Ontmoeting met straatdichter en grappenmaker Glenn L. Parami zet me weer aan het denken over die Zwarte Pieten discussie: Deel 3.

Posted on 30 oktober 2014 by lagriffeheks

’ He, Heks!’ hoor ik vlak voordat ik een grote supermarkt wil inlopen. Mijn vriend Glenn Parami, de Leidse straatdichter, spreidt zijn armen en geeft me een enorme berenknuffel. Zacht wiegt hij me heen en weer. ’Toe maar, ik toch bof weer’, giebelt Heks.

’Wat is het verschil tussen paracetamol en een zwarte?’ zegt deze zelf zeer gekleurde medemens. Ik moet hem het antwoord schuldig blijven. ’Paracetamol werkt!’ Hij lacht zijn gehavende gebit bloot. ’Zelf verzonnen’, vertrouwt hij me toe.

’Geloof jij in de Kerstman of Sinterklaas?’ hij kijkt me schattend aan. ’Ik geloof in god’, zeg ik. ’Ik ook hoor’, vervolgt Glenn, ’Maar ik geloof eerder in de kerstman dan de Sint. Die rendieren vind ik aannemelijker dan werkende zwarte knechten!’ Hij schatert het uit.

’Ik ben geen racist hoor’, beëindigt hij zijn betoog. Gelukkig maar, want dat zou toch wel heel apart zijn.

Het incident brengt die hele Zwarte Pieten discussie weer in mijn gedachten. Toen ik het met Frogs over dat onderwerp had keek hij wat ongemakkelijk. Zodra je een beetje op de zaak ingaat komen allerlei gevoeligheden aan bod. En mijn grappige edoch scherpe blog over het verband tussen heksenverbrandingen, Halloween en de Pieten-perikelen kon hij toch niet helemaal plaatsen. ’Het is ook best walgelijk hoe sommige mensen over dat onderwerp denken’, zei mijn goede vriend.

’En daar zit em nu juist de kneep, Frogs. Die nationale discussie geeft allerlei ras-racisten een platform om de meest racistische uitspraken te doen. Ik heb al van alles voorbij zien komen. De meest afschuwelijke onzin wordt gewoon in actualiteitenprogramma’s uitgebraakt en zo over ons allemaal heen gestort.’

Mensen op straat, die om een reactie op de discussie wordt gevraagd roepen dingen als: ’’Stuur die mensen terug naar waar ze vandaan komen’’ en erger. Ik heb geen zin om dat hier allemaal nog eens te herhalen. Dan hebben ze weer een podium voor hun dubieuze uitspraken……

Als mijn donkere vriend Glenn zijn duistere grappen over zijn eigen huidskleur lachend debiteert is dat een heel ander verhaal. Zoals homo’s grappen mogen maken over homo’s, Joden over Joden, Toverheksen over Heksen, zo moet de rest van de mensheid een een keertje goed nadenken voordat ze een bepaalde groep stigmatiseert. Niemand wil in een hokje gestopt worden. Vooral niet als dat hokje een verdomhoekje blijkt te zijn!

Heks mengt zich in hopeloze Zwarte-Pieten-discussie: Wat hebben Zwarte Piet, Geisha’s, Halloween Heksen, Clowns en Masai gemeen? Ze zijn allemaal een belediging voor een medemens…… 😉

Zwarte Pieten-discussie deel 2. Het gevaar van recente ontwikkelingen in Gouda…….

Morgen is het pakjesavond! Zullen er rellen uitbreken? Worden er zwarte Zwarte Pieten gemolesteerd? Heks kijkt nergens meer van op na de beruchte intocht in Gouda. Zwarte Pietendiscussie deel 4. Mij een Bietendiscussie finale……

Grote rode varkenstepels en andere natuurfotografie. De kracht van statistieken en hun keiharde realiteit versus het simpele plezier van het goed geschreven woord……..

