Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

Posted on 10 januari 2018 by lagriffeheks

‘Hebt u geen haring meer?’ Heks kijkt verbaasd naar de opgeborgen snijplank aan de kop van de kraam. Geen vet visje meer te verschalken. Wel liggen er nog bakjes gevuld met calamaris en dozen vol mosselen. Mmmmm. Daar zou ik best zin in hebben. ‘Helemaal uitverkocht,’ de Marokkaanse versie van Kapitein Haddock kijkt me triomfantelijk aan, ‘ Er kwam iemand, die er ruim driehonderd meenam, vandaar.’

Heks had net zin in een harinkje. Jammer, jammer. ‘Wilt je drie kilo mosselen voor een tientje?’ Haddock zet alvast drie pakken voor mijn neus, ‘Supervers. Iemand had vijftig kilo besteld, maar die is dan weer niet komen opdagen…..‘

Drie kilo is wel erg veel in je eentje. Eigenlijk zou ik …. Of zal ik? Mijn vrienden Fiederelsje en haar Paranimfje hebben vast wel trek in een lekker bekje vol mosseltjes……. ‘Doe maar drie kilo!’ roep ik enthousiast. Even later loop ik verder met mijn nieuwe eenvoetige vriendjes op de rug.

Verwoed onderhandel ik vervolgens over een pot kruiden bij Mabroek. Alweer een Marokkaanse kraam. Heks is zwaar fan hun superverse koopwaar. Waar zouden we zijn, culinair gezien, zonder deze medelanders?

‘Dus er zitten geen gluten in?’ Ik heb een pot Ras el Hanout in mijn handen. Het kruidenmengsel van Noord Afrika. Mijn vorige versie van dit goedje bleek vol tarwe te zitten gek genoeg. Ik ben dus op mijn hoede. ‘Nee, als het niet op de pot staat zit het er echt niet in,’ beweert de dame achter de kraam pertinent.

Ik reken af, draai me om en kijk recht in het gezicht van de Wilde Boerenzoon. ‘Ha Heks,’ zegt hij kalm, ‘Je was zo druk bezig, ik dacht, ik wacht maar eventjes rustig af. Maar je hondje had me al gespot. Hij stond vrolijk naar me te kwispelen, haha. Zou hij me nog herkennen?’

Ik vlieg mijn reusachtige vriend om de hals. Ha, wat gezellig toch weer. ‘Ga je mee koffie drinken? Ik trakteer!’ Snel loods ik hem mee naar een klein koffiehuis, waar ze een heel goed bakkie schenken. Ik moffel mijn boodschappen onder de tafel en leg mijn hondje aan mijn voeten.

Al snel zitten we als vanouds te giebelen. De Wilde en Heks hebben een vreemde uitwerking op elkaar. Een hilarische boerenchemie zogezegd. Als plattelanders onder elkaar kunnen we gigantisch de draak steken met van alles en nog wat. Zo ook vandaag. We raken verstrikt in een gesprek over politiek.

‘Nederland is het rechtse pilotland van Europa geworden. We lopen allang niet meer voorop, als het om sociale maatschappelijke voorzieningen gaat, maar wel als het om het uitkleden van de zorg en ander rechts geleuter gaat,’ roept mijn vriend. Hij geeft me een snelle edoch uiterst doordachte analyse van ons huidige rechtsbestel en maakt me ontzettend aan het lachen.

Hinnikend geef ik commentaar. Om ons heen kijken de mensen raar op. ‘Ja, we horen het wel,’ ginnegapt een man achter ons, ‘en we zijn zwaar geschokt door de kanttekeningen die jullie plaatsen bij het huidige beleid!’ Hilariteit alom.

We bestellen nog een kopje koffie. ‘Heks, wat heerlijk om je te zien, you made my day,’ mijn vriend geeft me een berenknuffel, nadat we zijn fiets hebben teruggevonden. Het is namelijk opeens kwart voor zes en De Wilde heeft zijn bolide in een fietsenrek van de gemeente geparkeerd. ‘Die rekken halen ze om half zes weg, Heks, bij het scheiden van de markt….’

Die avond app ik Fiederelsje en Paranimf. ‘Zin in mosselen? Zal ik morgen langskomen met een lekker maaltje?’

Zondagmiddag fiets ik met een fietskar vol eten, (soep, voorgerecht, hoofdgerecht, toetje), naar de Merenwijk. VikThor draaft aan mijn zijde. Het is stervenskoud, maar ik heb nergens last van. Ik draag mijn isolatiepanty van de Action. Een wonder van warmte rondom mijn fietsende benen. Een enorme nepbontmuts prijkt op mijn kop.

Mijn vrienden zijn herstellend van een griepje. ‘Dan komt zo’n mosseltje wel te pas, dacht ik zo,’ Heks is helemaal ingenomen met haar feestmaal. ‘Ja, zo gek, Heks. Ik zei net tegen mijn lief dat ik zo’n zin in een maaltje mosselen had. Vier uur voordat je appte! Echt waar….!’

Gezamenlijk trekken we lange baarden van de zwarte schelpen. We wassen ze, kijken grondig of er geen slijkmosseltjes tussen zitten, gooien de verdachte mosselen opzij….. Niet veel later zitten we dan heerlijk te smikkelen met zijn drieën. Of eigenlijk vieren. Ook VikThor krijgt een paar mosseltjes voor de gulzige kiezen!

Mooi hoe het leven meandert langs mosselbanken, poelen vol vriendschap en vertrouwd geluk. Mijn dag kan dan ook niet meer stuk.

Tevreden peddel ik door de vrieskoude nacht weer naar huis. Mijn viervoetige vriend kan nog eventjes lekker rennen. Daar heb ik straks ook geen omkijken meer naar. Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Loopt over van liefde. Wat heb ik hiervan genoten! Geluk zit toch echt in kleine dingen. Ja: Het leven is goed.

Koningsdag 2015: Sloom slenteren door een zonnige stad met Cowboy en Frogs. Het is mijn geluksdag: Heks vindt een kikkerprins, Miss Piggy en een heus stokpaard. Die kan nog goed van pas komen!

Posted on 1 mei 2015 by lagriffeheks

Op Koningsdag spreken we af met Frogs. ‘Hoe laat zal ik komen?’ sms’t hij me s’morgens. We besluiten om twee uur te verzamelen in Huize Heks. Cowboy trekt zijn knaloranje gympen aan en Heks lijkt wel een Sannyasin, zo oranje ziet ze……Of een wortel.

Van onderbroek tot zonnebril: Werkelijk alles wat ik draag heeft deze koninklijke kleur vandaag. Gelukkig maar dat het fris is buiten: Mijn dikke grijze vest werkt enigszins dempend op mijn goeie foute outfit.

Na een lekker kopje koffie wandelen we de stad in. Op de Breestraat is een Vrijmarkt. Daar wil ik wel eventjes kijken. De heren hebben niet zoveel met troep. Zij gaan lekker aan het bier.

Bij het eerste kraampje dat ik inspecteer op schatten tref ik het baasje van de hond met de reuzetong. ‘Heb je die leuke foto’s van jezelf met je hondje gezien op mijn blog?’ vraag ik nieuwsgierig. Ze heeft nog niet gekeken. ‘Hoe heette jouw site toch ook alweer?’ Ze kon zich de naam niet herinneren. Kan gebeuren. Heks heeft voortdurend last van dit verschijnsel.

Ik koop een paar mooie Indiase glaasjes bij haar. Roze met goud, lekker bling. Voor thee of wijn. Als ik ze later uit de doos haal rollen er opeens een paar muntjes rinkelend op de grond. ‘Haha, wisselgeld. Wat grappig, kijk nou!’ roep ik uit. Het is mijn geluksdag!

Een stukje verder staat een klein meisje viool te spelen. Haar zusje speelt dwarsfluit. Ze kijken er bloedserieus bij. Geweldig toch? Ik talm genietend en schiet wat plaatjes.

Intussen heb ik al een paar teddyberen gescoord. En een kikkerprins op een grote rinkelende oranje bal. Magisch gewoon. ‘Als je em kust verandert hij misschien in een echte prins!’ grapt de vrouw van het jonge stel dat de kraam runt.

‘He bah, een pluche prins met een enorme bal!’ De man en vrouw liggen dubbel van de lach. ‘Ik heb een echte droomprins van vlees en bloed.’ Ik wapper richting Cowboy. Ook vertel ik hen over mijn kikkerverzameling.

KIKKER MET ORANJE BAL! EN EEN VERLEGEN KIKKER VAN STEENVROUW GEKREGEN…..

“Ik ging een keer door Nederland fietsen met een enorme pluche kikker achterop. Hij zwaaide naar de mensen. Ik vroeg iedereen om em te kussen, zodat hij in een prins zou veranderen. Mij was het namelijk niet gelukt.’ Dat was een leuke trip. Werkelijk iedereen waagde een kansje bij mijn mogelijke kikkerprins!

Niet veel verder ontwaar ik een poppenkastpop van Miss Piggy. Mijn grote rivale en tevens voorbeeld betreffende mijn liefde voor groene koudbloedigen. Geweldig toch! Wat een vangst! Het kan bijna niet worden overtroffen, maar dat gebeurt toch: Ik vind een heus echt stokpaard. Mijn dag kan niet meer stuk.

Cowboy kijkt het hoofdschuddend aan. ‘Is je huis niet vol genoeg?’ We slenteren de Nieuwe Rijn op. Daar zijn de serieuze kramen met antiek en rariteiten. Plotseling ontwaar ik mijn Afghaanse stenenvriend.

Deze ongelofelijk aardige vent reist regelmatig naar zijn vaderland. Om daarna terug te komen met de meest bijzondere stenen. Vandaag ontdek ik prachtige strengen fluoriet, daar kan ik een prachtige ketting van rijgen! Zoals altijd matst hij me.

NIJNTJE IS OOK AL IN STIJL

‘Volgende week, 5 mei, kom ik weer. Dan neem ik een ketting van opaal voor je mee. Zul je prachtig vinden.’ Hij weet waar ik van hou. Ooit kocht ik mijn opalen trouwring bij hem. Voor mijn innerlijk huwelijk. Edelopaal met vuur erin… Fantastisch!

Op een bootterras genieten mijn vrienden en ik van het heerlijke zonnetje en de vrolijke voorbijgangers. Later kijken we nog een uurtje naar een Ska band. Wat is dat toch een leuke muziek! Helemaal vrolijk komen we weer terug in mijn Heksenstulpje. Daar smijt ik een heerlijke Soto maaltijd op tafel. ‘Mmmmm, Mmmmmm,’ hoor ik om me heen,’ De heren laten het zich smaken!

‘Wat een lekker dagje, Frogs,’ zeg ik, als we nog eventjes samen met het hondje lopen. ‘Het was heerlijk vandaag, schat,’ fluister ik later in het slapende oor van mijn lief.

Mijn oogst van vandaag staat uitgestald in mijn woonkamer. Een stokpaard! Geweldig. Als ik het een paar dagen later veel te enthousiast aan mijn vriendin Elfje vertel reageert ze uitermate begripvol. ‘Ik ga er een eenhoorn van maken!’ schrijf ik bevlogen.

Er ontspint zich een boeiend Gekkeheksengesprek. Heks: ‘Heb jij ook een stokpaard? Frogs ook!
Kunnen we een keer een buitenrit maken met z’n drieën….’

Elfje: ‘Ik heb er twee! Eentje was heel erg!! Via marktplaats!! Meisje van 6 doet open!! Dus ik zeg ik kom voor de advertentie!! Komt de moeder met eenhoorn stokpaard!! Gaat t meisje heeeeeeel hard huilen ! Zegt de moeder: Niet huilen!! Je bent nu 6!!!! Veel te oud voor eenhoorns!!!….Das toch crimineel!!!’

We speken onze afschuw uit over deze opvoedkundige praktijken. Wat een naar mens, die moeder! Heks: ‘Je bent nooit te oud voor een eenhoornstokpaard!’ Tevens maken we ons zorgen om de tere kinderziel van het meisje: Die heeft natuurlijk een enorm trauma opgelopen! Heks: ‘Het arme wicht zoekt later vast een man uit met een paardenbek.’ Elf: ‘Ter compensatie natuurlijk!’ Heks: ‘En een rare hinniklach……en een hele lange stok.’

Lekkere koorkroketten en slagers die daar op inspelen. Zingen, zingen, zingen. Stil wandelen. En een ode aan Molen ‘de Valk’. Die kan wel een opkikkertje gebruiken….

Posted on 18 maart 2015 by lagriffeheks

‘Bij ons in de wijk is een hele goeie slager. Daar verkopen ze elke woensdag zelfgemaakte kroketten. Mmmmm.’ Ik kijk in het verlekkerde gezicht van een kleine alt. Ze is al op leeftijd, maar oogt uiterst kwiek en levendig. Vooral als ze over haar geliefde ‘guilty pleasure’ praat. ‘Terwijl ik ze haal smeert mijn man alvast de broodjes!’

Een andere alt mengt zich in het gesprek. Ook zij gaat morgen voor ditzelfde product naar diezelfde slagerij. Ik word nu wel een beetje nieuwsgierig naar de wonderkroketten van die slager. Ze moeten behoorlijk indrukwekkend zijn! En ze vinden gretig aftrek onder de alten van dit koor. Maar ja, gluten. Deze oer-Hollandse lekkernij zit er vol mee!

Vanavond knallen we minstens de helft van de Matthäus er doorheen. Ondanks mijn magere oefenpogingen zit de muziek er aardig in. Dit is eigenlijk een heel leuk stadium. We zijn werkelijk de hele avond aan het zingen. Eerder in het proces zit je ook veel te wachten, omdat er aandacht wordt besteed aan de andere partijen. Ik heb wel eens een blog geschreven in die wachttijd…..

Thuisgekomen bel ik heel lang met mijn lief. We praten helemaal bij, kwebbelen nog een beetje over het leven. ‘We zijn er weer doorheen, Heks, ik ga even lekker tv kijken.’

Ik moet nog met het hondje op stap. Het is heerlijk zacht weer. Terwijl ik de straat uit loop, denk ik aan een paar dames op het koor, die elke week mijn outfit komen bewonderen. ‘Draai je om, Heks, laat eens zien allemaal,’ riep de ene vrolijk, vanavond toen ik binnenkwam. Ze weet, dat ik schrijf, maar ze weet niet wat. ‘Je schrijft zeker een blog over kleding. Met elke dag een foto van jezelf in één van je prachtige outfits!’

Terwijl ik zo loop voel ik die ‘schitterende kleding’ om me heen dansen. Ik loop lekker rechtop. Mijn blik gaat naar buiten. Ik zie de stad: de grachten, de oude huizen. Het is windstil. Een perfecte spiegelwereld duizelt me vanuit het water tegemoet.

Bij molen de Valk laat ik Ysbrandt los. Hij begint zijn eindeloze snuffelcampagne. Het is loopse teven-seizoen. Op graspollen her en der staan interessante geurvlaggen te wapperen. Met zijn bovenlip opgetrokken slobbert hij dit lekkers naar binnen. Het is geen gezicht. Maar dat maakt mijn Varkentje niks uit. Zijn wereld is geur. Het zal hem een worst wezen hoe hij eruit ziet…..

‘De Valk’, die enorme molen, torent boven het plantsoentje uit. Ik maak altijd een praatje met deze oude gigant. Sinds ik niet meer tegen de windmolens in mijn eigen leven vecht, heb ik veel meer oog gekregen voor deze statige nationale symbolen. Een vriend van Heks is molenaar. Hij heeft me bewust gemaakt van die wondere molenwereld. Het zijn prachtige bouwwerken met een ingenieus mechaniek. Molenaar heeft me wel eens een rondleiding gegeven in zijn ‘Grote Liefde’.

En dan heb ik ook nog molenaars als voorouders. Eén van hen klom vroeger in de wieken van een houtzaagmolen in Valkenburg.

Deze molen heeft het best zwaar nu. De gemeente is weer eens met een prestigieus project begonnen. Het terrein rondom de oude reus is volledig op de schop. Er wordt gegraven en gebouwd. Veel te druk natuurlijk voor zo’n bejaarde draaitol. Gelukkig is het nu lekker rustig. ‘Slaap lekker, Heks,’ wuiven de wieken. ‘Droom zacht, malle molen.’ We lopen het parkje uit.

‘Malle molen, ja, ik ben een malle molen,’ hoor ik ‘de Valk’ zachtjes mopperen achter me, ‘Nee, ik ben ik een mallemolen terecht gekomen!’

Op de Beestenmarkt zit kroeg na kroeg. Een airco blaast afgewerkte lucht in mijn gezicht. Een concentraat van lichaamsgeur, sigarettenrook, parfumwalm en alcohol. Blegh. Snel steek ik over naar een gracht. Mijn ogen volgen de contouren van de huizen. 1836 staat er op een gevel. Twee panden verder ontwaar ik Jugendstil. Weer iets verder staat de oude statige Lakenhal.

Als ik langs het gebouw loop lijkt het te murmelen. Ik voel de geconcentreerde energie van al die kunstwerken daarbinnen. Ze hebben ook werk van Ernst. Het is een bolwerk van, ja van wat? Al die zielsuitingen communiceren met de wereld, zelfs als de makers deze al lang verlaten hebben.

‘Miauw!’ hoor ik. Ergens aan de overkant van de gracht. En nog eens. Heel jammerlijk. Al mijn katten zijn binnen. Toch kijk ik even heel goed of ik niet een buurtkat in de gracht zie spartelen. Nee, gelukkig hoef ik niet in het ijskoude water te springen.

Met trage passen glijd ik langs de Schouwburg. Ik glip door wat kleine steegjes en even later ben ik weer thuis. Wat een lekkere wandeling. Het is zo heerlijk buiten nu. De stad stil en dromerig. Met hier en daar wat lentekriebels.

Engel trakteert op ribbetjes van de de Badmeester. ‘Maak een paar leuke kerels van die spareribs! Zoals er in Genesis vrouwen van werden geknutseld’ moedigt Heks haar aan. ‘Ik doe mijn best!’ giebelt Engel. Heerlijke middag vol zomerzotheid aan het strand!

Posted on 13 maart 2015 by lagriffeheks

Als Heks het te druk krijgt, gaat ze dingen vergeten. ‘Was je ziek?’ vraagt mijn koormaatje dinsdagavond. Ziek? Waar heeft ze het over? ‘Ik heb je gemist bij de repetitie afgelopen zaterdag!’ Oeps, vergeten! Ik dacht dat het pas komende zaterdag weer zover zou zijn…

Donderdagmiddag bel ik Engel. Ze komt vanavond eten, maar de rek is er bij dit Heksje helemaal uit. ‘Zullen we lekker gaan wandelen met Ysbrandt? Het is heerlijk weer. In plaats van hier eten?’ ‘Wat een goed idee,’ fluistert ze in de hoorn, ‘Kan ik je zo terug bellen, ik zit midden in een medisch onderzoek. Hihi.’

Twintig minuten later vis ik haar op bij het ziekenhuis. We zijn van plan zijn om naar het bos te gaan, maar plotseling wijzigen we die plannen: We gaan lekker naar het strand!

‘Goh, Heks, doe eens rustig, je zit zo te schreeuwen!’ wordt me dringend verzocht door mijn maatje. Inderdaad. Ik hoor mezelf verhalen en toeteren. ‘Ik ben gewoon doodmoe, Engel. En dan word ik altijd heel erg druk! Cowboy klaagt er ook regelmatig over…’ Ik parkeer in de duinen en op ons dooie gemak kuieren we door zonnige duinpannetjes richting strand.

We lopen zo langzaam, dat we er zelfs opmerkingen over krijgen. ‘Waar blijft de tijd, dat jullie de hond zonder moeite bij konden houden?’ Ys staat inderdaad geduldig te wachten tot we hem inhalen….. En hij is ook al behoorlijk op leeftijd!

Op het strand strijken we neer tegen de duinrand. De wind komt vanuit het oosten en blijft hangen achter de duinen. We zitten volstrekt uit de wind in het zonnetje enorm te genieten van een kopje thee. ‘Oh, wat heerlijk!’ roept Engel, ‘Dit heb ik veel te weinig gedaan de laatste jaren! Wat een feestje!’ Net als Heks is zij jarenlang zwaar onder de pannen geweest met allerlei ernstige lichamelijke klachten.

Als je dan buiten de stad in een saaie woonwijk woont, zie je niet veel mensen meer. En dat voor een mensenmens als Engel! ‘Ik ben gewoon van alles aan het inhalen. Ik ga bijvoorbeeld naar Pinkpop!’ Ze begint te schateren. Er is een band, die ze graag een keertje in levende lijve wil zien. Heks heeft er nog nooit van gehoord. Maar dat zegt niks. Ik heb de ballen verstand van popmuziek.

‘Weet je wat, we gaan gewoon lekker in een strandtent eten. Ik trakteer!’ Dat laat Heks zich geen twee keer zeggen. Wat een geweldig plan. Zo zitten we even na zessen aan een tafeltje in ‘De Badmeester‘. Ysbrandt tussen ons in. Er is genoeg keus binnen mijn hopeloze dieet. Ik kies voor gebakken gamba’s. Mmmmm. Engel gaat voor de spareribs.

We eten er frietjes bij, iets waar we allebei dol op zijn. Af en toe valt er eentje van het bord van Engel in de bek van Ysbrandt……

Door donkere duinen lopen we weer terug naar de auto. ‘Oh, Heks, kijk toch hoe mooi het nu is, met die prachtige sterrenhemel. En wij lopen maar te klessebessen. Zonde gewoon.’ Ademloos kijken we het oneindige heelal in. Doordat er nauwelijks omgevingslicht is ziet de sterrenhemel er glashelder uit.

De frisse lenteavond bevat vleugjes bloemengeur als we weer naar de stad rijden. Ik tuf een klein beetje om en drop Engel bij haar voordeur. Ze is compleet uitgevloerd. Heks en haar magische wonderhondje zijn ook helemaal rozig. Dat geeft niks. De dag zit erop. We hoeven niets meer. Wat een heerlijk dagje vakantie in eigen land!

Twee smulpaapjes treffen elkaar na jaren weer eens aan de keukentafel van Heks. Het gekwetter is niet van de lucht. Het wordt pas eventjes stil als het verrukkelijke eten op tafel staat!

Posted on 27 november 2014 by lagriffeheks

Woensdagavond komt mijn vriendinnetje Joli eten. We hebben elkaar op een kopje koffie een paar weken geleden na al een paar jaar niet gezien. Er is zoveel bij te praten! ‘I missed your cooking, Witch!’ laat ze me weten. Dat komt goed uit. Ik ga eens lekker voor haar koken!

We spreken rond een uur of vijf af. Eerst gaan we uitgebreid naar de Marokkaanse slager. Nou ja, beter gezegd supermarkt, vol delicatessen… Werkelijk alle kruiden van de wereld zijn hier te vinden in de volle schappen. Ook kun je kiezen tussen de meest verrukkelijke smeerseltjes en hapjes, olijven en artisjokken. We scheppen een heleboel bakjes vol. Intussen wordt er achterin de slagerij een lamsschouder in stukken gehakt. Bij de kassa blijken we een grote tas vol lekkernijen te hebben verzameld.

In de knusse keuken van Heks pakken we alles uit. Eerst drinken we een goed glas port, aangekleed met liflafjes. Daarna gaan we aan de slag. Alsof we gisteren nog samen in de keuken stonden, zo soepeltjes storten we ons in de handelingen. In no time staat het vlees te braden. In een grote schaal mik ik alle kruiderijen door elkaar. De groenten bereid ik in een stoompan. De rest van de ingrediënten gaan in mijn Tajine.

Een vriendin van Joli meldt zich. Ze komt gezellig eventjes borrelen. ‘Nee, ik eet niet mee, er zit een klein manneke op me te wachten!’ Moederschap is hard werken! Terwijl alles staat te pruttelen praten we honderduit. Ik hoor allemaal leuke nieuwe ideeën. Dit zijn echt twee dames van de wereld. We slaan een heel leuk uurtje stuk samen.

Later, als mijn vriendin haar eerste hap neemt, wordt het eventjes stil. ‘Mmmmm…’ klinkt het gesmoord, ‘This is delicious, Witch. Hoe komt het toch, dat het bij alles wat je klaarmaakt lijkt alsof je in het land van het betreffende gerecht geboren bent! Zo te proeven ben je opgegroeid in Marokko!’ Ze kijkt me met twinkelende ogen aan. ‘Toen ik in Indonesië ging wonen wist ik niet eens dat Soto een gerecht was. Ja, ik had het bij jou gegeten. Maar het is echt een soort basisvoedsel daar. En die van jou is ook daar nooit meer overtroffen!’

Ik grijns van oor naar oor. Wat een prachtige complimenten van deze fijnproever. Van haar heb ik de fijne kneepjes van de Chinese keuken geleerd. Nou ja, wat kneepjes dan. Haar vaderland is enorm en de variëteit aan kooktradities navenant. Ooit willen we er een keer een culinaire rondreis gaan maken samen. Ze heeft me er jaren geleden al voor uitgenodigd. Eerst moet ik nog een beetje beter worden. Maar wat in het vat zit….

Intussen loopt mijn grote boskat ThayThay bij voortduring om Joli heen te draaien. Hij klimt op haar schoot. Geeft kopjes. Knort en snort. Pakt haar helemaal in. Draait haar om zijn zwarte boskattenpootje. Of is het andersom? Ik herinner me een innige liefdesrelatie tussen deze jongedame en mijn indrukwekkende oude kat Koe…..

Zoals altijd ligt mijn vriendin na de maaltijd helemaal voor pampus. Het was veel te lekker. Ze heeft veel te veel zitten snoepen van deze overvloed. Vanouds wandel ik een stukje met haar mee richting haar onderkomen. Ysbrandt kwispelend naast ons. Hij is heel erg blij, dat zijn oude vriendin zich weer eens laat zien in Huize Heks. Zij is het baasje van zijn grote liefde, de Ierse Setter WeiWei.

Een dag met een gouden randje: Heks verjaart op straat, op Facebook, in de armen van Steenvrouw, ondergaat een aubade gebracht door haar koor en krijgt tot besluit Tomatito cadeau. Nou , ja, z’n CD dan.

Posted on 5 november 2014 by lagriffeheks

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren , boot op de Rijn,

De dag heeft een gouden gloed

Vandaag vier ik mijn verjaardag op straat. In de wandelgangen. Gezellig poetsend met mijn hulp. Koffie drinkend met Steenvrouw. Maar ook de gehele dag op Facebook en Whats’App. Tot slot met mijn koor. En tot besluit met Frogs…..

De hele dag heeft een feestelijk tintje. Het lijkt of alles een beetje licht geeft. Bloemen stralen me tegemoet. Bomen gloeien in het late licht. Mijn huis lijkt extra schoon en fris. Mijn glimlach is lichter dan licht.

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ,hondje rolt in het gras

Ysbrandt ligt lekker in het gras te rollen

Als ik lig uit te kreukelen van de nacht, krijg ik een sms van Steenvrouw. ‘Verjaardagskoffie? Om 10.45 bij jou?’ Oh, dat is al bijna. Snel schiet ik wat kleren aan. Even later gaat de bel.

De eerste verjaardagshug is binnen. Mmmmm. Heerlijk. We drinken koffie en kletsen eens goed bij. We zitten nooit om gespreksstof verlegen. Ik kijk naar haar heerlijke pittige koppie. Knalrood haar lijkt licht te geven. Ze schenkt me een hele lieve glimlach. M’n eerste verjaardagscadeau!

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park

Lekker zo’n open haardje in het park…

Ik laat Varkentje uit en een zachte wereld. Een nieuw jaar streelt mijn wangen. Ik raap alweer een drolletje op. Van mijn kleine lekkere hondje.

Met mijn hulp poets ik het huis. Zij hanteert het zware geschut, de stofzuiger, de dweil. Ik ruim een rommelig plankje op, zet van alles weer op z’n plek. Komend weekend krijg ik wat verjaardagsvisite, dan moet het hier schoon zijn. Op mijn feestjes zit het grootste deel van de gasten altijd rond de keukentafel.

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park, huizen langs de Rijn

Bomen gloeien aan de waterkant

In de loop van de middag ga ik een paar boodschappen halen. Als ik bij de kassa van een grote supermarkt sta begint een dakloze mooi voor me te zingen. Hij improviseert een heel nieuw verjaardagslied, speciaal voor mij! De schat lacht z’n gouden tand bloot. ‘De beste wensen meissie! Ik zie je later.’ Bij de bloemenman krijg ik een geweldige deal. ‘Gefeliciteerd Heks! Maak er maar een mooie dag van.’ Met een tas vol orchideeën ga ik weer naar huis.

Met Ysbrandt wandel ik de hele buurt door. Een plastic zak met posters van mijn koor in de hand. Ook zit er een lijstje met adressen van winkels, hotels en horecagelegenheden in. En punaises en plakband. Het Volkshuis doe ik als laatste. Overal maak ik een praatje en hang een mooie poster op. Ik weet er een paar adresjes aan toe te voegen, uiteindelijk ken ik de hele buurt qua winkelier.

Ik haal een paar heerlijke tartaartjes en kook mezelf een oud Hollands godenmaal. Vanavond ga ik gewoon naar mijn koor. Met een tas vol koekjes weliswaar, want Heks trakteert. In de pauze krijg ik felicitaties. Er is zelfs een kaart naar me gestuurd, hoor ik. Wat leuk! Die zal ik morgen vast in de brievenbus vinden. ‘Je hebt niks gezegd, Heks, nu hebben we niet voor je gezongen!’

Ik weet het, maar ik vind het best zo. Je gelooft me vast niet als ik zeg, dat ik niet graag in het middelpunt sta. Ergens schuilt een verlegen dame in deze schreeuwlelijk van een toverheks. Ik zet liever een ander in het zonnetje. Ach, bescheidenheid. Wat is het toch een fantastische eigenschap. Vandaag kom ik er echter niet mee weg! Na de pauze zingt het VOLTALLIGE koor me uit volle borst toe. Met een grijns van oor naar oor, zit ik er naar te luisteren. Wat is dit leuk! Geweldig!

Zo ben ik dan echt een Jarig Jopje, ondanks het feit, dat ik er niets aan doe vandaag. Als ik weer thuis ben komt Frogs nog eventjes buurten. We gaan een toast uitbrengen op mijn verse levensjaar. ‘Ik heb al een cadeautje voor je, maar ik heb het nog niet ingepakt.’ Mijn boezemvriend tovert een CD tevoorschijn. Van mijn favoriete Flamenco gitarist, Tomatito! Ofwel ‘Klein Tomaatje’. Geweldig!

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park,kerk in zonlicht, oranje licht

Kerk gloeit op in duister park

Een paar weken geleden neemt Frogs me mee naar een concert van dit icoon van de Flamenco muziek in Paradiso. Heks zit brak en gammel in de zaal. Bronchitis en holte ontsteking houden me in hun greep. We moeten een uur wachten in een lawaaierige ruimte. Het wordt steeds warmer. M’n kop bonkt en bonkt. Het duurt en duurt. Totdat de maestro het podium beklimt. Vanaf het eerste akkoord is het muisstil in de zaal. Eventjes dan. Al snel roepen mensen dingen zoals:’ Olé! Tomatito! Olé, Olé!’

Leiden, herfst, mooie lucht, gloeiende kleuren ligstoelen in park,hijskraan boven de stad

Hijskraan gloeit op

Heks is volledig in de ban van deze man. Wat kan hij fantastisch spelen. Fenomenaal. En wat is hij knap. Echt, deze man is een geweldig lekker ding. En ook zo aardig. Ik zit te zwijmelen. Samen met een paar honderd andere vrouwen, daar ben ik van overtuigd. Maar helaas dames: Deze man is een degelijke huisvader. Hij zit met zijn dochter en zoon op het podium. De jongen speelt ook zeer verdienstelijk gitaar. De dochter kan prachtig zingen!

‘Lieve Frogs, dit is het mooiste concert, dat ik ooit heb bezocht,’ zeg ik na afloop. Ik heb echt nog nooit zoiets geweldigs bijgewoond.’ Nou ja, misschien is dat overdreven, ik herinner me een paar andere gelegenheden, die me in extase hebben gebracht. Maar het neemt niet weg, dat ik helemaal weg ben van deze top muzikant. En nu klinkt zijn muziek door mijn woonkamer!

Zo zit ik dan met Frogs te luisteren naar deze heerlijke muziek. We klinken op van alles en nog wat, maar vooral op mijn aanstaande levensjaar. Dan slaat de klop 12 uur. ‘He, jammer, het is voorbij, deze dag met een gouden randje,’ verzucht ik. Stiekem besluit ik om gewoon de hele week een beetje jarig te blijven. Het is veel te leuk!!!!

Lees hier de recensie van Rik van Boeckel van het optreden van Tomatito.

Tomatito, flameco concert, Paradiso, 2014

Tomatito in Paradiso. Foto: Rik van Boeckel.

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: Mmmmm

Mosselman met mosselbaard zwaait naar Heks met kilo’s schelpdieren…… Wie kan ik daar eens mee plezieren? Schransend weekend vol plezier: Licht vermaak en los vertier. Gewoon in Leiden. Gewoon hier.

Koningsdag 2015: Sloom slenteren door een zonnige stad met Cowboy en Frogs. Het is mijn geluksdag: Heks vindt een kikkerprins, Miss Piggy en een heus stokpaard. Die kan nog goed van pas komen!

Lekkere koorkroketten en slagers die daar op inspelen. Zingen, zingen, zingen. Stil wandelen. En een ode aan Molen ‘de Valk’. Die kan wel een opkikkertje gebruiken….

Engel trakteert op ribbetjes van de de Badmeester. ‘Maak een paar leuke kerels van die spareribs! Zoals er in Genesis vrouwen van werden geknutseld’ moedigt Heks haar aan. ‘Ik doe mijn best!’ giebelt Engel. Heerlijke middag vol zomerzotheid aan het strand!

Twee smulpaapjes treffen elkaar na jaren weer eens aan de keukentafel van Heks. Het gekwetter is niet van de lucht. Het wordt pas eventjes stil als het verrukkelijke eten op tafel staat!

Een dag met een gouden randje: Heks verjaart op straat, op Facebook, in de armen van Steenvrouw, ondergaat een aubade gebracht door haar koor en krijgt tot besluit Tomatito cadeau. Nou , ja, z’n CD dan.

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: