De hele week heb ik me al voorgenomen om een project te doen in samenwerking met kinderen. Gewoon voor de lol. Ik geniet van al die kids hier op het terrein. Ik heb altijd graag kinderen om me heen gehad. Volgens mijn moeder had ik voor de klas moeten staan, maar dat vond ik persoonlijk altijd kindermishandeling. Zo zielig, al dat jonge tomeloze leven vastgepind op een stoel. Daar wilde ik niet aan meewerken….
Het komt natuurlijk omdat ik me zelf suf heb zitten vervelen op school vroeger. Mijn geest vloog meestal ergens buiten het klaslokaal door de bomen in het park tegenover mijn gevangenis. Daar beleefde ik allerlei avonturen, terwijl ik intussen comateus in het zuurstofloze lokaal met een half oor naar de meester zat te luisteren.
Uiteindelijk was het natuurlijk altijd zaak niet betrapt te worden op je afwezigheid. Als ik plotseling een vraag naar mijn kop kreeg geslingerd, gaf ik prompt het juiste antwoord. Maar ik ben me ook wel eens een ongeluk geschrokken van een in mijn oor brullende leraar, terwijl mijn geest weet ik waar vertoefde……
De docent schilderen heeft een leuk project in samenwerking met de allerkleinsten: Fabeldieren schilderen! Precies iets voor Heks met haar fabelachtige achternaam…..
s’Morgens schilderen we een mythologisch beest. ‘Hou het simpel, gebruik heldere kleuren. Desnoods met een zwarte contour eromheen. Het is de bedoeling dat jullie je beest heel precies beschrijven. Vanuit die aantekeningen gaan de kinderen vanmiddag jullie creatie naschilderen….. ‘
De kleuters zijn intussen ook bezig. Wij moeten op onze beurt weer een schilderij maken vanuit hun beschrijving! Aan het eind van de dag gaan we alles exposeren.
Ik niet een vel op een enorme schildersezel. Naast me doet een vrouw hetzelfde. We kijken elkaar aan. ‘Zullen we met ezel en al naar buiten gaan? Het is zulk lekker weer!’ stel ik voor. Mijn kersverse maatje is direct om. Gezamenlijk duwen we het gevaarte de tent uit, het gras in.
Even later zijn we lekker aan de slag. Het zonnetje schijnt. Iets verderop is een groep mensen aan het zingen. Wat heerlijk! We worden er blij van!
Onder mijn handen verschijnt een draak. Ik schilder en schilder. Zelf zit ik ook lekker onder. Intussen klessebes ik af en toe met de vrouw naast me. Ze is hier een week met haar dochter. Een paar jaar geleden is haar man plotseling overleden. Ik luister naar een bekend verhaal.
De vader van Heks was ook nog jong toen hij stierf. Mijn moeder bleef net als deze vrouw achter met een druk bedrijf en kinderen die hun vader nog niet konden missen. ‘Ik heb het bedrijf verkocht. Ik heb totaal niet de expertise in huis om het voort te zetten. Ook ben ik onlangs verhuisd. Het zijn rare drukke jaren geweest….’
En nu dan heerlijk een week op stap! Mijn nieuwe vriendin lacht verrukt. Wat een zalige dame. Ik bof maar weer dat ik naast haar sta!
DE DRAAK VAN HEKS
Na een paar uur ben ik klaar met mijn kunstwerk. Ik maak een beschrijving. Er zijn te weinig kinderen ten opzichte van volwassenen, dus de kans is groot, dat de beschrijving van mijn werk niet wordt doorgespeeld aan een kind. Dat wil ik voorkomen!
Dus vertel ik onder andere dat het een draak is met een groot hoofd en een heel klein lijfje. Maar zijn staart is heel lang, het einde kun je niet zien, want dat is op de maan! Hij heeft een traan in zijn oog, omdat hij bang is van kleine kinderen. Dat moet tot de verbeelding spreken!
En ja hoor! Mijn schilderij is gereproduceerd! Zelf ben ik ’s middags in de weer met een vliegende blauwe olifant. Met haar. Mijn buurvrouw werkt aan iets soortgelijks. De uren vliegen voorbij.
Als later alle schilderijen op de vloer van de grote tent liggen uitgestald is het een vrolijke boel. Wat een kleurrijk werk! Heks loopt genietend te kijken wat anderen voor’n monsters hebben geschapen. Ik ben met name gecharmeerd van de Pasla’s. Een combinatie van paard en slang. Superleuk!
DE BLAUWE OLIFANT MET VLEUGELS EN HAAR
Die avond ga ik naar de voorstellingen kijken in het theater. Ik ben over de enorme dip in mijn vakantie heen. Het is alweer bijna de laatste dag. Wat vliegt dat toch voorbij, zo’n weekje Buitenkunst.
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.