Posted on 4 september 2014 by lagriffeheks

ysbrandt, hondje in de duinen, achter een balletje, op het strand, zonsondergang, jachthondje, mooie lucht, mooi licht, tong uit bek, rennende hond,

Varkentje Ysbrandt Foto: Rik van Boeckel

Het gaat goed met mijn blog. De statistieken rijzen de pan uit. Plotseling zijn mijn toverrecepten heel populair in de Verenigde Staten. Ik heb het vermoeden, dat het verhaaltje over al die kleine mensen uit Boston in mijn gele autootje er de oorzaak van is. Maar helemaal zeker is dat niet. Voor hetzelfde geld ben ik ontdekt door een kolonie Nederlanders in den vreemde, die geniet van mijn verhalen over grachtenstadjes, hondjes en Hollandse ijspret.

Hoe het ook zij, feit is, dat ik nog nooit zoveel lezers in een week heb gehad als vorige week. En nog nooit zoveel in één maand als vorige maand. En ook nu denderen de statistieken maar door. Piek na piek. En dat terwijl ik nog nooit zo weinig heb geschreven als in de afgelopen maand….. Wonderlijk.

Foto: Rik van Boeckel

Recentelijk ben ik er ook achtergekomen, dat mijn verhaaltjes regelmatig worden gedeeld. Een statistisch getalletje, 9.075 keer, dat me tot nu toe ontgaan was. Ik weet niet wat er waar wordt gedeeld, alhoewel ik soms een aanwijzing kan aflezen uit de rijtjes en tabellen. En heel af en toe kom ik er wel achter, waar mijn verhaaltjes worden gepromoot. Op een receptensite bijvoorbeeld. Of eentje met verhalen over vlooienplagen. Maar de andere 9.073 keer tast ik in het duister..

Foto: Rik van Boeckel

Statistieken zijn best leuk, maar relatief. Met de enorme hoeveelheid labels, die ik aan mijn teksten hang, de zogeheten tags, krijg ik natuurlijk mensen binnen, die wel op zoek zijn naar informatie over bijvoorbeeld grote rode tepels, maar dan niet in een verhaal over een kinderboerderij willen belanden. Waar de zeug haar biggetjes aan de tiet heeft. De tietenbatterij beter gezegd. Met die enorme grote rode tepels…..

varkenstepels, rode tepels, grote tieten, borsten, batterij varkenstieten

De gewraakte foto, populair in de zoekmachines…… en bij mannelijke varkentjes, behalve Ysbrandt…… Foto: Toverheks

Misleidende informatie mijnerzijds? Welnee. Het staat toch in mijn stuk, die tepels. Alleen in een geheel andere context dan op de gemiddelde pornosite. Misschien is het wel een verademing voor deze hitsige lezers om nu eens met echte natuurfoto’s te maken te krijgen in plaats van de klassieke pornografische ‘natuurfotografie’……

Ook schep ik er heimelijk genoegen in deze groep zoekenden op het verkeerde been te zetten. En die foto van die varkenstepels is echt mooi. En voor de gemiddelde beer vast heel opwindend. Maar ja, die knorrige heren hebben helaas geen wifi in hun kot……

Foto: Rik van Boeckel

Een deel van mijn lezers zal dus ook bij toeval op mijn blog terecht komen. Ontdekken, dat ze er niets te zoeken hebben. Om vervolgens dan ook niets van hun gading te vinden. En tenslotte snel de plaat te poetsen. Om nooit meer weer te keren in dit heksenhol van een blog.

Maar die 9.075 keer dat mensen de moeite hebben genomen een verhaaltje van mij te delen vertelt ook een ander verhaal. Voor deze lezers is er wel sprake van herkenning. Ze vinden iets, dat de moeite waard is om anderen op te wijzen. Of om hun medemens van te laten meegenieten…..

Foto: Rik van Boeckel

In de begindagen van mijn blog, toen ik soms maar 4 lezers op een dag had, drong het al snel tot me door, dat ik ook voor 1 lezer zou schrijven. Uiteindelijk was de aanleiding tot dit avontuur een maandenlange dagelijkse correspondentie met een kluizenaar in Het Hoge Noorden. Deze kwam uit zijn holletje onder invloed van al dat gecorrespondeer en kreeg verkering met een lokale schone. Dit ging ten koste van onze penvriendschap, maar ik ben nog steeds heel blij voor hem. JOOOOOO!!!!! Alle geluk voor Friesland!!!!

Heks houdt gewoon heel erg van schrijven. Dat maakt me gelukkiger, dan welke statistiek ook. Een perfecte zin, een goed verhaal, een rake bewoording: Het doet mijn hart zingen! Het is tevens ongeveer het enige succesvolle, dat ik in jaren heb gepresteerd. Alle andere dingen doe ik voor spek en bonen.

Foto: Rik van Boeckel

Zangopleiding? Ik oefen nooit, want daar heb ik de puf niet voor. Koorprojecten? Ik oefen nooit, zelfde reden. Mediteren? Doe ik lopend in het bos, terwijl ik de hond uitlaat, want ik heb niet de energie om een half uur te zitten op een kussentje. Zwemmen? Onbegonnen werk momenteel. Sportschool? Ik betaal mijn abonnement, schrijf me in voor lessen en kom dan niet opdagen. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan.

Gelukkig gaan sociale contacten me wel goed af. Zelfs vanuit bed lukt het me altijd nog om genoeg vriendschappen te onderhouden. Niet met iedereen natuurlijk. In tijden van grote bedlegerigheid is het grootste deel van mijn sociale kring me weer snel vergeten. Maar ik heb een paar gouden vrienden door dik en dun.

Foto: Rik van Boeckel

Mensen, die niet schromen regelmatig voor me te koken. Of mijn hondje uit te laten op slechte dagen. Zoals gisteren Frogs bijvoorbeeld. Terwijl Heks gestrekt lag, liep Varkentje lekker met zijn suikeroompie op het strand. Ik kreeg allemaal leuke foto’s toegestuurd, zodat ik een beetje mee kon genieten.

Ik heb dan misschien geen knoop, ben totaal mislukt qua goeie baan, gelukkige gezinsvorming en oudedagvoorziening. Kreupel maar zo’n beetje in de rondte op goede dagen en lig nog steeds veel onderuit. Maar ik kan schrijven! En ik word gelezen! En daar geniet ik van. Met volle teugen.

En mensen, die niet willen dat ik schrijf wat ze lezen, raad ik aan vooral niet te lezen wat ik schrijf…..

Foto: Rik van Boeckel

Soap Opera Mania: Zelfs één van mijn mannelijke vrienden kijkt stiekem naar ‘Goede Tijden!’ Maar alleen als Janine in beeld is…….. Dagelijkse dus!

Posted on 27 augustus 2014 by lagriffeheks

Maandagavond is Heks op een heel knus feestje. Terwijl we ons te goed doen aan bubbels met lekkere hapjes, komt het gesprek op ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’. Een geliefde soap, met name onder vriendinnen met puberdochters. “Hahaha, Heks, kijk jij daar naar?’, vraagt een van mijn vrienden meesmuilend.

Tot mijn schande moet ik bekennen, dat ik inderdaad graag naar een soap kijk. Een andere weliswaar. Goede Tijden is me een beetje te kinderachtig. Maar ik kan smullen van de intriges in ‘The Bold’.

Deze enorme in hun familiebedrijf gevangen clan levert vermakelijke televisie op. In een razend tempo volgen de meest onwaarschijnlijke ontwikkelingen elkaar op. Tegelijkertijd kun je gerust een jaartje niet kijken zonder iets te missen. Want wezenlijk verandert er weinig. Hetzelfde liedje, een toontje lager of hoger gezongen….. Net het echte leven…….

‘Oh’, zegt een van mijn vriendinnen ‘Ik lig vaak lekker te slapen tijdens ‘Goede Tijden’. Samen met mijn jongste dochter. Die komt dan net terug van voetbaltraining. Zo heerlijk. En je hebt nooit het idee, dat je veel hebt gemist!’

‘Nou’, vervolgt de eerdergenoemde vriend,’ Ik vind er helemaal niets aan. Behalve als Janine in beeld komt!’ Daar kijken we van op! Het blijkt, dat deze man een groot zwak heeft voor de doorgewinterde soapactrice! ‘Maar die man van haar, Ludo, dat is wel een heel fout figuur!’

‘In het echt zijn ze getrouwd!’ giebelt mijn vriendin. Want een man met geheime voorliefde voor soapsterren werkt op onze lachspieren. Onze vriend is niet onder de indruk. Volgens hem kan die hopeloze kerel in het werkelijke leven ook niet al te veel voorstellen……

Zo zie je, dat ik niet de enige ben met deze ‘Guilty Pleasure’! We hebben allemaal onze eigen redenen om naar dit oppervlakkige geneuzel te kijken. Sommigen slapen er prima op. Anderen zien hun ideale man of vrouw voorbij komen.

Heks geniet van de niet criminele maffiapraktijken van de bloedverwanten in haar favoriete soap. Gestoorde families komen gewoon overal ter wereld voor! Op grote schaal! Het relativeert de waan van de dag.

De populariteit van de serie staat borg voor een zeker realiteitsgehalte in al die onzin. Blijkbaar herkennen de fans zich toch enigszins in de personages en hun perikelen……..

De aartsengelen Michaël, Gabriël, Rafaël, Uriël en Metatron zijn gearriveerd in Huize Heks. Midden in de nacht houden ze me gezelschap, als mijn lichaam weer eens van een mug een olifant maakt…..

Posted on 16 mei 2014 by lagriffeheks

Donderdagavond ruim ik het huis voor het oog van het Neerlands Volk op. Ik krijg vijf engelen te logeren en ik wil ze een beetje goed welkom heten. Naar verluid zijn de engelen heel blij en dankbaar, dat er mensen zijn, die mee willen werken aan dit project.

Ik zie het anders. Ik ben dankbaar, dat ze zich zo inzetten voor Moedertje Aarde. Het moet niet meevallen om her en der in onze gebroken levens neer te strijken. Vooral niet als je zelf zo volmaakt bent. Ja, krankjorum natuurlijk, die visie. Ik moet ze maar op hun woord geloven. Ze zijn blij om te komen…..

Heks schikt witte violieren in een vaas. Van m’n laatste euro’s gekocht. Crisis…. De goedkoopste bloemen, die er te krijgen zijn, maar ook zeer geliefd bij mij. Zo intens wit. Zo’n sterke zoete geur. Zo vol van herinneringen aan de tijd, dat ikzelf mijn vleugels uitsloeg. Eindexamenfeesten. Het einde van mijn adolescentie.

Ik maak een mooie brief voor de Aartsengelen. In ruil voor de gastvrijheid mag je drie wensen doen. De eerste is voor Moeder Aarde, de tweede voor je familie en tot slot mag je ook iets vragen voor jezelf. Ik maak een mooi altaar in de woonkamer met kristallen en fruit. En een kaars met de afbeelding van paus Giovanni XXIII.

‘Sorry jongens, maar deze kan ik dag en nacht laten branden. Het was een hele lieve paus, naar het schijnt. Hij is heilig verklaard…’ Tot slot zet ik genoeg stoelen klaar, want een engel wil ook wel eens eventjes uitrusten….. 🙂

Dan is het wachten totdat het half elf is. Ferguut zit bij de voordeur. Hij wil naar buiten. Mijn huis is rustig en het ruikt heerlijk naar bloemen en wierook. Maar ik ben rommelig en moe. Ik hoop, dat , ja wat? Dat het een beetje meevalt allemaal.

En hoe was het? Zag ik grote gevleugelde mannen mijn huis in vliegen?

Er is zeker iets gaande in Huize Heks. Het is alsof ik word geobserveerd door een team Hemelse Supernanny’s. Zonder oordeel zien ze de zwakke schakels in mijn bestaan. Het lijkt of mijn huis en lijf worden gescand op stagnerende energie. En daar is nogal wat van te vinden in mijn heksenbiotoop. Ik hoef niets te doen, behalve toelaten, dat mijn bedrading wordt bijgesteld. Hoor ik in mijn geestesoor.

Later op de avond ga ik met Michaël, Ferguut en Ysbrandt een blokje om. De zwarte panter raakt enigszins door het dolle van dit vrolijke gezelschap en wil de hele weg knuffelen!

Ik slaap als een roos. Slechts onderbroken door een muggenbeet. (Mijn lichaam reageert daar allergisch op. Ik krijg hevige brandende pijn, alsof er levensgevaarlijk gemeen bijtend gif in mijn lijf is gespoten.) Ik zit een tijdje in de keuken, totdat het gif is uitgewerkt. ‘Ja, engelen’, grapt Heks tegen haar logés, ‘Mijn lichaam maakt werkelijk van een mug een olifant….!!!’

Het is dus eigenlijk wel gezellig, zo midden in de nacht met een engelengang in je keuken klessebessen. Mijn angst niet goed genoeg te zijn voor dit hoge bezoek was ongegrond. Het is het oude liedje van Zelfafwijzing. De Grote Ziekte van de gehele mensheid. Zelfs als je erop bedacht bent, kan het je nog in de kladden grijpen.

Vandaag zoek ik een beetje op internet naar informatie over Aartsengelen. De aantallen variëren nogal. Sommige bronnen hebben het over zeven, anderen over negen en weer andere over veertien verschillende engelen.

Over het algemeen zijn ze mannelijk, maar ik vind ook wat incidentele vrouwelijke varianten. Ook worden ze gezien als zowel mannelijk als vrouwelijk. Dan wordt het geslacht bepaald door de waarnemer. Dat verklaart dan mooi het hoge aantal mannelijke engelen. Onze door het patriarchaat bepaalde blik maakt gemakkelijk die keuze…..

Hoe dan ook, ik vind het best. Ik heb het prima naar mijn zin met de gevederde heren. Wat een geluk, dat ze mijn heksenhuisje met een bezoek vereren. Hoe het ook zit en wat het ook is. Wat weten wij mensen daar nu van? Een tipje van de sluier, hier en daar. Verhalen in oude apocriefe boeken. Heksenkletspraatjes. Toverkol uit haar bol……

Buurtontbijt op de Wallen in Amsterdam. Gevolgd door feestelijke dag met ouderwetse kermisattracties en een scala aan muzikale bijdragen.

Posted on 30 april 2014 by lagriffeheks

Zondagmorgen is er een buurtontbijt op de Nieuwmarkt in Amsterdam. Heks heeft daar niets te zoeken op zich, maar als geliefde van Cowboy is haar aanwezigheid toch gewenst. Dus laat ik me verleiden tot een maaltijd, waar vast weinig eetbaars binnen mijn dieet te verkrijgen is. Met een rol rijstwafels onder mijn arm volg ik mijn vriend de grote tent in, waar het geheel plaatsvindt. ‘Meestal is het buiten’, vertelt mijn lief, ‘lekker in het zonnetje’.

Vandaag miezert het, de lucht is grauw. Binnen in de tent is het een geroezemoes van heb ik jou daar. De buurtbewoners hier op ‘de Wallen’ zijn uitermate kleurrijk. Velen hebben er een schepje bovenop gedaan in een poging nog wat extravaganter uit de hoek te komen, lijkt het.

We worden naar een tafel geloodst, waar nog net twee plekjes vrij zijn. Dan krijgen we koffie en een gekookt eitje. Naast me roept een vrouw hartstochtelijk om roerei. ‘Dat ei loopt telkens onze tafel voorbij’, vertrouwt ze me toe. Al snel brullen we met haar mee en ja hoor: de smeekbede wordt verhoord.

Onze tafelgenoten blijken bijzonder aangenaam gezelschap te zijn. Een kletskous en een stille Willy , net als Cowboy en Heks. Al zou je dat laatste niet zeggen als mijn lief privé weer eens de oren van mijn hoofd kletst…..Al snel gaat het gesprek over filosofie en schone kunsten. We hebben veel raakvlakken! Hartstikke leuk, zo’n buurtontbijt!

En dat is pas het begin van een hele leuke dag. We pendelen een beetje heen en weer tussen het huis van Cowboy en de Nieuwmarkt. Met de ramen wijd open genieten we mee van de verschillende bandjes. Als het erg goed klinkt gaan we even kijken.

Ook wagen we ons in de zweefmolen, een heel ouderwets geval. Naast ons neemt een ouder stel plaats. Ze krijsen en gillen nog harder dan Heks. Iedereen wordt weer een beetje kind in deze mallemolen….. De uitbater geeft ons af en toe een flinke zwieper, zodat we alle kanten opvliegen onder het motto : Zweven is leven.

Als mijn lief thuis lekker aan het koken is, golven de eerste maten van de volgende band naar binnen, ‘Dat is mijn oude drumleraar, jammer dat we het niet redden, om te gaan luisteren…’ Het eten is zo goed als klaar…..

Ter plekke besluiten we de ‘Penne met zalm en tomaatjes’ gewoon mee te nemen. Glaasje wijn erbij. Zo gezegd, zo gedaan. Even later zitten we helemaal achterin de enorme tent te genieten van onze maaltijd met muziek. Het geluid is oorverdovend . Ik vrees, dat weer veel mensen gehoorbeschadiging hebben opgelopen die avond, Wij niet, we zorgen dat we onze oorschelpen net een beetje buiten de tent houden.

Wat een heerlijk dagje. Helemaal tevreden loop ik nog een laatste rondje met Varkentje. Op de achtergrond dendert de volgende band nog een paar uurtjes door. Totdat het om middernacht opeens doodstil wordt. Maar dan liggen wij al lang op 1 oor.

Heksensoepsoap: Het leven is geen krentenbol. ‘The Bold and the Beautiful’ kan niet tippen aan het werkelijke leven. Maar het is in elk geval niet saai…..

Posted on 26 april 2014 by lagriffeheks

bold an the beautiful, Eric and Stephanie

Eric en Stephanie Forrester, lang geleden….

Woensdagmiddag. Na een heerlijk weekend met mijn schatje en een ietwat drukke dag daaropvolgend, lig ik nu uitgeteld in bed. Al sinds gisterenavond een uurtje of elf. Op de achtergrond volgen de soaps elkaar op.

Als je daar naar kijkt bekruipt je het gevoel, dat de mensheid gek is. Wat doen ze toch allemaal? De meest succesvolle soap ter wereld gaat over een familiebedrijf in de modebranche. Een kleine greep uit de verwikkelingen:

The bold and the beautiful , eric Forester, Stephanie

Eric en Stephanie Forrester, nu

Een vrouw, die eerst de oude getrouwde ‘padre de familia’ verleidt, kinderen aan zijn stal toevoegt en er vervolgens vandoor gaat met de zoon.

De losbandige moeder, Brooke Logan

Daarna krijgt ze een kind van de man van haar dochter en nog is het niet voorbij. Ze slaapt met de kalverliefde van haar andere dochter….. Intussen harkt een andere telg, de onechte zoon uit een gepassioneerde affaire met een oerlelijke scheepsmagnaat van de geslepen ‘madre de familia’, het hele familiekapitaal naar zich toe.

De preutse dochter…..

Vervolgens strijden de dochters, aan de verschillende affaires ontsproten, zusters in feite, behalve genetisch dan, om dezelfde man. De ene zuster pakt dwangmatig mannen van getrouwde vrouwen af. De andere wil eigenlijk eeuwig maagd blijven…. Een oom, wel volle zoon van de stamvader van deze dynastie , is om de 1 of andere reden het zwarte schaap. Hij is ziekmakend jaloers op de geldgrabbelende broer en beraamd snode plannen om hem ten val te brengen……

Er wordt gemarchandeerd en geritseld. Gemanipuleerd en bedrogen. Een incidenteel eerlijk karakter komt er bekaaid af. Oprechtheid wordt genadeloos afgestraft. Emotie betekent zwakte en komt je te staan op verlies van respect. Gevoelige zielen zijn een eenvoudig doelwit van de meer malafide deelnemers in dit speelveld…..

Ik kan zo een soap schrijven, heb je het in de gaten? Maar ja, ziekte heeft me regelmatig blootgesteld aan de meest stompzinnige programma’s op TV. Gewoon om mezelf af te leiden van de pijn in mijn donder. En bovendien ben ik opgegroeid in een familie met een familiebedrijf. Als satellieten draaiden we vroeger om deze hete brei. Alles bij ons thuis stond in het teken van een bescheiden tuincentrum en kwekerij.

In het vroege voorjaar lag ik tussen de violen te dweilen. De zomer bracht ik door met een schoffel in de hand. Vanaf mijn vijfde stond ik ook achter de kassa indien nodig. De winter stond in het teken van kerstbomen. En kerstukjes in mijn geval. Een paar miljoen moeten er van mijn hand zijn verschenen door de jaren heen. Ik maak ze met mijn ogen dicht…..

TAylor, Stephanie, The Bold and the beautiful

De ongelukkige psychater, vroeger beeldschoon, nu opgespoten en gebotoxt

Met dit bedrijf ben ik opgegroeid. Alle intriges rondom de splitsing van het bedrijf ooit, toen mijn vader en zijn broer hun eigen weg besloten te gaan, staan me nog levendig voor ogen. Het succes van mijn ouders, die samen hun schouders zetten onder hun nieuwe concept, na de financiële aderlating, die zo’n scheiding meebrengt: Ik heb het beleefd. En meegeholpen!

Toen mijn vader veel te jong overleed heb ik keihard meegewerkt om het in de lucht te houden. Jarenlang heb ik met plezier de afdeling zijden bloemen gerund. De droogbloemen en verse bloemen ingekocht. Boeketten gedraaid. Bruidsboeketten en graftakken in elkaar gestoken. Etalages verzorgd. Kunstprojecten gerealiseerd.

Van alles op creatief en artistiek gebied was in handen van deze Heks. Totdat besloten werd, dat de zoon het verder zou voortzetten. Zo gaat dat in een patriarchaat. De dochters trouwen en krijgen kinderen en de zonen zetten de familiezaken voort……

Bridget-Nick-s-Wedding-the-bold-and-the-beautiful-4989767-320-452

Deze dochter van de ontaarde moeder heeft intussen een kind met de man van de moeder van haar man….. !!!

Zo heb ik door de jaren heen diep inzicht gekregen in de soap van het leven in de praktijk. De principes, die opgaan in zulke televisieprogramma’s blijken hoewel onwaarschijnlijk, bepaald niet onmogelijk. Je komt nog wel gekkere dingen tegen in het dagelijks leven…..

Heks zit een beetje te kieskauwen op deze onderwerpen. Want het leven is dan wel een grote soap, maar dat betekent nog niet, dat je je in je rol hoeft te schikken. In mijn geval die van zielige zieke, waar je geen rekening mee hoeft te houden. Of goedgelovig zwart schaap. Of gekke heks….. Maar welke rol wil ik dan wel spelen? Want laten we eerlijk zijn, een beetje flamboyant uit de hoek komen vraagt een zekere energie……

Misschien moet ik eens lekker gaan intrigeren en manipuleren. In film, theater en soap zijn mijn favoriete spelers altijd een beetje slecht…. En de braverikken oersaai!

Vanmiddag een afspraak met de huisarts. Ik ben weer eens aan het vechten voor bepaalde pijnmedicatie. Ze doen ietwat moeilijk. Morfine is geen probleem, maar daar heb ik geen trek in. Gelukkig heb ik een geweldige dokter, dus we komen er uiteindelijk wel uit. Maar het vraagt weer de nodige strijd. Helaas.

Tja. In mijn heksensoepsoapleven gebeuren de vreemdste dingen soms. Net als in een gemiddelde soap. Het is gewoon ‘The bold and the beautiful’ real life. Waarbij ik dan natuurlijk wel de knapperd ben, dat begrijp je!

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: een beetje

Ontmoeting met straatdichter en grappenmaker Glenn L. Parami zet me weer aan het denken over die Zwarte Pieten discussie: Deel 3.

Grote rode varkenstepels en andere natuurfotografie. De kracht van statistieken en hun keiharde realiteit versus het simpele plezier van het goed geschreven woord……..

Soap Opera Mania: Zelfs één van mijn mannelijke vrienden kijkt stiekem naar ‘Goede Tijden!’ Maar alleen als Janine in beeld is…….. Dagelijkse dus!

De aartsengelen Michaël, Gabriël, Rafaël, Uriël en Metatron zijn gearriveerd in Huize Heks. Midden in de nacht houden ze me gezelschap, als mijn lichaam weer eens van een mug een olifant maakt…..

Buurtontbijt op de Wallen in Amsterdam. Gevolgd door feestelijke dag met ouderwetse kermisattracties en een scala aan muzikale bijdragen.

Heksensoepsoap: Het leven is geen krentenbol. ‘The Bold and the Beautiful’ kan niet tippen aan het werkelijke leven. Maar het is in elk geval niet saai…..

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: