Wonderhondje in de hondenhemel gunt zijn droevige Vrouwtje een nieuwe viervoetige vriend om haar gezelschap te houden. Plotseling komt er een pup op mijn pad. Toeval? Ys lijkt daar de poot in te hebben. Varkentje heeft nog steeds een flinke hondenteen in mijn mensenpap!

Vorige week ben ik op zoek naar puppy’s op internet. Onbewust bijna. Ik betrap mezelf er als het ware op. Ik verdiep me in zowel de Engelse Springer Spaniël als de Epagneul Breton ofwel Bretoense Spaniël. Dit omdat Ysbrandt een mix was van deze twee geweldige rassen.

Ik vind van alles, onder andere genetische ellende bij de Springers. Heupdysplasie, progressieve retina atrofie en ga zo maar door. Je kunt voor een habbekrats een pup kopen, maar daar zitten dan geen papieren bij. Je hebt geen idee wat je in huis haalt. Misschien wel een heleboel genetische ellende.

 

Een paar fokkers springen er uit. Eentje heeft pups, die op het punt staan het nest te verlaten. In een opwelling schrijf ik dinsdagavond een mail met de vraag of er nog beestjes te vergeven zijn. Zodra ik de mail heb verstuurd bedenk ik me dat dit waanzin is. Ja, er komt een nieuwe pup, ooit, maar laat ik eerst even bijkomen. Op vakantie gaan bijvoorbeeld….

Ik hoor niets meer terug op de mail en maak plannen om een midweek naar Buitenkunst te gaan. Ik heb al een paar afspraken omgezet, als ik donderdagavond plotseling toch een mailtje zie van de fokker. Ze hebben nog precies 1 reutje, zwart/wit. Lief dapper ventje, overgebleven omdat anderen teefjes wilden, of de bruin/witte variant.

Vlijmscherpe tandjes

Als ik de foto’s zie smelt ik. Hij is precies wat ik zoek! De volgende ochtend bel ik op om een afspraak te maken. Ik wil dit ventje bekijken.

De rest van die vrijdag ben ik bezig met het checken van de fokker, bellen met de Raad van Toezicht, de Nederlandse ‘Engelse Springer Spaniël  Club’ enzovoorts. Kennel van de Hazelberg blijkt een uitstekende naam te hebben. ‘Het zijn gezonde en hele goeie zachte hondjes, die daar vandaan komen. Ik heb ze regelmatig gezien op Springerdagen…..’ vertelt de dame van de Nederlandse Springer vereniging.

Eind van de middag lig ik op tafel bij de fysiotherapeut. Ze haalt me grondig uit de knoop. Hierna prop ik snel een maaltijd naar binnen. Gevolgd door een straffe bak koffie.

En zo rijd ik dan aan het begin van de avond naar het wonderschone Brabant. Een pak geld in mijn tas. Voor het geval dat. Het is bijna anderhalf uur rijden. Gelukkig is de weg zo goed als leeg.

Ik voel me kalm en vastberaden. Ja, er komt een up. En misschien wel deze. Het is razendsnel, dat wel. Maar Ysbrandt is het ermee eens. Sterker nog: Hij wil dit echt graag. Het is voor mijn trouwe kameraad veel gemakkelijker om me los te laten als hij weet dat er weer een hondje in mijn leven is. Niets zo ellendig voor een honden-engel als een treurend baasje.

‘Vier mijn leven met je nieuwe hondje, Vrouw. Loop waar wij liepen, doe wat wij deden, ik ben een engeltje op zijn schouder…..’ hoor ik hem als het ware zeggen.

Tegen achten ben ik ter plaatse. Een prachtige verbouwde boerderij in the middle of nowhere. Ik word hartelijk ontvangen. We gaan direct naar de pup kijken.

VikThor zit in een ren met een nest dashonden van vier weken oud. ‘Wel zo gezellig voor hem,’ lacht de man. Zodra ik het kereltje zie ben ik verkocht. Hij loopt zo parmantig door de tuin te rennen! Ook de ouders van de pup zijn aanwezig. Schitterende honden.

Ysbrandt als pup, precies even oud toen als zijn kleine ‘broertje’ nu……

Paps vlijt zich neer in het gras en laat zich uitgebreid aanhalen. Wat een schat! Ik zou hem zo inlijven! Het ziet er goed uit! Alle dingen waar je op moet letten als je een pup aanschaft zijn hier dik in orde.

‘Wil je een kop koffie?’ We gaan aan de tuintafel zitten. Ik heb een kleine pup op schoot. Goeiig laat hij zich aaien. Even later valt hij in slaap. Daar smelt Heks natuurlijk helemaal van, dat begrijp je.

De fokker vertelt me een heleboel dingen, waarvan ik helaas ook alweer één en ander vergeten ben. Gelukkig kan ik dat altijd navragen. We vullen een formulier in, waarbij de pup van eigenaar wisselt. De koop wordt gesloten.

Ik krijg een pakket voer, een prachtige stamboom en een stapeltje paperassen mee. Het blad van de Engelse Springervereniging zit ook in het pakket. De deal is rond!

‘Ik ga natuurlijk weer jachttraining doen met hem, net zoals met mijn vorige hond,’ vertel ik de man. Ik laat hem een foto zien van Ys. ‘Oh, wat een prachtige hond, maar een kruising Springer/Epagneul? Wat bezielt mensen toch? Dat zijn toch volstrekt tegengestelde karakters? De Epagneul in de verte en de Springer dicht naast je…..’

Goh, zo leer ik postuum nog van alles over mijn geliefde Varkentje! Hij had gewoon een enorme genetisch gedicteerde tegenstrijdigheid in zijn karakter….. Zijn naam was dus inderdaad zeer goed gekozen!

‘Ik ga maar eens terug rijden, het is al over negenen.’ Heks komt overeind. De fokker neemt de pup mee en zo lopen we naar de auto. De moeder van het jong verblikt of verbloost niet. Wat haar betreft zit haar taak er op. Ze heeft geen zin meer in hondjes met scherpe tandjes hangend aan haar tepels. Als VikThor het eerder die avond nog een keertje enthousiast probeert schudt ze hem geïrriteerd af.

Ik heb een kattentas meegenomen en daar past dit piepkleine diertje met gemak in. Enigszins overdonderd zit hij te kijken. Dan rijden we weg.

‘Piep, piep,’ hoor ik naast me. Heks maakt sussende geluidjes. Als ik de snelweg opdraai steek ik mijn hand in de mand. Het kleine hondje gaat er direct op liggen. Zo rijden we het hele stuk saampjes terug. Tegen het eind van de rit poept hij van de stress. Een verschrikkelijke stallucht vult de auto. Gelukkig zijn we bijna thuis.

Als ik de mand binnen zet zitten er direct vijf katten omheen. Met grote ogen bekijken ze het monstertje. VikThor geeft geen krimp. Hij is duidelijk de aanwezigheid van allerlei beesten gewend.

Die nacht heb ik een heel klein hondje in mijn armen. Hij piept en snikt een beetje, maar hij weet al wie de Vrouw is. En dat hij bij haar veilig is. Een paar keer ren ik met hem naar buiten. Dan moet hij eventjes een poepie doen.

Om een uurtje of 2 s’nachts sms’t Frogs dat hij is geland. Ik vertel hem over VikThor. Oh, wat gek voor mijn kikkervriend. Toen hij een paar weken geleden op vakantie ging leefde Ysbrandt nog. ‘Neem maar goed afscheid van hem,’ zei Heks. Ik had een vreemd voorgevoel. En nu woont er alweer een andere viervoetige vriend in Huize Heks!

Frogsie moet nog tot de volgende morgen wachten om ons nieuwe makkertje in zijn armen te sluiten. Tegelijkertijd is er geen Ysbrandt meer bij de voordeur. Geen ‘ogen op stokjes’. Geen klein opgewonden Varkentje superblij dat zijn suikeroom weer in het land is…….

Mijn kleine hondje VikThor verzacht de pijn enorm. Als ik met hem wandel danst Ysbrandt in zijn voetspoor achter ons aan. Als ik hem knuffel geniet mijn engel-hondje mee. Ysbrandt is blij dat zijn Vrouwtje weer een hondje heeft. Ik verdenk hem er zelfs van er de hand in te hebben gehad. Of beter gezegd de poot…..

Het is toch wonderbaarlijk dat er binnen een week weer zo’n heerlijk kereltje hier woont. Heks heeft sterk de indruk dat Ysbrandt hem voor me heeft uitgezocht……..

De laatste loodjes met Ysbrandt wogen zwaar. Toch waren ook die moeilijke uren heel bijzonder, ik had ze voor geen goud willen missen!

Vorige week vrijdag ga ik met Ysbrandt en buurman op stap. Ys’ grote vriend, de enorme Duitse herder van mijn buurman laten we maar thuis, want mijn oude hondje is uiterst kwetsbaar geworden.

Vlak voordat we het huis verlaten zie ik dat mijn kanjer bloed plast. O jee, een blaasontsteking vrees ik. Niet best. Op ons gemak tuffen we naar het Valkenburgse meertje. We genieten van een heerlijk uurtje in de zon. Buurman en Heks maken voortdurend absurde grappen zoals gewoonlijk.

Ysbrandt wil een balletje. We spelen met mijn oude makker. Een man komt langs met een prachtige zwart-witte  Springer Spaniël, een jonge vitale versie van mijn hondje. De viervoetige heren snuffelen aan elkaar. Wij maken een praatje met de eigenaar.

Op de terugweg gaan we langs de dierenarts. Ysbrandt piest in de wachtkamer, een geluk bij een ongeluk: Een poepzakje om zijn piemeltje tijdens ons uitje mocht niet baten. Hij vertikte het gewoonweg om er in te plassen. Gelijk heeft ‘ie! Snel zuig ik een beetje urine op met een pipet. De dokter onderzoekt het monster en ontdekt inderdaad een blaasontsteking.

Er gaat een flink shot antibiotica in. Ik krijg een kuur mee voor een week. ‘Ik weet niet of hij dat gaat redden. Zijn buikje is zo dik en opgezet. Hij ademt zo snel en oppervlakkig de laatste dagen en nachten. Ik geef hem zoveel plaspilletjes en nog hoor ik hem reutelen…..’ Bovendien zie ik de Demodex rond zijn oogjes opkomen. Met een beetje pech wordt mijn mooie ventje ook nog kaal.

‘Ik heb dit weekend dienst, je kunt me altijd bellen,’ zegt de dierenarts, een schat van een dame. Ze ziet ook wel dat het niet meevalt voor mijn kereltje. ‘Morgen zijn we gewoon open tot 2 uur. Dan kun je altijd even langskomen…’

Eenmaal thuis geef ik de beestjes eten. Voor Ysbrandt maak ik een heerlijke bak rauw vlees met extra Carnitine, Taurine, Alpha Liponzuur en CoQ10 om zijn hartje te ondersteunen. Een beetje glucosamine en chondroitine  moet zijn spieren en gewrichten soepel houden. Tot slot gooi ik er een paar kippennekken bij.

Enthousiast staat mijn ventje zijn bak leeg te schrapen. De kippennekken sleept hij mee zijn bench in. Krakend maakt hij ze soldaat. Mijn zieke hondje eet aanmerkelijk beter dan zijn Vrouw. Ik krijg al dagen geen hap door mijn keel……

Later die avond bel ik de buurman. Ik ben een beetje in paniek. Ys eet dan nog wel goed, maar daar is alles mee gezegd. Het beestje is doodziek. Ik ben als de dood dat zijn nieren het opgeven. ‘Ik leg de telefoon naast mijn bed, Heks, als het nodig is ga ik met je mee naar de dierenarts…’

De hele nacht loop ik te spoken. Met enige regelmaat piest mijn ventje een chemisch geurend bloedspoor door het huis. Ik dweil het op en spreek hem bemoedigend toe. ‘Geeft niks, schat, kijk maar, alweer opgeruimd…’

Midden in de nacht zit ik bij hem. Ik kijk hem recht aan. ‘No coming, no going,’ fluister ik, ‘Jij zit in mijn hart en ik in het jouwe. Altijd. Dat zal niet veranderen, lieverd.’ Hij lijkt me te begrijpen. Doordringend kijkt hij terug. De schat.

IMG_8918

‘Er komt een moment dat je weet dat het zover is, Heks,’ zei mijn vriendin, de vrouw van de acupuncturist afgelopen week. Zij is ervaringsdeskundige op dit gebied. ‘Het is een hele moeilijke beslissing, maar je weet wanneer het zover is. Daar moet je op vertrouwen.’

Het is zover.

De volgende ochtend lopen we een rondje door de wijk. Mijn ventje wil perse het hele rondje lopen. Het gaat erg langzaam. Hierna eet hij zijn bak niet meer leeg. Halverwege houdt hij het voor gezien. Ook laat hij een pensstaafje liggen. Dat is nog nooit gebeurd….

Ik bel de buurman, ik bel de dierenarts. ‘Ik zal het heel cru zeggen, mevrouw Heks, u kunt beter een week te vroeg de stekker eruit trekken dan een dag te laat. Beestjes met deze indicatie sterven een vreselijke ellendige natuurlijke dood, want ze stikken. U bent heel verstandig.’

Om half twee kunnen we terecht……

Om kwart voor 1 belt buurman aan. We stoppen mijn kereltje in de auto. Onderweg laten we hem nog eventjes lopen in een park. Hij draait nog een laatste drolletje. Hij rolt nog een laatste keertje door het gras. Op weg naar de kliniek maken we zoals gewoonlijk gruwelijke grappen. Eerst verkoop buurman een hoop onzin en dan Heks.

‘Ik kwam tijdens mijn zoektocht naar een geschikt crematorium een verhaal tegen over een dierenarts die zijn vriendin vermoordde. Daarna heeft hij haar in stukken gehakt en bij verschillende dierencrematoria aangeboden…..’ We zitten enorm te lachen als we de straat in rijden. Ys kijkt vergenoegd. We zijn gelukkig allemaal ontspannen. Ondanks de dodelijke stress…..

In de wachtkamer van de dokter krijgt Varkentje nog wat ham van van der Zon. Hij vindt het heerlijk natuurlijk. Als we aan de beurt zijn geef ik hem nog een heleboel lekkertjes. Hij krijgt een prikje om rustig te worden. Nog meer lekkertjes….. Totdat hij te duf is om te kauwen.

‘Vaak zakken hondjes met deze ernstige problematiek op zo’n eerste prik al helemaal weg. Groot kans dat er verder niets nodig is…’ De dierenarts spreekt me bemoedigend toe.

Ys loopt naar de deur. Hij wil naar huis. Ik loods hem weer de spreekkamer in. De dokter geeft hem nog maar een tweede prikje. Mijn ventje blijft stokstijf voor de Vrouw staan. Niet veel later staat hij enorm te hijgen. Verdorie. Nu heeft hij het toch benauwd. Net als ik me daar enorm zorgen over maak, gaat hij eindelijk liggen. Hij zakt in slaap.

YSBRANDT13

Toch zijn er twee dodelijke giftig blauwe injecties nodig voordat hij gaat. Hij wil niet weg. Nog bijna een uur ligt hij zachtjes te ademen. Pas na de vierde prik geeft hij het op. ‘Als u hem niet geholpen had, was het waarschijnlijk echt een drama geworden. Dit hondje is zo taai. Hij zou tot de laatste snik hebben volgehouden voor de baas. U heeft een goed besluit genomen. Ik werk overigens niet mee aan zoiets als ik het er niet mee eens ben….’

Mijn mannetje ligt zo vredig te ‘slapen’. Zijn mooie zachte achter oortjes uitgewaaierd over de vloer. Zo laat ik hem achter.

In de auto brul ik het uit. Buurman zit ook te snikken. We pakken elkaar beet.

In Huize Heks nemen we een goeie borrel. ‘Weet je wat ik toch zo vreemd vond, Buurman,’ giebel ik, ‘De dierenarts ging voor elke dodelijke prik de huid van Ysbrandt desinfecteren….. Zodat hij geen infectie krijgt…..’ We liggen dubbel.

De hele middag praten we over het gebeurde. Over onze hondjes. We bellen uitgebreid met Frogs, zo ver weg in Portugal. Oh wat misen we hem vandaag! Ik steek een kaarsje aan voor mijn hondenengeltje.

YSBRANDT14

Hij heeft nu vrede. Zijn zieke lichaampje is weer gezond en mooi en jong. Hij springt weer een meter in de lucht. Hij kan zijn bek weer openen, zijn tong weer uitsteken. Weer gapen….. Hij kan weer rennen en zwemmen. Daar in de mooie hondenhemel. Waar allemaal oude vrienden hem begroeten.

Het is vreselijk ellendig dat Ysbrandt niet langer hier is, maar ik voel me gek genoeg ook opgelucht en gelukkig. En trots. Trots op ons, we hebben het samen toch maar geklaard!

Ons leven samen is 1 grote liefdesgeschiedenis. Vanaf dag 1 tot aan nu. Elke dag van elkaar gehouden. Iedere dag samen genoten. Mijn rouw om Ysbrandt wordt gekleurd door al deze gouden ervaringen samen.

We wonen altijd in elkaars hart, mijn lieve hondje en ik…..

 

 

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Spaghetti Moskowitski met aubergine en wodka. Volgens Steenvrouw niet verkeerd geëxperimenteerd. Het was goed binnen te houden…..

Met enige regelmaat staat Steenvrouw op de stoep. Of Heks vliegt een rondje om en staat op haar stoep. Met bezem en al. Niet om haar stoepje schoon te vegen, maar om lekker te klessebessen. Of te schelden op de wereld. Maar vooral: Om samen om het leven te lachen, want we delen een merkwaardig gevoel voor humor. Zwart als de nacht, maar nooit gemeen. Nou ja, een klein beetje gemeen, hooguit. Nooit ten koste van. Maar wel erg grappig.

