Lopen op water, water zien branden, luchtige looping met vliegende schotel, of ogen als schoteltjes, ogen op stokjes: Wonderbaarlijke zaken die kant noch wal raken……. Het grootste wonder ontgaat ons vaak: Op ons geliefde Moedertje Aarde lopen.

Posted on 18 juni 2017 by lagriffeheks

©TOVERHEKS.COM

Woensdagavond bel ik aan bij Kras. Het is alweer de derde bijeenkomst van de Sangha voor Kneusjes en deze keer hebben we elkaar niet eens gebeld of het wel door zou gaan. Hetgeen een goed teken is: Het gaat gewoon elke week door.

Het duurt nog even voordat we ook daadwerkelijk gaan zitten. Eerst drinken we thee en kletsen we bij. Ik haal mijn klankschaal tevoorschijn en nodig de bel voorzichtig uit. Vervolgens geef ik er een flinke ram op. Doinggggg. We beginnen.

Kras leest een tekst van Thay voor: Het wonder is niet dat we op water kunnen lopen, of door de lucht. Het wonder is lopen op moeder aarde!

©TOVERHEKS.COM

Prachtig. Maar laat mijn medechristenen het maar niet horen, want daar geldt lopen op water toch echt als een wonder. Een dierbaar wonder en zelfs een wonder dat gelinkt is aan het Ware Geloof. Jezus liep natuurlijk moeiteloos over water, maar voor zijn discipelen was het niet zo vanzelfsprekend. Petrus waagde een geslaagd gokje, maar zodra hij begon te twijfelen verzoop hij bijna……..

Heks vindt de tekst geweldig. Want het is zo. We lopen dagelijks als blinde vinken rond te stampen en het wonder ontgaat ons. Maar overal om ons heen ademt leven. Elke straat bevat tal van avonturen. Als je wakker wordt…..

We zitten stil samen te ademen. Mijn kop tolt echter van de gedachten. Allerlei lieden komen voorbij gewandeld in mijn innerlijk landschap. Op zich ook alweer een wonder, dat lopen op op de bodem van mijn hart.

©TOVERHEKS.COM

Er spoken ook frommelige gedachtes door mijn hoofd. Gelukkig mediteer ik samen met Kras. Dat scheelt enorm. Eén en één is dan echt minstens drie in het kwadraad. In de bijbel wordt dit fenomeen als volgt beschreven: ‘Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen.…….

We zitten en halen adem. Roken de spoken uit met geduld. En aandachtig ademhalen. Na een half uur zit ik alleen nog maar te ademen. Verder is er niets. Vogeltjes fluiten buiten. Mijn telefoon blaft: Het is alweer tijd. Ik nodig de kleine bel uit. We buigen naar elkaar.

©TOVERHEKS.COM

‘Nog eventjes darmen delen?’ Het is gek, maar als we Dharma delen vertellen we elkaar andere dingen dan rond de keukentafel. Deze vorm van communicatie heeft een geheel eigen kwaliteit. Je weet dat de ander naar je zal luisteren zonder reactie te geven. En daarin zit het grote geschenk van deze vorm van delen. Je wordt gehoord, maar dat oor geeft geen deel terug………

Ik herontdek momenteel iets heel wezenlijks in mijn leven. Mensen manipuleren met een zielig gezicht. Het is wereldwijd het meest effectieve middel om de zaken naar je hand te zetten volgens wetenschappelijk onderzoek.

©TOVERHEKS.COM

Iemand doet heel sneu en krijgt daardoor veel aandacht. Heks verdomt het om zo’n kop te trekken en krijgt die aandacht dus niet. Maar ik heb gedurende mijn heksige bestaan wel heel veel treurige types aan de boezem gedrukt. En wat denk je dat er gebeurd als je dat niet langer wilt of kunt doen? Dan heb je het gedaan.

Regelmatig word ik op het matje geroepen, omdat ik weiger nog langer in de geefkramp te staan. Oh, wat ben ik toch een gemeen wijf geworden, dat ik me niet langer laat uitzuigen of leegtrekken. Het feit dat ik ook verlies heb geleden ontgaat mijn medemensen vaak volkomen. Weer is de zielige Piet een hele Piet. En Heks? De kwaaie Pier natuurlijk.

©TOVERHEKS.COM

Als je je niet langer laat gebruiken worden gebruikers meestal kwaad. Ik ben ook kwaad. Op mezelf vooral. Waarom heb ik niet lang geleden de koe bij de horens gevat en mensen indien nodig nul op het request gegeven? Waarom stel ik voor het gemak doorgaans ieders belang boven het mijne?

Hoe is het mogelijk dat ik zo lang pogingen heb gedaan om wat onveranderlijk voort wil bestaan open te breken? Om eenzijdig de situatie proberen te verbeteren. En waar komt dat gevoel van morele verplichting vandaan om alle ellende, die mensen op mijn stoepje deponeren zonder morren op me te nemen?

Het wonder is dat je op moedertje aarde kunt lopen. Altijd. In aandacht.

©TOVERHEKS.COM©TOVERHEKS.COM

Zo loop ik een dag later op mijn gemak het laatste rondje met mijn hondje. Het is al over twaalven. VikThor sprint voor me uit. Op het pleintje voor het Elizabeth Gasthuishof staat een boom van een kerel. Lang haar, woeste baard, onverzorgd……

Langzaam draait hij zich om in mijn richting. Eventjes schrik ik. De straat is compleet uitgestorven. Ik maak me echter zorgen om niets. De grote grove kop van de man is vertederd door de aanblik van mijn spelende hondje. ‘Wat is het voor’n hond? Een Stabij? Oh, wij hadden vroeger thuis ook zo’n soort hond, een Duitse Staande Draadhaar……’ Hij rommelt in zijn vettige broekzak. Een zak weed valt op de stoep. Dan frummelt hij in een plastic zakje.

‘Kijk, dit is de moeder en vader en dat zijn de kinderen,’ hij geeft me een piepklein stokoud fotootje. Ik kan niet zien wat er op staat, dus posteer ik mezelf onder een lantarenpaal. Vier hondenkoppen staren me aan. ’s Mans dikke vingers wijzen wie wie is. ‘Met deze hebben we een prijs gewonnen en met die bijna. Als het een reu was geweest was ze kampioen geworden, maar ze was te groot voor een teef….’

©TOVERHEKS.COM

Ja, grote teven zijn niks gedaan natuurlijk. Net als kleine mannetjes. De beer naast me kletst vrolijk verder. Als ik later verder wandel bedenk ik me dat ik alweer heb staan luisteren en aandacht heb staan geven. Ik kan het gewoonweg niet laten. Het kost niets en doet zoveel goed. Die zwerver fleurde compleet op tijdens ons gesprek. De herinneringen aan de trouwe viervoetige vrienden uit zijn jeugd waren hartverwarmend. Er is ook niets mis met lui luisteren, zolang het binnen de perken blijft.

©TOVERHEKS.COM

Zolang niet alles en iedereen mijn huis binnen komt. Zolang het niet vrienden betreft, die louter éénrichting tegen me aan blaten. Zolang er ook mensen zijn die naar mij willen luisteren. Zolang mensen niet boos worden als je een keertje geen aandacht voor hen hebt. Zolang ik er niet mijn bestaansrecht aan ontleen.

Er zitten veel haken en ogen aan sociaal verkeer en ik ben nog steeds teveel met anderen in de weer. Maar er zit verandering in. Morgen komen medemensen mij weer helpen. Stichting Present stuurt weer een paar vrijwilligers. Hoera.

©TOVERHEKS.COM

Heks gaat dag Indiaas zingen. Hoera! Wat is het toch een leuke passie; Deze reis door muziek, waar je wel naar moet leren luisteren. Volgens Frogs dan…..

Posted on 17 december 2014 by lagriffeheks

Maandagmorgen rijd ik eindelijk weer eens richting Barendrecht. Mijn geteisterde stembanden staan een dagje Indiaas zingen gelukkig weer toe. Helaas heb ik bijzonder slecht geslapen. Ik besluit me niet te haasten. Een ongeluk zit in een klein hoekje, als je vermoeid bent. Zo kom ik dan te laat aan, de dames zitten al te zingen. Ik nestel me op de bank en brom mee. Een uur lang A zo laag mogelijk. Heerlijk wakker worden…..

Vandaag beginnen we met een nieuwe Raga. Eerst gaan we de ‘toonladder’ verkennen, waarin het stuk gecomponeerd is. Ook verdiepen we ons middels allerlei oefeningen in de typische bewegingen van de Bageshri. Voor de lunch hebben we zelfs de Alaap (het beginstuk, As Long As Possible), het deel zonder Pakawaj (de trommel), waarin we alleen onzinwoordjes zingen, al voor onze kiezen gekregen.

Het is ongemerkt gemakkelijker geworden voor dit toegewijde clubje dames om ons een nieuw stuk eigen te maken. Toen we jaren geleden begonnen met deze lessen duurde het eindeloos om grip te krijgen op een Raga.

Dan steekt de man van onze juf zijn vrolijke hoofd om de deur. Brede grijns. Heerlijke etensluchten golven achter hem aan de trap af naar het souterrain, waar wij ons bevinden. Ha, het eten is klaar! Het hoogtepunt van de dag! Deze lessen zijn niet alleen uniek qua muziek, ook de inwendige mens wordt versterkt. Met een fantastische Indiase maaltijd.

We zitten in no time schandalig te schransen. ‘MMmmmmm, jammie, zucht, Mmmm’, klinkt het om me heen. Daarna komen de tongen los. Kwetterdekwetter, smak, smak, smak.

De middag besteden we aan het instuderen van het eerste deel van de compositie. Hier hebben de woorden wel degelijk betekenis. Maar welke? Onze juf vertaalt. Het is iets uit de Mahabharata, dat enorme filosofische en religieuze epos. Een soort bijbel van het Verre Oosten. Maar dan leuker, met monsters en reuzen. Het gaat over Ravana, de heerser van Shri Lanka en zijn broer Vibishana en de god Rama. ‘Ach’, zegt onze lerares, ‘Wat maakt het uit, wat kan het schelen?

Voor haar is de letterlijke inhoud van de liederen niet belangrijk. Dat vond Heks maar vreemd in het begin. Nu, jaren later is het me duidelijk geworden, dat de teksten inderdaad niet veel om het lijf hebben. Meestal gaat het over een godheid, Shiva bijvoorbeeld. Die rent dan rond in een tuin vol prachtige vrouwen. Op zich niet verkeerd. Vooral niet voor de godheid in kwestie. Dan wordt zijn schoonheid bezongen. En zijn gouden oorbelletjes……

De sfeer is per Raga echter zeer verschillend. Sommigen zijn melancholiek. Of dromerig traag. Anderen zijn opgewekt en vrolijk. Er zijn nacht-, ochtend en middag Raga’s.

Als ik later met een hoofd vol muziek naar huis rij is de weg zo goed als leeg. Geen enorme file’s rond Rotterdam. Niet stapvoets rijden tussen Den Haag en Leiden. Om even over vijven sta ik bij Frogs op de stoep om mijn hondje op te halen. Die kijkt er van op dat ik al terug ben. Hij kent die rampenroute goed, want hij werkt op de muziekschool in Spijkenisse.

‘Ga mee een wijntje drinken en een hapje eten!’ nodig ik hem uit, ‘Ik heb een CD van mijn juf speciaal voor jou. Kunnen we er uitgebreid naar luisteren’. Een half uur later wijd ik mijn vriend in in de geheimen van Dhrupad. ‘Je moet er echt naar leren luisteren,’ zegt Frogs, ‘ik snap geen bal van het ritme,’ Kun je nagaan hoe lastig die pulse is, zelfs een percussiebeest als Frogs heeft er moeite mee….

Ik leg hem de grondbeginselen uit van deze muziekvorm. Later laat ik hem nog wat andere Raga’s horen. Hier ligt het ritme iets gemakkelijker. Binnenkort gaat hij mijn juf interviewen en een recensie schrijven over haar nieuwe CD. ‘Ik wil wel eerst iets lezen over Dhrupad’, zegt mijn goede vriend. Zoals altijd verdiept hij zich grondig in de materie waarover hij schrijft. ‘Geen probleem’, zegt Heks, ‘ik heb een hele plank Indiase muziek in mijn boekenkast! Zoek maar iets uit.’

Wat is het toch heerlijk om vrienden te hebben met dezelfde passies!

Women in Dhrupad.com

En? Is er een wonder gebeurd? Heeft Heks mee kunnen zingen met het jubileumconcert van de Christelijke Oratorium Vereniging ‘EX ANIMO’ ? Ik heb het op een akkoordje gegooid met het goddelijke. Dat leek me wel gepast!

Posted on 29 november 2014 by lagriffeheks

Donderdagavond doe ik een schietgebedje voor mijn stem. Na een paar ellendige schorre dagen komt er helemaal geen geluid meer uit mijn keel. Ik baal als een stekker. Morgen is het grote concert en ik voel me helemaal niet jofel. Ik houd dus maar zoveel mogelijk rust. Intussen probeer ik het op een akkoordje te gooien met God en Godin. ‘Ik heb het liever in mijn rug, dan dit, lieve God. Dit monddood zijn is in de huidige omstandigheden, met een concert voor de deur, echt waardeloos.’

Frogs biedt aan om een avondronde met mijn hondje te lopen. Als we later nog een kopje thee drinken smeek ik hem om een kaarsje voor me te branden. ‘Jij kunt dat vast heel goed, Frogs. En vraag direct ook aan mijn vriendinnetje Tanneke of ze me wil helpen!’

Vrijdagmorgen loop ik een enorme ronde met Ysbrand. Bij een ouderwetse drogist koop ik allerhande desinfecterende gorgelmiddelen en zuigtabletten. Al gorgelend zuig ik me richting generale repetitie. Maar eerst komt mijn hulp nog een paar uurtjes langs. Het bed moet verschoond. De keuken is een puinhoop. Vrolijk jaagt ze een stofzuiger door het huis, terwijl ik kattenbakken verschoon. Ik ga door m’n rug. M’n gebed is verhoord.

Tijdens de generale repetitie blijkt er weer een beetje geluid uit mijn gevoelige strotje te komen. Het valt me niet tegen. Voorzichtig zing ik alle stukken mee. Hier en daar rommelt het een klein beetje. Normaal gesproken vis ik de laatste dagen zulke foutjes eruit. Nu ben ik al blij als ik de avond haal….

We zingen van twee tot vjjf met een kleine pauze. Ik race naar huis. Eigenlijk wil ik nog een uurtje plat, maar daar komt niets van terecht. Cowboy komt ruim drie kwartier te laat opdagen. Ik schiet in de stress. Hij gaat mijn moeder ophalen. Straks is hij te laat bij de kerk. Die gaat klokslag acht uur dicht. Jammer voor de laatkomers…..

Even over zevenen verlaat ik helemaal opgedoft in een wolk parfum m’n huis. Ik heb er zin in. M’n stem is nog niet helemaal optimaal, maar de gebeden van Frogs en mijn dealtje met het Allerhoogste hebben hun werk gedaan.

In de kerk is het een drukte van belang. De koorleden zijn opgewonden en vrolijk. Boven het getoeter van het zich inspelende blazersensemble uit warmen we onze stemmen op. Opeens is het acht uur. We stellen ons op in de juiste formatie om het podium te beklimmen. In ganzenpas lopen we de enorme ruimte in. Overal branden kaarsjes. Het is compleet uitverkocht. Vergenoegd kijk ik om me heen….

Dan komt onze dirigent op in zijn mooie slippenjas. Plotseling is het doodstil. We gaan beginnen met Kinot, dat supermoeilijke stuk, dat vandaag zijn wereldpremière beleeft! Het koor heeft er anderhalf jaar op zitten ploeteren. Met een ongelofelijk fanatisme hebben ze zich de materie eigen gemaakt. Als het niet zo’n geweldig koor was geweest, met zo’n super dirigent, dan hadden we er ons aan vertild.

Nu is het best spannend. Zal het allemaal goed gaan? Gaan we het overleven? Raken we door de zenuwen de kluts kwijt of werkt onze stress juist in ons voordeel?

Het gaat goed! Het publiek is volledig overdonderd. Maar ook razend enthousiastst! We krijgen een ware ovatie. De componist en de dirigent omhelzen elkaar. Een hoogtepunt!

In de pauze ontdek ik, dat Cowboy en mijn moeder het concert op het nippertje gehaald hebben. Gelukkig! Het koor zwermt uit tussen het publiek. We krijgen we allemaal fijne complimenten. Maar we moeten nog een heel requiem zingen…..

Mozart is natuurlijk een gebakje na de rauwe, bittere, dissonante maar oh zo prachtige Kinot van Rene Samson. We jassen em er met het grootste gemak doorheen. Het is heerlijk om dit prachtige muziekstuk als toegift te geven. Voor de meeste toehoorders is het een verademing….

‘Kinot was hard werken voor ons zangers,’ zeg ik later tegen Frogs. ‘Het was voor ons luisteraars ook hard werken, Heks!’

‘Heb je mooie foto’s gemaakt? ‘ vraag ik aan mijn lief. Hij is het straal vergeten. Nou ja. Gelukkig heb ik ’s middags al een paar sfeerplaatjes geschoten in de nog praktisch lege kerk. Denk er dus maar een koor bij. En heel veel publiek!

Later stuiter ik nog uren door het huis. Cowboy ligt al lekker te slapen, als ik eindelijk een beetje kalmeer. Vandaag ben ik mijn stem natuurlijk weer helemaal kwijt. Die heeft dan ook overuren gedraaid gisteren. Maar guess what? Mijn rug is een enorm stuk verbeterd…….

Vermomde Engel in de kroeg: Don Leo doet Leiden aan. Heks sluit haar goede vriend na jaren in de armen! En vermoeiende koorrepetitie met venijn in de staart……

Posted on 12 november 2014 by lagriffeheks

koorzang, koor, zingen met elkaar is fijn,

Samen zingen is zo heerlijk

Zaterdag heeft Heks de hele dag koorrepetitie. Tot mijn vreugde beginnen de stukken er redelijk in te zitten, ondanks het feit dat ik nooit oefen. Een energiekwestie, geen onwil. ’s Middags toetert het kopensemble weer vrolijk mee. En ook hier is een enorme verbetering merkbaar. Het koor wordt niet meer compleet weggeblazen, zoals de vorige keer.

Het is een sociaal gebeuren

Omdat ik thuis niet oefen, moet ik het van de repetities hebben. Heks is dan ook supergeconcentreerd. Om me heen is het vaak een gekakel van jewelste. De alten hebben de naam flink te kunnen klessebessen. En het is waar. Regelmatig maant onze dirigent ons tot stilte.

Vogels van allerlei pluimage

Naast me zit een vrouw bij voortduring commentaar te leveren op alles wat er mis gaat. Ze praat hard in mijn oor en wijst betweterig in haar partituur. Het leidt enorm af. Ik vraag haar vriendelijk om ermee op te houden. Gek genoeg lijkt ze me helemaal niet te horen. Vrolijk kwebbelt ze verder. Soms vraagt ze me om een reactie. Me op die manier betrekkend in haar praktijken…..

Onze dirigent is geweldig, hij wordt nooit boos,

Aan het eind van de dag krijg ik tot mijn verbijstering plotseling woorden met mijn buurvrouw. Als ik voor de zoveelste keer vraag me met rust te laten, vliegt ze me bijna aan. ‘Weet je wel tegen wie je het hebt?’

natuurlijk is het onmogelijk om het met iedereen goed te kunnen vinden

Oeps, is het misschien prinses Cristina, die stiekem incognito meezingt in dit koor? Ik begin me een beetje zorgen te maken. Ik wil geen RVD op mijn nek. Maar nee, ze is vast lid en ik? ‘Je bent hier maar te gast!’ fluimt ze me toe. Nou ja, ik betaal net zo hard mee hoor. En wat zij nog niet weet: ik ben sinds kort ook vast lid! 😉

Yes!,

Na de repetitie scheur ik de stad in. Er moet nog van alles in huis worden gehaald voor mijn feestje op zondagmiddag. Ik loop over de markt en kijk intussen in elke kroeg of ik Don Leo zie. Hij is in de stad! Na bijna vier jaar kan ik hem eindelijk weer eens in mijn armen sluiten.

PARFUM DON LEO,

In ‘Jantje van Leiden’ zie ik hem zitten met een paar vrienden. We vliegen elkaar om de hals en besnuffelen elkaar langdurig. Hij ruikt weer heerlijk naar dure parfum en hij ziet er weer piekfijn uit in zijn mooie Italiaanse pak. Ik nestel me naast hem op een barkruk en blijf gezellig even plakken.

Mooi pak, mooie das

‘Kom vanavond eventjes buurten bij me, schat, ‘ fluister ik in zijn oor bij het afscheid, ‘dan kun je mijn liefje bewonderen.’

–

Thuisgekomen begin ik direct te kokkerellen. Ik maak pittige Surinaamse kippenpootjes met Hindoestaanse kerrie en limoen. De pan zit tot aan de nok toe gevuld. Nu moet het nog uren sudderen op een heel laag vuurtje. Tot het vlees van het bot valt. Cowboy meldt zich. We eten lekker een paar haringen en kletsen een beetje bij. Dan zet ik hem aan het werk.

uitgaanstenue vrouw en man, net pak, jurk

Heks en de Don gaan graag samen uit. Helemaal opgetut. In een wolk van parfum…..

Urenlang staat hij groenten te snijden voor het volgende gerecht: garnalen in kokosmelk met stinkboontjes, sereh en citroenblad. Dan kook ik nog een pan van hetzelfde zonder garnalen en een pan Thaise groene curry voor de vegetariërs. Ik besluit de bereiding van de pittige pompoentaart met muntsaus tot de volgende dag te bewaren.

Tegen de tijd, dat alles in pannen en kruiken is belt de Don aan. We hebben even lekker tijd om met elkaar te praten. Bijpraten hoeft niet, want we spreken elkaar praktisch wekelijks door de telefoon. Maar door de slechte conditie van Heks en de zware mantelzorgbaan van mijn goede vriend, lukte het de laatste jaren niet om elkaar eens op te zoeken.

De das van zijn favoriete Voetbalclub

‘Het heeft veel te lang geduurd,’ zeggen we, ‘we gaan elkaar echt snel weer zien.’ Bij het afscheid geef ik nog een heel mooi cadeautje aan mijn makker. Een enorme antieke asbak prachtig beschilderd met engeltjes. Ergens op de kop getikt. Tussen rommel vandaan gevist. Een juweeltje. Je kunt er zo mee naar ‘Tussen Kunst en Kitsch’. ‘Engeltjes voor een engel’, zegt Heks. Want ondanks zijn reputatie van boefje is deze lieverd absoluut ‘an Angel in Disguise…..’

Boefje in keurig pak

GELUKSROUTE LEIDEN 2014, Heks en Cowboy pikken een graantje mee: Complimenten-dames, Grow Above the Grass Club en Shiatsu Massage….. Daar word je inderdaad gelukkig van!

Posted on 23 september 2014 by lagriffeheks

HET PROGRAMMABOEKJE

Sinds een paar jaar wordt er in Leiden een geluksroute georganiseerd. Skjin Friesin heeft me getipt. Zijzelf, Johanna Steen van Joeksma Coaching, is één van de gelukbrengsters. Enthousiast vertelt ze, hoe ze mensen aan het dichten heeft gekregen middels pantoumschrijven, een oosterse invalshoek. ‘Het is heel eenvoudig om te doen, maar het levert zoveel op. Ik sta elke keer weer te kijken hoeveel prachtigs er uit de deelnemers komt!’

DE COMPLIMENTEN-DAMES

Helaas heb ik de hele zaterdag gemist. Gelukkig is er zondag ook nog van alles te beleven. Cowboy en Heks gaan natuurlijk veel te laat op pad om het hele parcours te kunnen lopen. Ook kost het de nodige moeite om een boekje te pakken te krijgen. Maar we hebben geluk! We komen ‘De Complimenten-dames’, Alida van Leeuwen en Franneke Hessing, tegen.

Heks heeft zich natuurlijk vrolijk uitgedost met veel rood, een lekkere hoed en Cowboylaarzen. Twee werkelijk schitterend geklede vrouwen lopen me tegemoet in een nauw steegje. Nog voor ik hen kan complimenteren met hun geslaagde outfit, beginnen de dames te jubelen over mijn uiterlijk. ‘Wat een prachtige hoed. En al dat rood in je kleren, werkelijk schitterend. Ik ben dol op rood. Het is zo’n levendige warme kleur. Wat fijn, dat je er zo fleurig bij loopt. Ik word er helemaal blij van!’ Enzovoort!!!!

Heks loopt nog een hele tijd te grinniken na deze ontmoeting. Waren er maar meer Complimenten-Dames in de wereld. We zouden er als mensheid enorm op vooruit gaan! Cowboy is snel doorgelopen, voordat ze aan hem kunnen beginnen. En hem in verlegenheid kunnen brengen…. Dus geef ik hem zelf maar een fijn compliment, aangestoken door de dames: ‘Je ziet er weer heerlijk uit vandaag! En wat ruik je lekker!’

Grow Above the Grass Club, Molly Ackerman, EAE, expansionist Art Empire

HET CERTIFICAAT

Bij EAE (Expansionist Art Empire) Studio op de Nieuwe Rijn 94 worden we lid van de ‘Grow above the Grass Club’. Mijn Amerikaanse vriendin True, ofwel Molly Ackerman, heeft deze club een paar jaar geleden opgericht, toen ze onze volksaard begon te doorgronden naar aanleiding van het gruwelijke spreekwoord : ‘Wie zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, die wordt zijn kop afgehakt!’ Ofwel: ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’

Wil je je niet langer conformeren aan ons nationale grijze-muis-image, word dan lid van deze exclusieve club. Je voelt je direct een stuk beter als je geweldig, fantastisch, superieur en opwindend door het leven gaat. De club heeft wel af en toe een ledenvergadering, maar dat is slechts 1 keer in de honderd jaar. Dat is wel te doen, toch?

TRUE HEEFT COWBOY OFFICIEEL LID GEMAAKT VAN DE GROW ABOVE THE GRASS CLUB

Cowboy laat zich in het piepkleine galerietje masseren door Hide Kuwabara. Een professionele Shiatsu-therapeut. Appeltje en Heks hebben deze talentvolle jongeman een tijdje geleden ontmoet tijdens de kimono-parade. Ook een project van True, waardoor we gedurende een dag in Leiden en masse boven het maaiveld uitstegen.

Omdat Appeltje Japans spreekt kwam ze er al snel achter, dat hij op zoek was naar woonruimte in Nederland. Zij droeg hem over aan True. Deze dame heeft een geweldig netwerk. Binnen een uur had ze hem aan woonruimte geholpen…..

In een paar maanden tijd heeft hij het voor elkaar gekregen, dat hij hier kan werken, wonen en studeren! Wil je een keertje ervaren hoe hij te werk gaat, maak gerust een afspraak: 06 15194127of hide.k17@icloud.com. Of neem een kijkje op zijn website Japanse Massage in Holland. Volgens een naderhand zeer ontspannen Cowboy is het een geweldige ervaring.

De rest van de geluksroute heb ik helaas aan me voorbij moeten laten gaan. Volgend jaar ga ikzelf meedoen. Ik heb nog een jaar de tijd om te verzinnen, wat ik dan ga doen om jullie gelukkig te maken. Maar de locatie is al bekend. Bij True in haar galerie. Ik heb er zin in!

Kristallen schedelmeditatie bij Maan. Heksjes zien ze vliegen? Wie? Allemaal draken! Deze Heks ontmoet een oude vriend: Quetzalcoatl, de Gevederde Slang…..En: Een schoon geweten, daar kan niets tegen op!

Posted on 11 september 2014 by lagriffeheks

KRISTALLEN SCHEDELS, DRAKENSCHEDELS, KRISTAL, RAVENSCHEDELS, veld van kristallen schedeltjes, lemurische zaadkristallen, heksenvingers, e;fenschedels. ETschedels

Het veld van vanavond

Woensdagavond om kwart voor zeven parkeert mijn vriendinnetje Jaoa haar bezemsteel in mijn hal. We stappen in mijn knalgele autootje en halen nog een derde heksje op bij het station. Vervolgens koersen we richting Den Haag, waar Maan sinds kort woont. Het is weer de tweede woensdag van de maand, de vaste avond voor kristallen schedelmeditatie. Wat is het lang geleden! Vol verwachting komen we bij haar nieuwe onderkomen aan. Ik ben eindelijk eens op tijd……

Overal draken

Maan wacht ons op met koffie en thee, schalen vol koekjes, chocolade en gedroogde abrikozen. Haar appartement is fantastisch. Overal kristallen natuurlijk, hoge plafonds, gebeeldhouwde deuren en een eindeloze reeks woonkamers……

Het veld is er een van liefde en communicatie. Mijn schedeltjes worden er in geplaatst. Na een rondleiding door het huis en langdurig bijkletsen beginnen we met de meditatie. Maan leidt ons een magisch universum in. Daar is een enorme draakachtige aanwezig. Quetzalcoatl!!!! De gevederde slang. Een oude bekende van Heks.

Jaren geleden doorkruiste ik Mexico in gezelschap van mijn moeder. Een gedenkwaardige reis. Ook heel bijzonder om die met haar te maken!

We begonnen in Mexico-city en eindigden op Cozumel. Elke zich daartussen bevindende piramide hebben we bezocht. Nou ja, dat is wat overdreven, want er zijn er velen nog niet ontdekt. Verborgen onder de dichte vegetatie van de tropische regenwouden, die grote delen van dit land bedekken. Maar alle opgravingen, zelfs midden in de jungle, hebben we wel zo’n beetje bezocht.

Veld van links

‘Wat kon jij goed die piramides op en afrennen’, lispelt mijn gevederde vriend in mijn oor. ‘Ik was echt onder de indruk!’ Guitig kijkt zij me aan. Deze androgyne draak heeft enorm veel humor. Ik herinner me hoe ik destijds in looppas als een slang de stijle trappen opslingerde. De enige manier om een beetje veilig boven te komen. En vooral ook om zonder brokken beneden te geraken! Een alternatief is om op je billen tree voor tree naar beneden te schuiven. Iets, dat ik menig toerist heb zien doen.

Op de rug van mijn oude vriend vlieg ik naar Palenque. Met deze oude stad heeft Heks een sterke band. Ik ben er ooit daadwerkelijk en in levende lijve geweest en wilde eigenlijk niet meer weg. Ook nu heb ik moeite om weer terug te keren naar de woonkamer van Maan.

Na de inleidende meditatie krijgen we de gelegenheid om individueel met de aanwezige schedels te werken. Heks heeft een sterke voorkeur voor draken vanavond. Mijn grote vogelslangvriend is alomtegenwoordig. Zelfs de grote omslagdoek, die ik om mijn schouders heb geslagen is bedekt met een print van vogelveren….. Het is een draak van een avond….. 🙂

KRISTALLEN SCHEDELS, DRAKENSCHEDELS, KRISTAL, RAVENSCHEDELS, veld van kristallen schedeltjes, lemurische zaadkristallen, heksenvingers,

Het veld van achteren

Om elf uur ben ik weer thuis. Het is een hele onderneming nu Maan verhuisd is. Toch blijven we haar meditatieavonden trouw met deze Leidse delegatie.

De volgende dag belt alweer een heksenvriendinnetje aan. Onverwacht deze keer. Met deze vrouw heb ik altijd de meest wonderlijke gesprekken. Ook nu weer. Ze channelt met het grootste gemak van alles en iedereen uit andere dimensies. Velen onder ons zouden haar een zonderlinge tante vinden. Ik hou meer van de term ‘beetje anders’. Daar schaar ik mezelf ook al jaren onder. Het is een toegewijde dame. Met een groot en gul hart en zo eerlijk als goud.

En alweer een draak

‘Ik wil een nobel leven leiden’, vertrouwde ze me een aantal jaren geleden toe. Vandaag komt dat onderwerp weer ter sprake. Ik vertel haar hoe een aantal mensen me ooit een flinke poets hebben gebakken. Ten nadele van mij en zeer ten voordele van zichzelf. Als het om magie zou gaan zou het pikzwart zijn. Maar magie is niet het gebied van deze medemensen. Goddank! ‘Haat je hen?’ vraagt ze belangstellend, ‘Dat mag best hoor, een tijdje. Beter dan je gevoelens onderdrukken.’

‘Welnee’, zegt Heks, ‘Haat is iets, waar je vooral zelf last van hebt. Doen die mensen al zo lullig, zit je ook nog vol met haat. Zonde van mijn mooie grote glanzende liefhebbende hart.’ ‘Uiteindelijk moeten die mensen zichzelf dagelijks in de spiegel onder ogen komen. Lijkt me ook geen pretje,’ vervolg ik. ‘Een schoon geweten is zoiets geweldigs,’ zegt mijn gesprekspartner enthousiast, ‘Daar kan niets tegenop!’

van rechts

Steenvrouw Rian Geurts exposeert bij roeivereniging Die Leythe, februari 2014. Heks neemt een kijkje…..

Posted on 11 februari 2014 by lagriffeheks

Dinsdag komt Steenvrouw me ophalen. We gaan een kijkje nemen op de roeiverenging. Er hangen een paar kunstwerken van haar hand. Enorme knalrode beelden. Ik heb ze wel eens eerder gezien, maar deze locatie spreekt tot de verbeelding. Het moet een mooi gezicht zijn, ik ben benieuwd.

Eerst zitten we natuurlijk aan de koffie. Dan gaan we even in de uitverkoop bij Didi kijken. Onverstandig natuurlijk, maar oh zo leuk. Uiteindelijk belanden we dan toch in het gebouw van Die Leythe, een echte Leidse roeivereniging. Al 100 jaar. En dat vieren ze, onder andere met een tentoonstelling met kunstwerken van leden. Hetgeen betekent, dat er van alles en nog wat hangt. Van ‘leuk geprobeerd’ tot ‘wauw!’.

Het is prachtig weer. Als we de sociëteit binnenlopen knettert het zonlicht schitterend over de Rijn het gebouw binnen. Het werk van mijn vriendin springt er uit. Het hangt op een geweldige plek helemaal in de punt van de ruimte. Met op de achtergrond het glinsterende water.

We hebben het rijk alleen, dus ik kan op mijn gemak wat foto’s maken. Ik ga er helemaal onder liggen en dat vindt Steenvrouw een goed idee. Goed voorbeeld doet volgen en zo liggen we dan om de beurt ondersteboven op grond en banken de boel te fotograferen. Na een tijdje ontdek ik, dat de sluitertijd is ingesteld op kaarslicht, dus ik kan weer helemaal overnieuw beginnen. Gek genoeg zijn er bij de kaarslichtfoto’s toch een paar geslaagde exemplaren….

In de loods kijken we een tijdje naar de boten. Wat een prachtig gezicht. Rekken vol met roeiboten in alle soorten en maten. Ik krijg gewoon zin om lid te worden van deze club. Helaas moeten je armen dan wel een beetje meewerken. Je schijnt het voornamelijk uit je benen te doen, maar Heks betwijfelt of het helemaal zonder handen kan…..

Mijn vriendin Trui is ook lid hier. Van haar hoor ik ook al de meest geweldige verhalen. Uitstapjes en picknicktochten. Of gewoon lekker een rondje stad roeien. Ik heb jarenlang gemediteerd met een vrouw, die sinds haar studententijd had geroeid. Ze was al tachtig, maar ging nog regelmatig het water op. Ook zij maakte allerlei uitstapjes en reisjes met haar Skiff, of hoe die boten ook heten.

Tot slot maak ik nog een foto van mijn gedicht. Ja, Belgisch Blauw is uitverkoren om op tafel te liggen. In het boek van Steenvrouw met toelichting op haar werk. Leuk toch!

Werk van Steenvrouw ( Rian Geurts ) is momenteel ook te zien bij Galerie Frederiek van der Vlist!

	stronglovechris op In memoriam Don Leo. Mijn liev…
	reinswart op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	stronglovechris op Zin in een nieuw begin. Gruwel…
	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: beginnen

Lopen op water, water zien branden, luchtige looping met vliegende schotel, of ogen als schoteltjes, ogen op stokjes: Wonderbaarlijke zaken die kant noch wal raken……. Het grootste wonder ontgaat ons vaak: Op ons geliefde Moedertje Aarde lopen.

Heks gaat dag Indiaas zingen. Hoera! Wat is het toch een leuke passie; Deze reis door muziek, waar je wel naar moet leren luisteren. Volgens Frogs dan…..

En? Is er een wonder gebeurd? Heeft Heks mee kunnen zingen met het jubileumconcert van de Christelijke Oratorium Vereniging ‘EX ANIMO’ ? Ik heb het op een akkoordje gegooid met het goddelijke. Dat leek me wel gepast!

Vermomde Engel in de kroeg: Don Leo doet Leiden aan. Heks sluit haar goede vriend na jaren in de armen! En vermoeiende koorrepetitie met venijn in de staart……

GELUKSROUTE LEIDEN 2014, Heks en Cowboy pikken een graantje mee: Complimenten-dames, Grow Above the Grass Club en Shiatsu Massage….. Daar word je inderdaad gelukkig van!

Kristallen schedelmeditatie bij Maan. Heksjes zien ze vliegen? Wie? Allemaal draken! Deze Heks ontmoet een oude vriend: Quetzalcoatl, de Gevederde Slang…..En: Een schoon geweten, daar kan niets tegen op!

Steenvrouw Rian Geurts exposeert bij roeivereniging Die Leythe, februari 2014. Heks neemt een kijkje…..

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: