het eventjes droog is. Worden weer overvallen door een plensbui.
Die middag dwalen we uren door dit superleuke museum. Er is een geweldige expositie gaande. We genieten met volle teugen. Hongerig staan we een paar uur later weer buiten. De catering in het museumcafé staat bol van de gluten en lactose. We besluiten uit eten te gaan. Dat is er gisteren bij ingeschoten, omdat Heks door haar hoeven stortte.
Imran Qureshi, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen
Ze moet dan eigenlijk accuut in de relaxstand. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want het trammetje naar het hotel dropte ons halverwege, omdat er een brede auto scheef geparkeerd stond. De conducteur durfde er niet langs. Dus moesten we lopen. Iets, dat een MEpatiënt in zo’n geval eigenlijk niet kan. Alle spieren in de kramp. Misselijk van moeheid. Een nekslag was het. Op mijn tandvlees arriveerde ik uiteindelijk in het hotel
Vandaag gaan we op zoek naar een leuk eettentje. Tijdens een wolkbreuk rennen we van terras naar terras. Schuilend onder parasols bestuderen we diverse menu’s. Uiteindelijk belanden we in een typisch Belgische brasserie. We eten een heerlijke stoofschotel. Met een goed glas wijn erbij. Glimmend van plezier zitten we te proosten in ons natte kloffie. Wat een heerlijke dag! Wat zijn we toch gek op elkaar.
Een paar uur later zijn we op weg naar huis. Naar alle dieren en het gewone leven. Cowboy rijdt en Heks ligt een beetje te dutten. Als ik mijn ogen weer open doe, zijn we al bijna weer thuis……
.
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.