Onlangs eet mijn vriendin in Huize Heks. Ik kan eigenlijk niet bewegen. Ik ben total loss van helemaal niks. Maar ik heb mijn zinnen gezet op een gezellig avondje. Ik zit alweer dagen in mijn eentje naar mijn slaapkamermuur te koekeloeren. Bovendien is zij mijn gekreupel wel gewend. Als er iets op de grond flikkert ligt ze in een deuk. In plaats van me uit te schelden voor stomme koe of te klagen over mijn gebrekkigheden. Wel zo prettig.

Ook steekt ze graag en handje toe bij het snij- en hakwerk. Altijd tricky op kreukeldagen met mijn zwabberarmen. Maar met mijn maatje in de buurt geen probleem.

‘Ik maak Spaghetti Bolognese. Super simpel, maar toch lekker. Troosteten. En zo umami!’roep ik als ze binnenkomt. Intussen smeer ik plakken aubergine in met zout. Ik heb zin in zachte zoete snottige gebakken plakken van deze godenvrucht. Terwijl ik loop te redderen, ontdek ik dat er geen rode wijn in huis is. Een onontbeerlijk ingrediënt.

Ik schenk een glaasje rosé in voor ons beiden. Het is een geweldig goeie fles, overgebleven uit een voorraadje van vorig jaar. Zonde om in de pastasaus te gooien….. ‘Ik maak em af met wodka,’ besluit ik. Benieuwd hoe het zal smaken. Steenvrouw zit te schuddebuiken van de lach. Zij kan mijn experimenten altijd wel waarderen.

Uiteindelijk staat er dan toch een geweldige maaltijd op tafel. ‘He, gezellig zo, met z’n tweetjes,’ glimmen we naar elkaar met volle mond. ‘Wat een geluk heb ik met deze schat als vriendin!’ denk ik bij mezelf. ‘Ik ben ook blij met jou, Heks, ik voel me altijd heerlijk bij je,’ zegt Steenvrouw. Alsof ze mijn gedachten leest!

Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Spaghetti Moskowitski met wodka. Hak rode uien, wat sjalotjes en een paar tenen knoflook  fijn. Bak in een grote koekenpan voldoende rundergehakt. Ik kook altijd voor een weeshuis, dus ik neem een pond. Goed roeren, zodat het lekker rul wordt. Uien erbij, meebakken tot ze glazig zijn. Op het laatst de knoflook toevoegen. Nog even doorbakken, pas op dat de knoflook niet verbrandt.  Een grote pot tomatensaus toevoegen. Ik neem altijd gepureerde biologische tomaten zonder enge smaakstofjes.

Bij gebrek aan oregano gaat er vandaag marjolein in. Een een beetje rozemarijn. Tot slot een flinke scheut wodka. Even laten doorkoken en klaar!

Aubergine van te voren en insmeren met zout. Tijdje laten liggen, zodat vocht er uit trekt. Hierna langzaam garen in koekenpan met ruim olijfolie.

Heerlijk met een salade van winterpostelein, raapsteeltjes en wat er verder in de koelkast ligt. Serveer met glutenvrije pasta. Ikzelf geef de voorkeur aan een soort gemaakt van mais. Glaasje rosé erbij en smullen maar!

En was het smullen? ‘Heel aparte combinatie, echt lekker, Heks!’ Aldus Steenvrouw.

‘Pablo Neruda  Dichter aan Huis, Dichter aan Zee’.  Geweldig leuke voorstelling door Martine Zeeman, Juan Tajes en Carolina Droller in het charmante Teatro Munganga te Amsterdam. Een aanrader!

 

Zaterdagavond brengt Frogs mijn Varkentje terug. Hij heeft een dag op het monster gepast. We drinken gezellig een glaasje wijn en kletsen bij. ‘Ik ga op tijd naar huis Heks, want morgen heb ik van alles te doen. Ik moet een artikel afmaken en in de loop van de middag ga ik naar Amsterdam. Juan Tajes speelt mee in een toneelstuk over de  Chileense dichter Pablo Neruda.’

Wat leuk! Ik ben een fan van deze acteur. Een paar jaar geleden heeft Frogs samen met hem gewerkt aan een project rond de dichter Garcia Lorca: ‘Global Lorca‘. Die dichter was weer een goede vriend van Neruda. ‘Ik wil mee!’ roept Heks spontaan. Hoe laat en waar? Wat spreken we af?

Zondagmiddag tegen drie uur arriveer ik met Ysbrandt bij onze kikkervriend. Mijn hondje gaat op het huis passen en ik stap in de riante bolide van Frogs. We zoeven naar de hoofdstad. Binnen een half uur zijn we ter plekke. We parkeren voor de deur en het is nog gratis ook. Lang leve het parkeerbeleid van Amsterdam op zondag!

Als we het theatertje binnenkomen ben ik aangenaam verrast. Wat een grappige plek! Het is een hoge ruimte met een bar annex balie, een keur aan kekke keukenstoelen voor het publiek en een indrukwekkende lichtinstallatie aan het plafond, een regiekamer en een toilet. Veel meer heb je ook niet nodig, mijns inziens.

Hoewel Teatro Munganga er bedrieglijk eenvoudig uitziet, werkt alles prima. De medewerkers zijn uitermate vriendelijk, we worden bijzonder hartelijk ontvangen. Omdat we zo vroeg zijn kan ik op mijn gemak rondkijken en een paar foto’s maken. Even over vieren begint het stuk.

De voorstelling ‘Pablo Neruda  Dichter aan Huis, Dichter aan Zee’ gaat over het leven van de dichter Pablo Neruda. Zijn jeugd in Chili wordt aangestipt; Hoe het dichten er al jong in zit. Helaas moet hij architect worden van zijn vader. Dus verandert hij zijn naam en trekt de wijde wereld in…..

De scenes lopen vloeiend in elkaar over en er wordt listig gebruikgemaakt van minimale middelen om iets op te roepen. De regisseuse van het stuk, Martine Zeeman,  speelt zelf ook mee. In verschillende rollen: Van vertelster tot vrouw van de dichter. Die nam het overigens niet zo nauw met de trouw, dus er volgen nog meer damesrollen….

Pablo Neruda   Dichter aan Huis, Dichter aan Zee.

Een voorstelling die de Chileense dichter Pablo Neruda tot leven wekt. Met poëzie, over zijn muzen en zijn vaderland, met dans en verhalen. Twee bekenden uit Valle Tango Muziektheaterproductie (2009 KunstKlank) ontmoeten elkaar weer op Noordwijkse bodem tezamen met Martine Zeeman. Nu in een poëzie-, verhaal-, en dansprogramma. Met Juan Tajes, verteller uit Montevideo, en Carolina Droller, danseres uit Buenos Aires.

 “Es tan corto el Amor y es tan largo el olvido.

Zo kortstondig is de liefde, zo langdurig het vergeten.”

Een hele mooie bijdrage wordt geleverd door de Argentijnse danseres Carolina Droller. Haar hele sierlijke lichaam wurmt zich op een gegeven moment in een op het podium aanwezige ouderwetse lessenaar. Prachtig hoe zij verbeeldt wat de dichter verwoordt.

‘Ik vond het zo mooi hoe zij die geboorte van het kind uitbeeldde achter die semi-transparante kamerschermen,’ zegt Frogs later tegen me. Multifunctionele elementen in het eenvoudige decor. Het is me min of meer ontgaan. Er is zoveel te zien. ‘Dit is zo’n stuk waarbij je als je het nog eens ziet weer allemaal nieuwe dingen ontdekt!’ roep ik.

Ja, we raken enthousiast. Een paar jaar geleden heeft Frogs met de acteur Juan Tajes en een verder geheel internationaal theatergezelschap ook een prachtig programma gemaakt rond een dichter. Een eveneens  geweldig project. Dit theaterstuk heeft dezelfde kwaliteit. Het boeit van het begin tot het eind.

Het is eigenlijk maar een heel eenvoudig gegeven, vertellen over het leven van deze man: Overigens meesterlijk neergezet door Juan Tajes. Toch vliegen er zomaar drie kwartier voorbij. Er volgt een staande ovatie. Daarna is het feest , want de regisseuse is jarig. Wat boffen we toch weer!

Ik kom iemand van mijn koor tegen. We kijken elkaar verbaasd aan, wat is de wereld toch klein soms. Het is sowieso een middag vol leuke ontmoetingen. Ik klets een tijdje met de danseres. Zij blijkt ook veel affiniteit met Indiase dans te hebben. Heks heeft dat vroeger fanatiek beoefend. Voordat ik in een kwarktaart veranderde.

‘Oh, Frogs wat een heerlijke middag was het. Dit gaan we vaker doen!’ We eten nog een hapje in Huize Heks achteraf. Ik schud een soepje en een bord pasta uit mijn mouw. Een een glaasje wijn natuurlijk.

Teatro Munganga Adres: Schinkelhavenstraat 27-HS, 1075 VP Amsterdam Telefoon:020 675 9837

Teatro Munganga is een van oorsprong Braziliaanse theatergroep met een kleine theaterzaal in Amsterdam-Zuid en een reizende theaterbus waarin beeldende poëtische kindervoorstellingen worden opgevoerd. Naast het ten tonele brengen van eigen uitvoeringen, biedt de theatergroep een podium voor theater, muziek, lezingen, films, dans, workshops en cursussen van andere kunstenaars in de theaterzaal Casa Munganga.

Carlos Lagoeiro en Cláudia Maoli zijn de oprichters van Teatro Munganga

Wat maakt een theaterstuk nu boeiend en goed? Dat het in een grote schouwburg wordt opgevoerd? Dat er een BNer in meespeelt? Dat het stuk geschreven is door een wereldberoemde schrijfster/ver?

Driewerf neen.

Vanmiddag werden we meegenomen in een andere wereld. We hebben als publiek een klein uitstapje gemaakt in het leven van een mij tot nu toe onbekende man. Ik heb drie kwartier op het puntje van mijn stoel gezeten. En dagen erna is iets van de voorstelling blijven hangen. Het stuk heeft me geraakt!

Dus toch die goeie ouwe Catharsis? Die broodnodige door angst en medelijden geïnitieerde loutering  der emoties zoals Aristoteles het beschreef in zijn Poetica?

Ja.

De regisseuse van de voorstelling, Martine Zeeman, heeft een klein theatertje in de Voorstraat in Noordwijk: Zeep aan Zee. Voor theaterlessen,  toneel productiecursussen, Toneelcursussen tekst/beweging en improvisatie alsmede voorstellingen kun je hier terecht!

Slakkensporen door de slaapkamer tijdens carnaval, solidaire dames, herinneringen aan mijn tijd tussen de slakken en hoe moeilijk het was om mezelf te herpakken: VERKRACHTING IS FOUT. Het maakt niet uit wat voor’n kleren het slachtoffer draagt of dat iemand niet in staat is om te protesteren. Ongevraagd je piemel in iemand steken is niet goed te praten strafbaar. Castratie lijkt me de enige geschikte sanctie.

Zaterdag is een suffe dag. Ik heb slecht geslapen. Ja, dat krijg je als je gaat roepen dat het de goede kant op gaat met eten en pitten. Dan krijg je accuut geen hap door je keel en lig je weer hele nachten wakker. Ik besluit dan ook om heel langzaam te starten. Kopje koffie, pijnstillers, geroosterd broodje. Televisie aan. Beetje schrijven aan een blog. Rustig uit de kreukels komen.

Aan het begin van de middag lig ik bij mijn fysio op de behandeltafel. Ongegeneerd knijpt ze in de kwarktaart, die doorgaat voor mijn lijf. Compleet verstijfde spieren. Au, wat is ze toch gemeen geworden, deze leergierige behandelaar. Haar behandeling wordt steeds pijnlijker, effectiever ook, maar is nog steeds niet bepaald lekker.

De evolutie van de penis

Om een mezelf een beetje af te leiden informeer ik naar haar studentenleventje in België. Ze doet een master aan de universiteit van Leuven. Er volgen wat sappige verhalen over haar woonsituatie, uitgaansleven en aanbidders. Niets mis mee. Je kunt het slechter treffen!

Dan volgt een verslag van de carnaval, gevierd met een club Nederlandse vrienden. ‘De broer van een vriendin had allemaal vrienden meegebracht. Een lekker stelletje maar niet heus. Eén van hen heeft ooit al een keertje een vriendin van ons belazerd, zonder dat ze het in de gaten had. Hij verleidde haar en had al maanden een intieme relatie met deze nietsvermoedende ‘andere vrouw’ voordat ze ontdekte dat hij samenwoont met zijn vaste vriendin. Hij en zijn aanstaande waren druk bezig om een huis te kopen…..’

 

‘Met carnaval was ik aan de beurt,’ Heks kijkt naar de beeldschone Friezin, een prachtvrouw, ‘De gehele avond had ik al zwaar sjans van één van de heren in het gevolg van de broer. Hij gaf me veel aandacht, maakte grapjes, sloeg een arm om me heen…. We sliepen uiteindelijk met de hele groep op één kamer…’

‘Laat me raden,’ roept Heks, ‘Hij lag opeens naast je!’ Inderdaad. De jongeman had zich als een grote turboslak met slaapzak en al via een glibberige slijmspoor door de kamer naast mijn behandelaar gewurmd. Met zijn hoofd naast haar voeten. ‘De man heeft dus ook nog een fetisj,’ concludeer ik opgewekt. ‘Nou, je slaat de spijker op zijn kop. Hij pakte direct mijn voeten en begon eraan te friemelen…..’

We giebelen om die grote slijmbal. Veel verder dan de voeten is hij namelijk niet gekomen. Een stevig ontmoedigingsbeleid hield de zak in zijn slaapzak. Of hield de zak van de zak in slaapstand. Hoe dan ook, zijn scrotum had het nakijken. Met recht een zak met een slaapzak in een slaapzak. Wat zal hij gebaald hebben……

‘Heb je een slaapzak? Was een flauw grapje tussen jongens onderling vroeger tijdens schoolkamp. Als zon joch ja zei kreeg ie een knietje: ‘Ik zal em even wakker maken…’

Alsof je daar ten overstaan van je vrienden kunstjes zou gaan vertonen met zo’n man, zelfs al vond je em leuk en was hij vrijgezel of serieus met je verloofd……

‘Weet je wat nu nog het ergste was? Hij woont samen met zijn vriendin en is bezig om een huis te kopen met haar…. Dat hoorde ik de volgende dag!’ Oh, hij ook al? Ja. Lekkere vent. Lekkere vriendenkring van die broer. Lekkere broer. Die zal zijn toverstafje ook vast wel eens in de rondte proberen te zwaaien bij de vriendinnen van zijn zus……

12764441_195313157492412_6270168440953369114_o

‘En ga je het aan zijn vriendin vertellen?’ Heks grapt maar wat. Mijn ervaring is dat zulke verhalen in de doofpot verdwijnen. Via de guy code. De vriendin zal de laatste zijn om ze te horen. Zelfs al graast de man haar hele vriendinnenclub af en die van de zus van zijn vriend, dan nog zal niemand haar iets vertellen……

‘Ja, daar wordt aan gewerkt. Ik vertel het aan die en die, die gooit het op de vriendinnen-app van die vrouw en zo gaat zij dit dan vernemen. Hebben we de vorige keer ook gedaan. Was die jongen niet blij mee….’

Goed zo dames, klap maar uit de school. Laat je niet langer als lustobject gebruiken door die varkens van kerels. Weg met de schaamte omdat je wordt aangerand. Weg met de schuld als iemand jou te grazen neemt. Wees solidair naar je zusters, we hebben elkaar nodig. En verwacht niet teveel van zwijnen van kerels. Er zijn ook prima mannen. Die vind je echter nooit in zulke guy code clubjes.

Afgelopen vrijdag staat er zo’n geweldige kerel bij me op de stoep. Hij komt een bakkie koffie drinken. ‘Gisteren heb ik ook aangebeld, maar toen was je er niet.’ We kennen elkaar uit de hondenwandelgangen. Zijn hospita is een hondenvriendinnetjes van Heks. Ik ben al zo vaak bij hen uitgenodigd, maar het is er nog steeds niet van gekomen.

Regelmatig staan we een hele tijd te klessebessen over het leven met al z’n fratsen. Sinds een jaar zoent hij me op beide wangen! Afgelopen week nodig ik hem uit in Huize Heks. Daar heeft hij geen gras over laten groeien!

Niet alleen Heks heeft altijd wat, er zijn meer pechvogels. Stel je voor dat je huis ontploft tijdens een vuurwerkramp, je vrouw ongeneeslijk ziek wordt en je achterlaat met een gigantische schuld, omdat ze daarnaast ook nog eens ernstig koopziek was. Je verliest je huis opnieuw en moet jarenlang in de schuldsanering. En je geliefde is er ook niet meer om je te troosten.

‘Ik hield van mijn vrouw, maar na haar dood kwamen er echt lijken uit de kast,’ grapt hij ondanks het ellendige verhaal. Geen onvertogen woord over de veroorzaakster van zijn faillissement. Zijn hart loopt nog steeds over van liefde voor haar. Wat een kanjer!

Zondagmorgen spreek ik alweer een vrouw over pijnlijk gedrag van mannen. Ze heeft in Zuid Amerika gewoond. Daar gaat het er heel anders aan toe. Althans, dat zou je denken. Ze geeft voorbeelden. Ik geef tegenvoorbeelden van hetzelfde eikelgedrag hier ter lande.

‘Toen ik veertig was gooide iemand tijdens een verjaarspartijtje in de kroeg iets in mijn drankje. Van het ene op het andere moment was ik zo dronken als een toetmaloeier. Ik kreeg een ongeluk, viel plat op mijn gezicht en hield er een kapotte kaak aan over. Die hing uit de kom. Ik wilde naar huis, maar daar dachten de aanstichters van dit onheil anders over. Ze sleepten me hun huis in.’

‘Op een gegeven moment ging ik  bijna out. Zoals dat gaat na inname van dat soort rape drugs. De gemene dikke pad van een vrouw in het gezelschap, weigerde me te helpen. Ondanks mijn smeekbeden. Ze keek me aan met haar koude vissenogen. Ik zal die blik nooit vergeten. Achteraf sluit ik niet uit, dat zij mijn drankje heeft vergiftigd. Het is een giftig gefrustreerd wijf. Ze heeft een hekel aan me…. ‘

‘In plaats van me naar huis te helpen of me een veilige slaapplaats aan te bieden, speelde ze me in handen van haar huisgenoot. Uit wraak omdat haar eigen man Heks een leuke vrouw vindt. Niet wederzijds overigens. De man van die pad is een lul van een vent.’

‘Maar goed. Heks ging out en werd niet geholpen. Uiteindelijk ben ik verkracht door die twintigjarige. Toen ik bijkwam was hij bezig. Mijn kaak hing nog steeds uit de kom en ik was bont en blauw en bewusteloos, maar hij had even zin.’

Waarom vertel ik dit nu? Zomaar aan een wildvreemde vrouw? Althans, ik ken haar alleen van kletspraatjes….. Maar ik kan niet meer stoppen. Ik spuug het walgelijke brok verleden uit.

‘Later vond hij het ook wel een ranzig gebeuren, dit stinkende aartslelijke klotejong. En waarom? Omdat ik z’n moeder kon zijn. Geen woord over de verkrachting. In zijn optiek was het dat niet. Ik had toch geen nee gezegd? Hetgeen moeilijk is als je bewusteloos bent. Ook beweerde hij dat ik naar hem gelachen had. Alsof dat kan met zo’n kaak uit de kom. Bewusteloos. Maar stel ik heb gelachen: Alsof lachen betekent dat iemand zijn geslacht er dan maar bij je moet inprakken. ‘

 

‘Toen ik aangifte deed bleek deze niet ontvankelijk te zijn, omdat ik geen getuige had. Huh? Zijn er dan doorgaans getuigen bij verkrachtingen? Wie verzint zo’n belachelijke voorwaarde? Mannen zeker! Die menssoort die meestal de verkrachter is!’

‘Het klotejong heeft nog wel naar het politiebureau gebeld en toegegeven seks met me te hebben gehad, terwijl ik bewusteloos was. Hij vond het belachelijk dat ik daar aangifte van deed. Wilde hij even recht zetten. Niets mee gedaan door de politie. Onbegrijpelijk.’

 

 

‘Het meest kapot ben ik gegaan door de reactie van de omgeving. Heks was veertig, beeldschoon, maar stokoud natuurlijk. Die lelijke puistenkop was twintig, dus daar zal die geile Heks wel zin in hebben gehad. Niemand nam het voor me op. Iedereen ging gewoon bij hem in het café aan de bar staan. Een zogenaamde vriendin, die me een dag later opving en gezien heeft hoe ik er aan toe was met die kaak nog steeds uit de kom vond dat ik me er maar overheen moest zetten! Het was namelijk bij vrienden van haar in huis gebeurd en die wilde ze niet kwijt. De trut.’

‘De man van de Wrattenpad belde me een paar dagen later op. Als ik het in mijn kop zou halen om aangifte te doen, dan zou ik daar flink spijt van krijgen. Dit is dezelfde getrouwde kerel, die achter Heks aan heeft gezeten. Groot kans, dat zijn vrouw dat pilletje in mijn drankje heeft gegooid, uit wraak.’

 

‘Ik deed wel aangifte en ben sociaal uitgekotst. De verkrachter kreeg een relatie met iemand in de periferie van mijn vriendenkring. Heks zat volledig naar de kloten thuis slapeloos naar de televisie te staren. Bijna een jaar lang.’

‘Mijn toenmalige vriend nam het me ook kwalijk. Het was een volstrekt seksistische en gestoorde narcist van een Algerijn. Toen hij het van mij hoorde gooide hij de hoorn op de haak en liet drie maanden niets van zich horen….’

De vrouw in het park kijkt me ontzet aan. Hetgeen ik haar vertel is slechts een uittreksel van bovenstaand verhaal. Een sterk verkorte versie van deze korte versie. Er valt helaas geen verbeterde versie van te maken. Ze is een lieve schat, dus ze reageert vriendelijk. Ja, wat moet je ook met zo’n geschiedenis.

Het is aan de orde van de dag: overal ter wereld steken mannen hun geslachtsdeel in vrouwen zonder dat ze daartoe zijn uitgenodigd. Het is schandalig en afschuwelijk, maar er wordt nauwelijks over gesproken door de slachtoffers. Stomweg omdat het een smet werpt op de vrouw, die het heeft ondergaan. Ik voel me ook vies, elke keer dat ik het erover heb.

 

 

Ik krijg ze nauwelijks uit mijn mond, die woorden. Opgediept uit mijn moordkuil van een hart. Ik schaam me erover. Net als al die andere slachtoffers van seksueel geweld. Het doet afbreuk aan mijn zuiverheid. Het werpt een smet op mijn wezen. Het krast in mijn ziel.

Persoonlijk vind ik dat elke man, die zoiets doet voor straf zijn ballen moet inleveren. Chop chop. En de helft van zijn lul. Mag hij nog een waxinelichtje overhouden om door te piesen. Is het zo afgelopen met die flauwekul.

Heks haalt haar schouders op. Wat moet je er ook mee. Het is alweer zo lang geleden. De lol is er sindsdien wel een beetje af in de liefde. Met mijn gewezen relatie dacht ik mijn Mojo weer teruggevonden te hebben, maar die vent blijkt achteraf zelf ook een vreselijke drakepit te zijn.

Ik heb dus nog steeds geen goeie geliefde in mijn leven getroffen, maar ze bestaan wel. Ik zie zo hier en daar een fantastisch exemplaar tussen al die seksistische gekken. Ik heb natuurlijk ook nog een paar geweldige mannen in mijn vriendenkring, zoals Don Leo, Frogs, Pappa…… En er komen in elk geval al veel betere kerels hier op de koffie. Het gaat dus echt de goede kant op…..

Drie eenvoudige tips om verkrachtingen te voorkomen. 

Ik heb inderdaad achteraf gehoord dat het kwam omdat ik er te sexy uit zie. Van een vrouw! Die avond droeg ik een oud grijs kloffie dichtgeknoopt tot aan mijn kin. Nauwelijks make up. Maar zelfs als ik er wel sexy uit zie dien je je handen thuis te houden!

Fred Delfgaauw speelt ‘In de wachtkamer van de liefde’ in Theater ins Blau! Heks geniet van wat ze ziet. En hoort. Deze fenomenale poppenspeler wekt zijn stoffen vrienden tot leven met zijn magische stemgeluid. Ontroerend en grappig! Een heerlijke voorstelling in een geweldig theater!

Zaterdagavond ga ik naar Theater ins Blau met Frogs. Fred Delfgaauw treedt op met zijn poppenkraam. Het is zo lang geleden, dat ik hem voor het laatst gezien heb. Ik ga gewoon veel te weinig naar het theater. Vroeger zat ik er elke week en miste ik nooit een voorstelling van deze fenomenale poppenspeler!

Het is chagrijnig rotweer. Ik heb Frogs volgestopt met Elzasser zuurkool. Nu spoeden we ons over de natte straten om op tijd te zijn. Goddank is het net eventjes droog….

Als ik ins Blau binnenstap zie ik Engel staan. Zij gaat ook kijken. ‘Ik heb vandaag drie keer de hond uitgelaten, boodschappen gedaan, fysiotherapie gehad, een enorme pan zuurkool gekookt, een blog geschreven en nu ga ik ook nog uit. Gekkenwerk natuurlijk….’ fluister ik haar toe. ‘Klinkt goed, Heks, ik herken het. Heb je een goeie dag, dan ga je over je grenzen. Je zal morgen wel voor pampus liggen….’

Gedrieën zoeken we een plekje. De deugd, Frogs, zit in het midden. ‘Ik heb nog met Fred gewerkt meer dan dertig jaar geleden, toen hij nog louter voor kinderen speelde. Ik deed de percussie,’ vertelt mijn kikkervriend aan mijn vriendin. ‘En daar ben ik toen naar gaan kijken,’ roept Heks enthousiast, ‘In Zoetermeer, de Toneelschuur? Toch?’

Frogs en Heks kennen elkaar al zo lang. Heks en Engel kennen elkaar zo mogelijk nog langer! ‘Ik heb hem nog geprogrammeerd,’ doet Engel een duit in het zakje. Zij heeft jarenlang in deze branche gewerkt. Voor de Schouwburg, Voor ins Blau….. ‘Toen ik hier werkte heb ik alles helpen opzetten. De hele administratie. Ik heb zelfs geholpen met schoonmaken. Ik heb al deze stoelen bijvoorbeeld gesopt…’ giechelt ze.

Mijn vrienden praten over een andere poppenspeler, die gek is geworden van dat beroep. ‘Hij kon een pop als geen ander tot leven brengen, maar uiteindelijk is hem dat fataal geworden. Ik heb dat vaker gezien in dit specifieke vak. Wel drie keer!’ Engel is bloedserieus.

Jeetje, ik wist niet dat het zo’n gevaarlijk beroep is. Ik ben nog goed weggekomen met mijn poppenspel vroeger. Ik had er ook een handje van, reisde ’s zomers rond met een zelfgemaakte opvouwbare poppenkast inclusief poppen in mijn rugzak, maar ik ben gelukkig bijtijds fysiek onderuit gegaan……

Even later komt Fred Delfgaauw het podium oprennen. Hij is te laat. ‘Sorry mensen, ik stond in de file,’ begint hij zich te verontschuldigen, maar dat blijkt niet de enige reden te zijn van de vertraging. ‘Ik reed automatisch naar het LAK!’ grapt hij. Het publiek ligt dubbel. Het is een inside joke en de meesten hier snappen em.

‘Nou, ik zal het maar eerlijk vertellen, ik heb er tegenwoordig een baan naast. Ja, crisis hè. Ik werk voor een relatiebemiddelingsbureau….’ Het stuk is begonnen: ‘In de wachtkamer van de liefde.’

In no time zit ik op het puntje van mijn stoel. Oh, wat kan ik hier toch van genieten. De ene na de andere pop komt tot leven. Fred doet niet aan buikspreken. Het is geen ouderwetse ventriloquist. Toch vergeet je direct dat hij de poppen bedient. Hij is een meester in het geven van een geheel eigen uniek stemgeluid aan zijn vrienden van stof en rubber.

Vergeten wij al dat deze magiër alle gesproken tekst produceert, ook de poppen vergeten het:  Eén van zijn karakters schrikt zich een ongeluk halverwege het stuk, als Fred hem opeens een vraag stelt. ‘Oh, ben jij er ook nog, man, je jaagt me de stuipen op het lijf!’ Hilarisch natuurlijk!

Een terugkerend thema in het stuk is de dood van zijn vader. De man is jong overleden, net als mijn vader. Aan een vergelijkbare aandoening staat me bij. Ik heb ooit het prachtige stuk gezien, dat hij destijds ter nagedachtenis aan zijn jong gestorven vader gemaakt heeft.

 

Hij heeft nu bijna de leeftijd bereikt, waarop zijn vader overleed. Net als Heks met haar vader….. Een heel raar idee. Op een gegeven moment ben je ouder, dan die grote volwassen heel belangrijke man in je leven ooit geworden is……

‘Het was geen gemakkelijke man en het liep niet altijd optimaal tussen ons,’ iets in die trant zegt hij over zijn dierbare vader. Vervolgens zet hij hem neer met stem en gebaar…… En gerochel…. Liefdevol. Het is muisstil. Op lachsalvo’s na, want vader was een kleurrijk mens.

Ontroerend.

‘Doorgaan of stoppen, liefhebben of haten. Hoe houd je jezelf staande in deze veranderende wereld?’ De worsteling met het prachtige mooie kutleven. Je moet diep graven om jezelf telkens te vernieuwen. Cultuur is een ondergeschoven kind tegenwoordig. Subsidies zijn verdwenen. We kweken lelijke, domme en verveelde mensen op die manier, maar ja.

Heks kent het machteloze gevoel van teleurstelling in het leven en hoe je jezelf telkens opnieuw moet uitvinden. Wat heerlijk, dat iemand zijn worsteling laat zien. Confronterend ook. ‘Oei,’ hoor ik achter me, als de acteur een Siamese tweeling uit elkaar rukt. Zich niet langer verbergt….

‘Jeetje, zucht,’ ‘Nou,nou,nou,goh,’ Er komen meer geluiden van de achterbank. Iemand zit gigantisch mee te leven. Het is ook aangrijpend. En toch lig ik voortdurend in een deuk. Een paar van de vertolkte grappen hebben een baard van hier tot Tokio. Toch schater ik het ook hierbij uit. De man kan me werkelijk om alles laten lachen!

Tussendoor wordt druk geapplaudisseerd. Heks vindt het zonde van de concentratie. Het onderbreekt en leidt af. Maar Fred Delfgaauw krijg je niet gek. Hij gaat gewoon zijn gang. Als iemands telefoon gaat reageert hij met een laconiek: ‘Zo, is ie nu uit?’

Aan het eind krijgt deze grote bescheiden man een staande ovatie. Het publiek staat als één man op. Prachtig. Wat een geweldige avond heeft hij ons bezorgd! Later in de foyer praten we met de directrice van het theater Liesbeth Huiberts. Zij en haar man directeur Kees van Leeuwen zijn de stuwende kracht achter dit initiatief. Frogs heeft natuurlijk ook met hen vroeger samengewerkt. Met Gruppo Tutto Dramatico en In Casa. En ook dat heeft Heks gezien!

Liesbeth vertelt dat ze een lesprogramma heeft opgezet om kinderen tussen de 1 en drie jaar kennis te laten maken met toneel! Wat doet dit echtpaar toch hun gloeiende best om het culturele klimaat in onze sleutelstad leefbaar te houden. Ze hebben dit theater vanaf de grond opgebouwd.

‘Vroeger was het de gymzaal van de technische school. We hebben het flink verbouwd. Daar achter liggen een aantal leslokalen. Binnenkort krijgen we boven een grote foyer erbij!’

Op een gegeven moment loopt Fred Delfgaauw de foyer in. Frogs gaat hem natuurlijk begroeten. Ook Heks schudt hem de hand. ‘Bedankt voor de fantastische voorstelling. Het was ontroerend en prachtig .’

Engel staat stralend achter de balie een handje te helpen als we het pand verlaten. Haar oude vertrouwde plek! Heks werpt haar een kushandje toe. Ze heeft nog geen bal zin om naar huis te gaan. Ook zij heeft vandaag een goede dag. En ja, dan ga je nogal eens een klein beetje over je fysieke grenzen…… 😉

We lopen over de glimmende kasseien richting Huize Heks. ‘Gek hè, Frogs, de straten zijn kletsnat, maar steeds als wij buiten lopen is het droog!’ Nou, zo’n dag was het vandaag. Soms regent het alleen maar waar jij loopt lijkt het. (Zoals mijn dode geliefde Ernst altijd zong op zulke dagen: (Travis ) Why Does It Always Rain On Me?)

 Vandaag niet. Wat een superdag!

‘Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren’ gaat niet op! Onverwachte bezoekers en lieve invitaties vliegen om mijn oren. Met Jip en Janneke onder de kerstboom gevolgd door een fabuleus ouderwets kerstdiner bij True en Trueman. Met de lekkerste kalkoen van Leiden en omstreken op tafel!

kerstdiner07

Eerste kerstdag zit ik alweer in de kerk. Jeetje, dat is al de vijfde keer deze week. Twee concerten en drie gewone diensten. Nu kan ik wel wat goddelijke inspiratie gebruiken, want ik ben de laatste tijd zo depressief als een ui. En dat ondanks mijn enorme lange adem en extreme incasseringsvermogen. Of misschien dankzij. Sinds de lange adem op is is het huilen met de pet in Huize Heks.

Feestdagen zijn dan natuurlijk een ramp. Trieste en bedroefde mensen zitten er massaal tegenaan te hikken. Overal worden vrolijke dingen georganiseerd voor deze groep nooddruftigen. Als jonge vrouw heb ik aan menig zogenaamde Kerst Inn meegewerkt. De vrolijke optimistische Heks speelde mens-erger-je-niet  of een potje schaak met verrukte oude mannetjes, sjoelde met venijnige oude vrouwtjes, eufoor van haar eigen goede bedoelingen……

Nu ben ikzelf een echte zielige stumper geworden. Een mislukte pannenkoek. Ik sla verschillende uitnodigingen af, want ik heb besloten het zo niet te zien. Bovendien luistert het heel nauw wat ik overhoop haal. Als ik al iets overhoop haal. Door de intensieve innerlijke processen ben ik niet tegen ieder gezelschap bestand.

Na de dienst drink ik koffie met Jip en Janneke en nog een paar kerkvrienden. Het is ontzettend warm en druk in het Hooglandse Huys. ‘Kom, we gaan naar de kroeg,’ roept Jip na een halfuurtje. Onze stamkroeg lijkt gewoon open te zijn, maar bij nader inzien is er een besloten feest voor ‘Met kerst eenzame mensen’.

‘Wij zijn eenzaam!’ beweert Jip snaaks. De man moet lachen. Hij gelooft er geen bal van, maar we mogen toch aanschuiven. Heks heeft echter andere plannen. ‘Kom lekker mee naar mijn huis, hier mag ik toch niets eten. En mijn huisje is zo mooi!’

Een kwartiertje later zitten we gezellig in Huize Heks aan de wijn met smeerseltjes. ‘Goeie hemel, Heks, ik zou gek worden in zo’n huis. Hoe hou je dat allemaal zo netjes?’ verzucht Janneke als ze in mijn kersthuisje rondkijkt. Geen idee. Heks is gewoon heel goed in het organiseren van troep!

Diezelfde avond ga ik met Frogs bij True en Trueman dineren. Een op het laatste moment in elkaar gedraaid echt kerstdiner. Door de beste en meest creatieve kokkin van Leiden en omstreken. Volledig glutenvrij! Met kalkoen, spruitjes en aardappelpuree.

‘Wat ziet jullie huisje er geweldig uit!’ roep ik verrukt als ik bij mijn vrienden binnenstap. De gastvrouw heeft een schat aan groen, gesnoeid in haar magische grote tuin, kwistig  in de rondte gestrooid. De geur van Rozemarijn hangt in de gezellige ruimte.

Mijn vriendin is druk bezig in de keuken. Er is nog een gast, de Shiatsu-man. Ik omhels iedereen en ga op mijn gemak een beetje rondkijken. Ik ontdek een mooi kerststalletje met een kristallen kerstkind aanbeden door Boeddha. Ook de grote eettafel is een waar plaatje!

Na een half uur scharen we ons daaromheen. True snijdt de kalkoen aan. Het vlees is boterzacht door haar magische receptuur in een Römertopf. We scheppen onze borden boordevol met alle hoofd- en bijgerechten. Dan smikkelen we tot we bijna omvallen. De geluksstofjes in de kalkoen maken ons loom en blij.

“Weet je dat je absoluut geen kalkoen aan een hond mag geven?’ vertelt True me. Heks wist het niet. Net als chocolade kan kalkoen dodelijk zijn voor honden. Gelukkig eet ik het bijna nooit, dat heeft Ysbrandt’s leven gered!

Het is een heerlijke avond met fantastisch eten. Het gezelschap is lekker uitgelaten: Er wordt flink gelachen. Rare verhalen vliegen over de tafel. Tussendoor doen we natuurlijk ook nog een dansje! True trekt verkleedkleren uit de kast en maakt van haar man ook een Japanner. We liggen intussen onder de tafel van het lachen…….

De tijd vliegt voorbij. Om een uurtje of half elf nemen we afscheid. ‘Dank jullie wel, lieve vrienden, voor de geweldige avond. Je hebt fantastisch gekookt, True.’

‘Jeetje Frogs, wat was het een fijne eerste kerstdag!’ verzucht ik als we later bij mij thuis nog eventjes nakletsen. Maar nog is het niet gedaan: Tot besluit dansen we salsa rond de kerstboom. Doodmoe tuimel ik een uurtje later in bed. Het was een geweldige dag. Helemaal niet eenzaam, zielig en mislukt. Verbinding, warmte en liefde is wat ik gevoeld heb vandaag!

 

Toverheksjes, kristallen vrienden en een veld van transformatie doen het hart van Heks overlopen van liefde. Niet dat ik er zo op het eerste gezicht veel mee opschiet: Het voelt fijn, maar lost niks op…..

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Woensdagavond om zeven uur gaat de bel. Hopla meldt zich, we gaan samen naar de maandelijkse kristallen schedelmeditatie bij Maan. Ik ben er helemaal klaar voor. Gegeten, hondje uitgelaten en alle schedeltjes ingepakt.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Alle schedeltjes?’ Hopla kijkt verbaasd. ‘Ja,’ ze willen allemaal mee!’ Ook de het kleine exemplaar van rozenkwarts, dat vorige week plotseling in mijn tas sprong tijdens het laatste bezoek aan het huis van mijn ex. ‘Ze zullen het nodig hebben,’ mijn vriendin is er uit. Ze heeft gelijk denk ik. We kunnen hier in Huize Heks allemaal wel een goeie opfrisbeurt gebruiken zo langzamerhand…..

Volgens mijn vriendin zie ik er een stuk beter uit dan vorige week. Dat klopt. Ik ben er weer enigszins. Ik lig niet meer louter in bed en de huilbuien zijn ook sterk verminderd.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

We rijden de stad uit richting Den Haag. Het is rustig op de weg. We zijn lekker op tijd, dus ik kachel op mijn gemak langs het legertje flitspalen aan de Rijksstraatweg. Even later parkeer ik voor de prachtige flat waar Maan resideert. Ze ontvangt ons met thee, koffie en koekjes. Een paar enorme bakbeesten van katten paraderen door de eetkamer.

In de zitkamer staat het grid met scheldels opgesteld. Het is een veld van transformatie. Vandaag is het de elfde van de elfde. Een poort naar een nieuwe dimensie. De energie van de aarde en alles wat er op leeft is stapsgewijs aan het veranderen. Wij heksjes nemen het voortouw met onze meditatieavond. We storten ons volop in dit avontuur!

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Maan heeft al mijn schedeltjes in het veld gezet. Normaal gesproken mag je er maar twee of drie inbrengen. Mijn hele gezellige kristallen familie staat echter paraat! Dan leidt ze ons in een diepe meditatie. Met onze voeten in Moeder Aarde, ons hart wagenwijd open en verbonden met het klopende hart van de kosmos beginnen we aan onze reis. Een diepe vrede overvalt me, gevolgd door een eindeloze golf van liefde.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Mijn wezen vult zich hiermee totdat ik overstroom. Liefde vloeit aan alle kanten mijn belevingswereld in. Het haalt de rauwe randen van de scherven in mijn bestaan. Gul geeft het de goede puls aan tal van situaties, zaken en vooral mensen waar ik mee in de clinch lig. Beter dan ik zelf met mijn beperkte voorraadje ooit bereiken kan.

Als altijd ben ik diep geraakt, bijna verbijsterd, door de intensiteit van onvoorwaardelijke liefde. Waarom lukt het me toch niet om altijd zo in het leven te staan? Ik weet wel waarom natuurlijk. Ik ben mens en niets menselijks is me vreemd. Ik heb het ook nodig dat anderen van me houden. Ik wil ook gekoesterd worden. Gezien. Gedragen. Vanavond wordt Heksje gekoesterd, gezien en gedragen door haar medeheksjes. Ze steunen me door dik en dun.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Wat goed dat je je spullen bent gaan halen bij je ex,’ zegt een lieve vriendin laatst tegen me, ‘het is gewoon een klootzak.’

Dat laatste vind ik echt niet. Sommige mensen maken verkeerde keuzes of missen misschien bepaalde vaardigheden om een relatie succesvol te maken. Ik heb daar geen oordeel over. Wel vind ik het eindeloos jammer. De meditatie vanavond plaatst me helemaal in mijn hart, maar daardoor mis ik mijn lief meer dan ooit.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Hoe is het toch mogelijk, dat je op zielsniveau zo’n verbinding kunt ervaren met iemand, terwijl je er dagdagelijks samen helemaal niets van bakt? Het is niet voor het eerst in mijn leven dat ik met dit soort problematiek te maken heb. De relatie met de eerste man in mijn leven werd hierdoor ook gekenmerkt.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

‘Misschien moet je maar alleen blijven, in elk geval niet zo snel een relatie aan gaan…,’ merkt mijn therapeut afgelopen week op. Goedbedoeld advies, ware het niet dat Heks het grootste gedeelte van haar leven al alleen is. De laatste tien/vijftien jaar zijn ook de korte affaires en spannende avonturen uit mijn leven verdwenen.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Met Cowboy ben ik ooit heel voorzichtig begonnen…. Intens dankbaar voor deze unieke kans om toch nog een mooie relatie op te bouwen.

Een volgende kandidaat laten we gewoon een persoonlijkheidstest doen.’ vervolgt de dame tegenover me. Een onzinnig idee natuurlijk. Niemand gaat daar aan meewerken. Zou ik zelf ook niet doen. Ook wil ik geen volgende kandidaat……

Wat rest is dan toch nog maar een potje janken. Gewoon omdat er geen oplossing is. Alle inspanningen, therapie, compassie, meditatie, vergiffenis schenken, bidden, dankbaar zijn, met mezelf trouwen, het idee van een relatie helemaal loslaten en weet ik wat nog meer ten spijt trakteert het leven me opnieuw op meer van hetzelfde. Keer op keer. Heel frustrerend.

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

Krijgen we nog een optimistische uitsmijter, Heks? Of blijft het huilen met de pet vandaag?

Heks gelooft in wonderen. Heks gelooft in de kracht van liefde. Ik geloof in waarheid en compassie. Ik geloof in mezelf. In het wonder van mijn liefde. Mijn liefde voor waarheid. Mijn compassie met al mijn partners. Leven in verbinding.

Ook weet ik dat dit leven slechts een droom is. Werelden wervelen om ons heen, terwijl we ons vastbijten in onze beperkte werkelijkheid. Er is geen begin en geen einde. Niets gaat ooit verloren. Zelfs al voel ik me soms wel verloren….

schedels, kristallen schedels, draken, eenhoorn, grid, veld met kristallen schedels. schedelmeditatie

De Zwarte Klauw vergrijpt zich bijna aan Vredesduifje. Heks kan nog net voorkomen, dat we duivensoep eten vandaag. Op zich best lekker. En goed tegen de griep. Toch zie ik liever tien duiven in de lucht dan eentje in mijn heksenketel.

heks , kat, hond, wandelen, maan  ©Toverheks.com

Heks wandelt met Panter en Varkentje ©Toverheks.com

Gisterenavond loopt Heks zoals gebruikelijk een laatste rondje met Varkentje en Panter. De Zwarte Schaduw sluipt onder auto’s door en schiet als een schicht de steeg over. Hij rent door perkjes en klimt in bomen. ‘Kijk mij eens!’ mauwt hij uitdagend tegen die domme viervoeter, die daar niets van bakt. Dan zigzagt hij vlak voor mijn voeten langs. Plagerig tikt hij Ysbrandt tegen zijn grote hondenneus.

Op een gegeven moment sla ik een hoek om en ben hem kwijt. Dat gebeurt wel vaker. De Dolende Ridder doet nu eenmaal waar hij zin in heeft. De dagen dat hij met een kap op zijn kop aan de lijn liep zijn goddank voorbij. Het monster is weer zo vrij als een vogeltje!

Toch loop ik even terug en gluur de straat in. Fladderdefladder. Een duif doet pogingen op te stijgen, maar het lukt niet. Hij wordt achtervolgd door de Boerenridder. Hij heeft zijn grote zwarte klauwen al uitgestrekt. De duif weet weg te komen, maar er is duidelijk iets mis met het diertje…..

vogel aangevallen door een kat, bange vogel, help

Wat krijgen we nu> ©Toverheks.com

Ik trek een sprintje en weet Ferguut bij mijn vogelvriend weg te jagen. Gekwetst kijkt hij me aan met zijn grote groene zoeklampen. Ysbrandt is helemaal door het dolle. ‘Ik help je wel Ferguut!’ blaft hij enthousiast. Ik heb er mijn handen vol aan om mijn dierbaren in bedwang te houden. Ik grijp de Zwarte in zijn kraag en draag hem mee naar huis.

‘Sorry Duif. Ik kan even niets voor je betekenen. Thuis zitten nog zes van die griezels. Daar wil je vast niet mee naar toe…’

Eenmaal in mijn heksenhuisje op de bank bel ik de dierenambulance. Mijn telefoon doet raar. Ik kan de persoon aan de andere kant nauwelijks verstaan. Na een paar keer te zijn doorverbonden weet ik toch duidelijk te maken dat er een duif in nood verkeert. ‘Redden jullie ook duifjes?’

vogel aangevallen door een kat, bange vogel, help

Help, help, help!!!! ©Toverheks.com

De vrouw vertelt me dat ze dat op zich wel doen, maar alleen als ik hem vang en in een doos stop. Tja. Ook een manier om levens te redden. Gelukkig dat zoiets niet geldt voor ons mensen. Nog niet althans.

Ik weet de vrouw te overtuigen, dat een duif binnenhalen in Huize Heks geen goed idee is. Ik ben al blij, dat ik de Panter bijtijds bij het stomme dier heb weggesleurd. ‘Als er een medewerker toevallig in de buurt is gaan ze wel eventjes kijken,’ schuttert ze door. Dat is blijkbaar het hoogst haalbare, we moeten het er maar mee doen. Vannacht blijft Ferguut binnen in elk geval. Ik geef hem extra brokjes, zodat er geen vogel meer bij kan.

De natuur zijn gang laten gaan. Een duif meer of minder maakt toch niet uit? Eventueel het dier zelf de nek omdraaien. Een daad van genade…. Heks is er niet voor in de wieg gelegd. Natuurlijk is het hypocriet en belachelijk. Toch ben ik blij dat ik mijn kat niet zijn goddelijke gang heb laten gaan. Ik hoop dat dit arme vogelbeest het gered heeft!

zwarte kat, gevaarlijke kat,

HEHEHEh ©Toverheks.com

Heks krijgt leuke tekst toegestuurd. Precies op het juiste moment! “Let go of people who dull your shine, poison your spirit and bring you drama. Just cancel your suscription to their issues…… “ Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Want uiteindelijk zijn die moeilijke types ook maar gewoon mensen……

vriendschap, klavertje vier, spreukLASTIGE MENSEN, JE KUNT DE GOLVEN NIET STOPPEN, MAAR WEL LEREN SURFEN

Heks zit al een tijdje in een grote verandering. Dat is altijd lastig. Mensen houden niet van verandering. Het is eng. Je weet niet wat je te wachten staat. Tevens is stilstand achteruitgang.

Verandering wordt vaak geïnitieerd door dingen waar je niet op zit te wachten. Ruzies in familie- of vriendenkring. Verlies van baan of gezondheid. Pas als het water je aan de lippen staat ben je eindelijk zover: Het roer gaat om!

lastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensenlastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensen

In mijn leven, waar alles om liefde draait, heb ik toch regelmatig te maken gehad met mensen bij wie dat bepaald niet zo was. Het komt nu eenmaal veel voor. Mensen houden van hun schoenen en noemen het liefde. Of ze houden van geld. Jouw geld! Of van jouw schoenen…..

AFGEWEZEN, JEZELF ZIJN  moe van sterker proberen te zijn, dan ik me voel

Angst en macht regeren de wereld. Veel mensen zitten bibberend en bevend op hun eenzame eilandje. Of ze proberen met een paar geloofsgenoten oorlog te voeren tegen de rest van de wereld.

omgaan+met+lastige+mensen+in+de+gemeente

Ook in mijn wereld, waar liefde koningin is, druipt het venijn vaak binnen. Omdat ik nog steeds een extreme tolerantie heb voor verbaal geweld en lullig gedrag gebeurt het me nogal eens, dat ik eraan wordt blootgesteld. Misschien hoopt mijn innerlijk kind nog immer op een wonder en houdt dat verlangen me zo lang gevangen in pijnlijke vriendschappen?  Het doet wel degelijk zeer als iemand me onheus bejegent. Zelfs als ik de poel van ellende waarneem, waaruit de vuiligheid ontspringt.

omgaan+met+lastige+mensen+in+de+gemeente

lastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensen

Die hoge pijndrempel voor dit soort zaken is echter aan verandering onderhevig. Het afgelopen jaar zijn er tot mijn verdriet en opluchting plotseling een aantal mensen uit mijn leven verdwenen, die zich schuldig maakten aan onnodig lullig gedrag. Afreageren van hun eigen ellende veronderstel ik. Lekker is echter anders.

.karma is a bitch .karma is a bitch .karma is a bitch .karma is a bitch .karma is a bitch .karma is a bitch

Het mooie is, dat er dan ook ruimte ontstaat voor nieuwe mensen. Vriendinnen, die me steunen en om me geven. Zoals mijn heksenvriendinnetje. Zij kwam me laatst opzoeken toen ik zo ziek was. Met een pan vol lekker eten!

Of mijn poezenvriendin Joy. Laatstgenoemde heeft tijdens mijn vakantie elke dag mijn katten vertroeteld. Best een klusje gezien het aantal monsters in Huize Heks. ‘Ik vind het leuk, Heks!’ krijg ik steevast te horen, als ik haar bedank voor de goede zorgen. “Ik doe het graag voor je!’

how you treat me is your karma, how i react is mine

Mensen, die je naar beneden halen, het licht in de ogen niet gunnen, je uitschelden of onderuit trappen…. Wat heb je eraan? Mensen, die hun eigen frustraties op je botvieren… Wat moet je ermee? Zij zijn natuurlijk van hun rotgevoel af. Want zo werkt het.

mensen met problemen, inwendige conflicten

Maar als je niet uitkijkt ben je een vat vol frustraties van anderen. Voel je je boos, maar het is niet jouw woede. Ben je depressief, maar het is niet jouw depressie.

lastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensen lastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensen lastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensen lastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensenlastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensen

Paranormale mensen lopen altijd behoorlijk wat extra risico in dit opzicht. Als kind hebben ze al geleerd om als een soort psychische spons alle ellende uit de omgeving op te zuigen, teneinde vrede en harmonie te bewerkstelligen. Menig heksenkind gaat hier op jonge leeftijd bijna aan onderdoor.

letting go

Ik heb geleerd, dat je mensen hun ellende moet gunnen. Het is van hen. Ze mogen ermee doen wat ze willen. Behalve het op mijn bordje kieperen. Daar ligt al genoeg. Ik heb heus mijn eigen portie meegekregen van het leven!

stop me zeurkousen, dull your shine, poison you spirit, sop with people,

Die chagrijnige kop er ook bij, geweldig!

Dat betekent niet, dat je iemand in zijn of haar sop moet laten gaarkoken. Een vriendelijk woord kost niets. Een luisterend oor is altijd ergens goed voor. Met een arm om je heen ben je niet zo alleen!

lastige mensen, moeilijke mensen, vervelende mensen