Ups en downs in Huize Heks. Een lampenkap hoort om je nek. Maar niet op half zeven. Iets te lang weg gebleven: Op koor was weer van alles te beleven. En ook daarbuiten begint deze Toverkol op te leven. Maar nog steeds geen vent voor Steenvrouw en Heks. Dat is dan weer jammer. En het blijft iets geks.

Posted on 6 februari 2020 by lagriffeheks

©Toverheks.com

Dinsdagavond ga ik weer naar het koor. ‘Oh, ben je daar weer, je bent weken niet geweest,’ confronteert Anna me direct met de feiten, ‘Was je ziek?’ Ik hoorde vorige week al van een paar zangmaatjes, dat ze hevig had zitten mopperen over mijn afwezigheid. Ha! Heks wordt gemist!

‘Het komt door mijn hondje. Hij is in de lappenmand,’ Heks zit intussen op haar tablet tekeningetjes te maken van mijn monster. Anna kijkt geïnteresseerd toe. ‘Goh, wat is hij veranderd, groot geworden ook,’ zegt ze verbaasd.

Ze heeft in eerste instantie niet in de gaten, dat dit geen foto’s zijn. Tekenen op een tablet? Al die moderne techniek is gewoon niet aan mijn maatje besteed……

Heks en Anna, de lamme leidt de blinde. Voorovergebogen, bijna dubbelgevouwen, schuifelt ze aan mijn arm richting stamtafel. Even later voegen de andere stamgasten zich bij ons. ‘Kan ik er nog bij?’ vraagt de pianist. ‘Ja,’ schreeuwen we in koor. We zijn dol op die man. Hij wordt massaal beflirt door de diverse dames.

Vandaag hebben ze het over de opvallende aspecten van zijn figuur. ‘Jullie houden me goed in de gaten!’ verweert hij zich lachend, ‘Ik dacht dat alleen mannen naar billen keken!’ Hilariteit alom onder hikkende sopranen. En een incidentele schuddebuikende alt.

Wat heerlijk om weer aanwezig te zijn. We zijn lekker de Matthäus Passion aan het instuderen. Vandaag is ‘O Mensch, bewein dein Sünde gross’aan de beurt. Onder andere. Door de jaren heen is dit een echte favoriet van Heks geworden.

©Toverheks.com

Er zitten prachtige lyrische fragmenten in voor ons alten. Mijn stem is goed bij stem vandaag. Ik laat me heerlijk mee voeren de hoogte in. Dat fantastische gedeelte, waar we boven de sopranen uit zingen….. ‘dass er für uns geopfert würd….’ doet de tranen in mijn ogen prikken.

Als ik thuis kom tref ik mijn hondje over de zeik aan. Zijn lampenkap hangt losjes om zijn kop. De bovenkant is losgeschoten. Heks schrikt zich een ongeluk. Net nu het ietsjes beter lijkt te gaan, gaat er weer iets faliekant mis!

Snel haal ik hem uit zijn bench. Op de yogamatjes in de woonkamer inspecteer ik zijn wond. Die ziet er verdacht schoon uit. Het nietje is in geen velden of wegen te bekennen. Zou hij er aan gelikt hebben? Kan hij er überhaupt met die kap op half zeven bij komen? Is zijn lies (door een schurende kap) nu verdacht rood of was dat al zo?

Vlak voor ik hem in zijn hokje stopte heb ik de wond nog grondig gereinigd. Ook heb ik zijn buik en andere aangrenzende lichaamsdelen gewassen en ontsmet. Ook heb ik een hele zwik honingzalf in het gapende gat gepropt. Zat dat nietje er toen nog in? Ik weet het niet meer.

Zo ga ik dan slapen met een hoofd vol vragen. Zorgen zoemen hun antwoorden om me heen. Ik bid tot Het Grote Bijenvolk om bescherming. ‘Laat jullie honingzalf zijn werk doen,’ smeekt een wanhopig heksje.

©Toverheks.com

Een klasgenoot vertelde me afgelopen weekend over het succes van dit goedje bij haar kat, toen die gewond was. ‘Het geeft niks als ze er een keertje aan likken. Dat spul werkt zo goed. Het elimineert alle bacteriën…..’ Haar woorden troosten me nu. Mocht hij er aan gelikt hebben, dan is daar gelukkig die zalf…..

Woensdagmiddag rijd ik weer naar Rijswijk. Voor de zoveelste keer. Ik ben toch zo benieuwd wat de dierenarts van de wond gaat vinden. Het gat lijkt echt kleiner te worden. Of verbeeld ik het me? Zie ik dingen, die ik graag wil zien?

‘Gezien de omstandigheden gaat het heel goed!’ de dokter inspecteert de wond zorgvuldig, ‘Er zit mooi granulaatweefsel in. Het is rood, ik noem dit de tweede fase van de wond. In de derde zit hij dicht.’

Heks was in haar hoofd al in de derde fase van wondgenezing aanbeland. Ik heb erover zitten lezen op internet. Het kan me niet snel genoeg gaan.

‘Het kan nu best heel snel gaan. Maar we blijven die antibiotica voorlopig door geven. Er is een gerede kans, dat er wat bacteriën achterblijven op het implantaat.’

©Toverheks.com

‘Over drie weken maken we een foto. Dan kunnen we zien of de ruimte rondom de Titanium kooi vol gegroeid is met bot. In dat geval kunnen de schroeven en moeren er weer uit worden gehaald. Spannend!’

‘Maar eerst die wond dicht. Het gaat de goede kant op, maar we zijn er nog niet. Ik vind 3 weken te lang duren voor een volgende controle…..’ de orthopeed aarzelt. Hij wil me niet nog meer op kosten jagen, vermoed ik.

Het is een geweldig aardige man. Ik ben blijkbaar definitief aan hem toegewezen, nadat zijn collega me onrechtmatig de oren heeft gewassen over vermeend onzorgvuldig handelen. En ik daarover heb geklaagd…..

‘Ik kom volgende week woensdag weer,’ hakt Heks de knoop door. Met een beetje geluk is dat gat dan dicht gegroeid, ‘Ik neem nog maar een flinke tube honingzalf mee…..’

Onderweg naar huis ga ik mijn monster nog even lekker uitlaten. Hij mag intussen een paar keer per dag 10 minuutjes wandelen en laten we dat dan op een leuke plek doen. Schoon droog gras vol interessante luchtjes bijvoorbeeld. Als een grote stofzuiger rent hij naast me aan de riem. Zijn kop op de grond. Diep inhalerend.

©Toverheks.com

Als ik hem thuis de trap weer op sjouw ben ik aardig gaar. Ik rammel ook van de honger. Ik ben zo druk in de weer tegenwoordig, dat eten en drinken er bij in schiet als ik niet uitkijk. ‘Je vochtbalans is niet in orde, let daar op. Heks,’ sommeert mijn acupuncturist me een paar dagen geleden. Ik moet nodig lunchen. Met een lekker soepje!

Maar eerst natuurlijk mijn hondje verzorgen. Net als ik zijn pootje probeer in te smeren gaat de bel. VikThor is niet houden als hij Steenvrouw binnen ziet komen. ‘Zal ik je hondje even de trap af dragen?’

Oh, wat lief! Dat is nu helaas niet nodig. Vik moet nodig zijn hokje in. Met een flinke klodder honingzalf in zijn klep.

Even later zitten we aan de koffie. Heks eet een paar boterhammen en een soepje. We klessebessen er lustig op los. ‘Hoe is het nu met je aanbidders?’ We zijn allebei lid van dezelfde datingsite. Heks kijkt er zelden meer op, maar mijn vriendin heeft de moed nog niet opgegeven.

Een vreselijk verhaal volgt. Want op zulke sites kun je alles verwachten. Het gros van de bezoekers spoort voor geen meter. Het is zoeken naar een naald in een hooiberg wat we doen. ‘Ik kwam een keer een lievelingsneef van me tegen. Hij had me een heel leuk bericht gestuurd. “Je hebt me toch wel herkend” schreef ik hem terug. Hij beweerde van wel, hihihi.’

‘Die neef is eigenlijk perfect voor jou, dat ik daar nooit aan gedacht heb,’ vervolg ik enthousiast, ‘Een kunstenaar net als jij, hij maakt prachtige dingen. Hij ziet er heel leuk uit, een knappe vent. En hij is ook nog eens hartstikke lief! Zullen we een keertje naar een expositie van hem gaan?’

Als Steenvrouw even later haar hielen licht kruip ik in mijn bed. Het is pas een uur of 3 in de middag, maar alle vermoeidheid van de afgelopen weken lijkt er uit te komen nu. Nu het ergste gevaar geweken is.

Ik val in een comateuze slaap. Pas rond 9 uur ’s avonds kom ik weer bij mijn positieven. Ik kook een maaltje voor mezelf. Ik verzorg de beestjes. Ik wandel een lekkere ronde met Vik. Ik voer Snuitje haar tartaartje….

©Toverheks.com

Als alle klusje gedaan zijn kruip ik weer in mijn mandje. Ik kijk nog een beetje TV, maar val al snel weer in slaap. Pas om een uur of tien word ik de dag er op weer wakker. Ik ga er uit, omdat het moet. De beestjes moeten worden verzorgd. Anders lag ik er nu nog in bed te dweilen.

Vandaag ga ik ook niet veel uitvoeren. Even naar de fysio. Ik probeer mijn nek te behoeden voor verdere ellende. Afgelopen week begonnen de spieren en pezen van dit gebied ontstekingsverschijnselen te vertonen en een cortisonenprik zit er voorlopig niet in. Die heb ik met kerst nog gehad. Dat kan ik voorlopig wel schudden.

Moe dus, maar in een goed humeur. Hoopvol gestemd, ondanks alle perikelen. VikThor is jong en gezond. Die gaat wel bot rond het implantaat produceren. Daar heb ik alle vertrouwen in.

En alle locale Dettolisering, honingzalf en antibiotica ten spijt is het toch weer opvallend, dat de chute kwam op het moment, dat mijn heksenzusters mijn hondje onder hun hoede namen middels prevelementen en schietgebedjes. Dank daarvoor, lieve zusters. Ik denk dat mijn ventje het gaat redden. Dat zijn pootje het gaat redden!

©Toverheks.com

Fenomenale uitvoering van de Matthäus Passion door Christelijke Oratorium Vereniging Ex Animo. Het leukste koor van Leiden en omstreken! Met de beste dirigent ooit! Het publiek gaat uit zijn dak, staande ovaties, juichende recensie in het Leidsch Dagblad!

Posted on 16 april 2017 by lagriffeheks

Matthäusmeisje, Bachmeisje ©TOVERHEKS.COM

Het weekend voor de Matthäus houd ik mijn mond. Vier dagen lang zeg ik geen stom woord. Slechts het hoognodige. Christelijk gemotiveerde boeddhistische ‘Noble Silence’. Ik zwijg en zwijg. Neem de partituur nog een keertje door, maar zonder stem te geven aan de muziek. Ik heb ook niet veel stem om te geven. Mijn keel doet pijn, er zitten rare hobbels in, die ik niet doorgeslikt krijg. En mijn holtes zijn verworden tot snotgrot. Onbruikbaar als resonantieruimte………

Hoewel ik em knijp of ik wel mee kan zingen kijk ik toch uit naar ons concert. Het is me tot nu toe altijd nog gelukt om op tijd bij stem te zijn. Min of meer. En ik mag die avond alles geven, de dagen erna ben ik voor mijn part zo schor als een krielkip.

‘Zolang ik woensdagavond maar enigszins bij stem ben! Lieve Here Jezus Christus, Maagd Moedertje Maria. En God de Vader natuurlijk niet te vergeten……. Uiteindelijk is het voor de goede zaak, jullie zaak!’ bepleit ik in een echt heksengebedje mijn discutabele deelname aan dit concert. Ik ga hoe dan ook op dat podium staan! Al moet ik het hele stuk playbacken. Reken maar van yes.

De hele week sta ik doodziek op. Een symptoom van ME. Bijna elke dag heb je een zware kater te verstouwen, maar het goede nieuws is dat je er geen druppel voor hoeft te drinken! Ook woensdag kom ik kreukelig uit mijn bed. Ik deuk mezelf uit en begeef me richting Erwtje, een boom van een kerel met een lief hart. Hij gaat vandaag op mijn hondje passen! Wat heerlijk! kan ik me helemaal aan Bach wijden!

‘Zo Heks, heb je er zin in?’ Erwt neemt de tas met hondenbenodigdheden in ontvangst, ‘je hebt werkelijk aan alles gedacht, haha!’ Goedlachs als altijd maakt hij nog snel een paar kwinkslagen. Het is de eerste keer dat VikThor uit logeren gaat. Best spannend! Ik heb dus inderdaad de duvel en zijn ouwe moer ingepakt!

Die avond ga ik voluit! ©TOVERHEKS.COM

Om half twee schuif ik de Pieterskerk in voor de generale repetitie. De kathedrale kerk zoemt als een reusachtige bijenkorf van de activiteiten. Maar liefst twee enorme orkesten zijn aan het stemmen. De solisten zijn grotendeels gearriveerd. Jezus zelfs helemaal vanuit Duitsland……

De gehele middag zingen we ons een slag in de rondte. Het hele stuk wordt nog eens doorgenomen! Heks spaart haar stem zoveel mogelijk. Ik zing wel, maar laat de hoge noten zitten. Ik heb geen zin om vanavond niet voluit te kunnen gaan. De dames om me heen laten zich helmaal niet horen. Op Anna na dan, die galmt vertrouwd aan mijn zijde. ‘Wat is het stil bij de alten van koor 1. Hoe komt dat dames?’ Zelfs de dirigent krijgt het in de gaten. Oh shit. We zijn toch niet allemaal verkouden?

Aan het eind van de middag scheur ik naar huis. Snel prop ik een maaltijd naar binnen. Dan ga ik gloeiendheet douchen. Een paar sterke koppen koffie en een hap pijnstillers verder trek ik mijn lange zwarte rok aan. De door het koor beschikbaar gestelde robes zijn veel te kort voor mijn ellenlange benen en bovendien zeer onflatteus. Zeer geschikt als voorbehoedsmiddel, dat wel. Er zullen geen erotisch getinte ongeregeldheden voorkomen tijdens een concert als je dat draagt……

Mij echter niet gezien. Ik heb intussen een mooi exemplaar op de kop getikt met een paar lagen tule over elkaar. ‘Er zit toch wel een onderrok onder, Heks?’ zal mijn maatje en buurvrouw alt Anna later streng vragen. Een doorkijkrok is natuurlijk uit den boze bij een christelijke oratorium vereniging…….

Nog eventjes een kwast over mijn toet en ik ben er klaar voor. Om zeven uur verzamelen we met het koor. We zingen eventjes vliegensvlug in. Intussen stroomt de kerk vol. Het concert is compleet uitverkocht!

Even later staan we op het enorme podium. Heks helemaal vooraan. Pal achter de dwarsfluitisten en de hobo’s. Fantastisch.

Twee complete koren en een kinderkoor. Twee volledige orkesten. Een keur aan solisten…… En niet te vergeten onze sublieme dirigent Wim de Ru!

Het lijdensverhaal hakt er weer diep in bij ons allemaal ©TOVERHEKS.COM

Wim is geruime tijd stil voordat we beginnen. Je kunt een speld horen vallen. Dan klinken de eerste tonen van dit magistrale muziekstuk. Het moduleert van de ene toonsoort in de andere! Direct al mooi en spannend. ‘Kommt, kommt!’ zingen we even later.

In de pauze horen we al dat het publiek uitzinnig is van enthousiasme. maar ja. We hebben dan nog het grootste deel te gaan. En vergis je niet, dat is een hele klus. Als we op tweederde zijn voel ik de vermoeidheid toeslaan. Ik moet ergens nog een beetje reserve energie aan gaan spreken….. Uit een reservedepot dat ik niet heb!

Een kwartier nadat de laatste tonen klinken zit ik alweer thuis. Dat is toch altijd zo gek. We leven er maanden naar toe en zijn een hele dag druk in de weer. ‘Voor mij is dit de mooiste avond van het jaar, Heks,’ aldus mijn maatje Anna. En als het erop zit is iedereen binnen tien minuten verdwenen met partituur en al. Niks geen gezellig geborrel met je medezangers.

©TOVERHEKS.COM

Het zal de christelijke invloed wel zijn. Of de algehele vermoeidheid na zo’n lange dag. De gemiddelde leeftijd van de zangers ook…..

Heks stuitert in elk geval nog tot vier uur ’s nachts door de woonkamer. Stijf van de adrenaline. Wat dat betreft had ik best de kroeg in kunnen gaan.

De volgende dag kan ik niet bewegen en niet spreken. Ik haal mijn hondje op en laat hem nog eens goed uit. Daar moet hij het dan maar een beetje mee doen!

Een dag later krijg ik een krantenartikel over onze uitvoering onder ogen. Een geweldige recensie! Nog nooit zijn we zo de hemel ingeprezen als dit jaar door Lidy van der Spek. En dat wil wat zeggen. Zij vindt altijd wel ergens een haar in, dus als zij de uitvoering echt goed vond, dan is het werkelijk fenomenaal geweest!

Help! Heks hulpeloos zonder hulp! Hulp hopeloos zonder Heks! Hoe moet dat nu verder? We passen er een mooie mouw aan!

Posted on 13 december 2016 by lagriffeheks

‘Heks, heeft mijn baas je al gebeld? Weet je het al?’ Mijn hulp staat hulpeloos in de deuropening. Het is vrijdag twaalf uur. Ze komt me uit de brand helpen, zoals altijd. Twee keer per week!

Ik kijk haar glazig aan. Ik weet van niets. Wat is er aan de hand? Of? Misschien? Een klamme hand slaat om mijn hart. Is haar contract niet verlengd? Raak ik haar kwijt?

Mijn bange vermoedens worden bewaarheid. Er is een gesprek geweest. Vrij plotseling. Hoewel het in de lucht hing.

‘Helaas, helaas, pindakaas, mevrouwtje. U heeft last van uw schouder gehad. En ook, maar dat zeg ik niet tegen u, wilt u niet meer uren gaan werken. U wilt dat wel, maar ik doe net of het niet zo is. Dus geen vast contract. Want dat is waarop het vast zit, maar dat zeg ik natuurlijk niet. Kom over een half jaar maar weer solliciteren……’

Shit, sapperdeflap, krijg nou wat. Heks had het niet verwacht. Tegen alle goede redenen om aan te nemen dat ze geen vast contract zou krijgen in -Niemand krijgt dat bij die club- ging ik er gewoon van uit dat dit voor eeuwig was. Mijn ideale hulp. Mijn aanstormende maatje. Mijn grote hondenvriendin!

We balen allebei. Het is altijd zo gezellig als zij er is en ook mijn thuiszorg vindt het heerlijk om hier te zijn. We delen een grote liefde voor honden en we behoren tot hetzelfde vliegende volkje: Ook zij is een heksje. Een heerlijk nuchtere toverkol. Dus je begrijpt dat er altijd heel wat wordt afgekletst tijdens het schoonmaken.

‘Je gaat er vast op vooruit qua hulp,’ troost ze me, ‘Ik voel me altijd schuldig, omdat we zoveel babbelen….’ Heks betwijfelt het. Als een witte tornado trekt ze al kwebbelend door het huis. Alles wat nodig is wordt gedaan. En indien nodig blijft ze iets langer: ‘We hebben zo lang gepraat. Ik ga toch nog even dweilen….’

‘Zullen we dan nu eindelijk eens samen met onze hondjes gaan wandelen? ‘ We roepen het bijna tegelijkertijd. Al maanden hebben we het hierover. Zowel mijn hulp als ik moesten tot onze schrik dit jaar vrij plotseling afscheid nemen van onze ouwe trouwe viervoeter. En zowel zij als ik hebben in no time een nieuw monster in huis gehaald!

We trekken onze agenda’s en spreken direct af. ‘Anders komt het er niet van en het lijkt me zo leuk als die honden het goed kunnen vinden met elkaar,’ zeggen we tegen elkaar. ‘Ik kan morgenmiddag,’ glimt mijn hulp. ‘Ik ook,’ jubelt Heks.

Zo spreken we dan om twee uur af bij de golfbaan. De avond ervoor lig ik helemaal om. Ik ga niet naar het koor. En dat doe ik alleen als ik op sterven na dood ben. Niet best dus……. Oh jee. Ik begin te vrezen voor onze hondenwandeling! Dat wordt afbellen. Ik kan nog geen deuk in een pakje boter slaan…..

Gelukkig trek ik die nacht een beetje bij. En bovendien: Ik moet toch met mijn hondje op stap.

Tegen tweeën arriveer ik met mijn ventje in de fietskar bij het basketbalveld naast de golfbaan. In de verte zie ik iemand met een joekel van een Mechelse herder. We zwaaien. Langzaam peddel ik in haar richting. Nu wordt het spannend. Gaan deze blafbeesten vrienden worden?

Ik laat VikThor uit zijn veilige schuilplaats en zet fiets en kar op slot aan een lantarenpaal. We negeren de honden. Voorzichtig draaien ze om elkaar heen. VikThor glijdt op zijn rug. Hij laat zijn mooie stippelbuikje zien. Baris is in zijn nopjes! Een snuffelsessie verder gaan we op stap.

We lopen om het golfveld richting het eilandje in het Joppe. De honden doen het goed. Allengs wennen ze aan elkaars gezelschap en als we halverwege het eilandje zijn rennen ze al samen door het struikgewas. ‘Wat leuk,’ roepen we. En ‘Het gaat zo goed…..’

‘Zullen we ook nog de hele ronde om de golfbaan lopen?’ We hebben tijd genoeg. De hondjes zijn nog steeds op goede viervoet. Vooruit maar. We wandelen langs de gerestaureerde molen van de gekke molenaar. ‘Hij heeft hem in de fik laten vliegen door te draaien tijdens een storm……., dat heb ik gehoord van een andere molenaar.’

‘Hij heeft mij ook wel eens voor domme kut uitgescholden, die leiperd. En gedreigd mijn hond dood te schieten……’ We grinniken. De molenaar heeft een slechte naam onder vrouwelijke hondenbezitters. Het is een psychopatische mafkees met een jachtgeweer. Geen ideale combinatie. En hij heeft ongetwijfeld een klap van zijn eigen molen gehad…..

‘Hij koopt de politie regelmatig om met een paar lekkere hazen heb ik gehoord,’ mijn hulp is ook als de dood voor de schietgrage polderprins. En dat is dan weer niet zonder gevaar…… Angsthazerij wordt keihard afgestraft door die man…….

Als we bij de fietskar komen is het stralend weer geworden. Een lief zonnetje lacht ons tegemoet. ‘Jammer dat ik geen thee bij me heb,’ verzucht Heks. ‘Ga gezellig eventjes met mij mee…’ mijn hulp nodigt me spontaan uit.

Als we later aan de thee zitten, kunnen we er maar niet over uit hoe goed het is gegaan met de honden. Baris ligt voor Pampus in zijn mand en VikThor zit buiten in zijn kar.

Heks wordt verwend met heerlijkheden binnen haar dieet. Fantastisch! Zwarte chocolade met amandelen, kokossnoepjes……. Af en toe komt Baris naast me staan. Ik negeer hem volkomen. Ik heb zelf zo’n hondje gehad. Met een flinke gebruiksaanwijzing!

Dit gedrag buiten is geen probleem, dan kan ik hem gewoon aanhalen. Binnen gelden andere mores. Hier moet ik uitkijken voor mijn vingers….. Tenzij ik hem gewoon in zijn waarde laat……

‘Wat was het gezellig, dit gaan we nog eens doen….’ We hebben allerlei plannen met onze hondjes. Speuren, puzzelen voor honden en wandelen, wandelen, wandelen…….

Over een paar weken krijg ik een andere thuiszorg. Ik kijk er niet naar uit. Ik ga mijn huidige hulp enorm missen! Maar dit is ook erg leuk. Dit gaan we beslist vaker doen!

Noble Silence stilte voor de storm?Heks snoert zichzelf de mond; soms heel gezond. En wandelen met Kras: Bepaald niet in stilte!

Posted on 13 oktober 2016 by lagriffeheks

VikThor groeit de pan uit. Als kool. Ik zie hem omhoogschieten. Ik hoor hem piepen en kraken in zijn voegen als hij slaapt. In twee maanden tijd is hij verviervoudigd….

Mijn leven draait al maandenlang om mijn hondjes. Eerst rond de verpletterende verpleging van mijn oude knarretje en nu rond de intensieve verzorging van mijn kleine pup. Tussendoor lig ik gestrekt. Er komt niet veel zinnigs uit mijn handen op een paar potten jam na. Mijn mond produceert louter geleuter. Daarom houd ik em maar zoveel mogelijk dicht.

Dat lukt niet altijd. Er zijn dagen dat ik toch maar weer zo’n beetje gezellig voor me uit loop te zwammen. Redenerend in de ruimte. Orerend tegen de wind. Als de eerste beste mafketel. Een kattenvrouwtje met gebrek aan gesprekspartners. Een zonderling zonder gezelschap.

Dinsdagavond loop ik weer eens in mezelf te kletsen. Hele verhalen houd ik ‘Ins Blaue hinein’. Goeie hemeltje. Wat zeg ik toch allemaal? Blablabla. Een monologe interieur van heb ik jou daar. Ik wil er zelf al niet naar luisteren, laat staan een ander. Zo vermoeiend…..

Ik pak mijn bordje met ‘noble silence’ van de kapstok en hang het om mijn nek. Er is geen mens in mijn buurt te bekennen, die me tot een gesprek zou kunnen verleiden. Toch acht ik deze ingreep noodzakelijk. Mijn interne geleuterkoek moet aan banden gelegd. Ik word moe van mezelf.

Er zijn ook dagen dat de stilte me te pakken heeft. Dat er rust en zachtheid heerst vanbinnen. ‘Het gaat de goede kant op,’ denk ik dan, ‘Mijn eindeloze woedende scheldpartijen zijn praktisch van de baan. Ik kan de zon weer in het water zien schijnen. Ik zie door de bomen het bos weer….’

Mijn hondje groeit tegen de klippen op. Elke dag gaan we iets leuks doen samen. Woensdag bijvoorbeeld wandelen met Kras en haar Braks: Grote vriend Lucas chagrijnig grommend als altijd en lieve Lotje met haar snoezige eigenwijze koppie.

We hobbelen rond het verlaten golfveld en baggeren het magische eilandje bij ‘Het Joppe’ over. Het is ijzig koud. Brrrr. De hondjes hebben nergens last van natuurlijk, maar voor ons is het afzien.

Mijn kleine Smurf vindt het maar wat interessant met zijn nieuwe viervoetige vrienden. En spannend! In het huis van Kras piest hij een spoor door de kamer van enthousiasme en opwinding. Hij zet zijn eigen luchtje grondig uit in dit vreemde territorium vol onbekende beesten…..

Net als we het een beetje hebben opgedweild doet hij het kunstje nog eens dunnetjes over. Gelukkig is mijn vriendin hondjes gewend. En heeft een plavuizen vloer!

We eten gezellig samen. Heks heeft alle ingrediënten voor een fantastische Frittata meegebracht. Snel knikker ik 1 en ander in een grote koekenpan. Een kwartiertje later is het al klaar. Geroosterde groenten erbij en een geroosterde kweepeer toe…….

‘Jeetje Heks, wat heb ik lekker gegeten, wat een goed idee van jou om samen te eten!’ glimt Kras. Zoals altijd hebben we het heel gezellig saampjes. Gespreksstof genoeg, ook vanavond.

‘Gek he, dat wij zoveel dezelfde ervaringen hebben gehad in het leven,’ zegt ze bij het afscheid. Ja, dat is inderdaad heel bijzonder. Er zijn zoveel punten van overlap, je kunt het bijna niet geloven.

Dat maakt het wel heel gemakkelijk om met elkaar te communiceren. We hebben vaak aan een half woord genoeg. En dat is ook wel eens prettig.

Heks is het zat. Ze wordt eindeloos op het verkeerde been gezet en pootje gelicht door een Liegbeest. Ze wil de waarheid en niets dan de waarheid, maar Jokkebrokken malen nu eenmaal niet om eerlijkheid. Die zijn alleen maar bezig met het redden van hun eigen leugenachtige smoelwerk van gezichtsverlies….. Dus maak ik een afspraak met een paragnost. En niet de eerste de beste: Peter van der Hurk!

Posted on 29 januari 2016 by lagriffeheks

Enige tijd geleden ontdek ik bij toeval iets alarmerends in een oude telefoon, die ik een tijdje aan iemand heb uitgeleend. Wat ik zie is misselijkmakend, maar begrijpen doe ik het cryptische berichtje aanvankelijk niet! Zoals altijd in dit soort situaties weet mijn lijf eerder hoe laat het is dan mijn hoofd. Het al eerder geschonden vertrouwen dat ten grondslag ligt aan deze ontdekking is nu helemaal aan diggelen.

Leuk liedje over Liegbeest en Jokkebrok uit de Statenmakeropzeeshow!

Als dit waar is is het allemaal nog veel erger dan ik dacht! En ik ben al niet blij met wat ik allemaal ontdek en denk de laatste tijd. Ik zit dan ook veel te veel te piekeren. Niet alleen over deze situatie: Mijn leven blijkt al jaren en jaren vergeven te zijn van de foute figuren. Al decennia lang krijg ik opdoffer na opdoffer uit hoeken vanwaaruit je dat traditioneel niet zou verwachten.

Heks is volledig te grazen genomen door mensen, die je idealiter zouden moeten liefhebben en steunen. Zoals normaal gesproken geliefden, familie en goede vrienden dat wel doen…..

Mijn krakende en piepende hersenpan maakt overuren om dingen te bevatten die niet te bevatten zijn. Waarom liegen mensen? Waarom bedriegen mensen? Waarom stelen ze? Waarom gunnen ze een ander niks? Waarom wordt het merendeel der mensheid gedreven door opportunisme? Althans het merendeel van de mensheid in mijn wereld.…..Schiet mij maar lek. Ik snap het niet.

Toch zijn het wel degelijk dingen waar ik veel mee te maken hebt gehad in mijn leven. Het lijkt er soms op, dat hoe meer je geeft en je uit de naad loopt voor anderen, hoe meer je het van hen voor je kiezen krijgt. Ik heb er zo genoeg van!

Omdat ik volledig vastloop in deze materie besluit ik om een afspraak te maken met een bekende paragnost. Zijn naam plopt spontaan op in mijn hoofd, dus ik ga naar hem op zoek. Nu is dat tegenwoordig een eitje met ons wereldwijde web. Vroeger was het vaak een hele heisa om zo’n man dan op te sporen. Nu niet. Hij staat gewoon online! Ik bel en maak een afspraak voor zeven weken later. Oh, oh. Wat duurt dat nog lang. Al die tijd moet ik met mijn twijfels leven…..

Dat laatste valt uiteindelijk wel mee blijkt. Door nieuwe eveneens afschuwelijke ontdekkingen ben ik er met die bepaalde persoon wel uit zo langzamerhand. Maar het is intussen toch mooi zeven weken later nu. Dus ik ga morgen eindelijk naar Peter van der Hurk toe! Met nog steeds heel veel vragen.

Ik heb de goede man nog nooit ontmoet, laat staan dat ik iemand over hem heb horen praten. Ik ken zijn naam echter wel en weet dat hij uitgebreid op TV geweest is: Hij won in 2008 ‘Het zesde zintuig Plaats Delict’! Ik daar toen nauwelijks naar gekeken, want zulke concepten zijn meestal niet echt aan Heks besteed. Ik herinner me wel, dat hij prettig op me overkwam. Nuchter. Beide beentjes op de grond. Veel weet ik dus niet van hem: Het feit dat ik naar hem toe ga is gebaseerd op pure intuïtie.

Het grappige is, dat ik in de tussenliggende periode, sinds ik die afspraak heb gemaakt, allemaal mensen ben tegengekomen, die bij hem zijn geweest. Mijn thuishulp bijvoorbeeld. ‘Alles wat hij zei is uitgekomen, ik heb er zoveel aan gehad. Het is al heel lang geleden, Heks, het was in een hele eenzame en moeilijke periode in mijn leven. Het is ook een hele leuke man, zo gewoon. Recht voor zijn raap, maar superaardig.’

Ook mijn therapeute heeft er al een paar sessies met deze man opzitten. ‘Het begon een keertje bij zo’n groepsshow. Opeens beschreef hij mijn horloge, een apart model. Toen begon hij over dingen te praten, die hij echt niet kon weten. Ongelofelijk raak!’ Ze rakelt een aantal inderdaad opvallende uitspraken van hem op, ‘Het is zo’n leuke man, ik zou ook wel weer eens bij hem langs willen gaan. Spannend Heks, ik ben toch zo benieuwd!’

Ook tijdens een alternatief kerstdiner roept 1 van de gasten, dat ze bij Peter is geweest en hoe bijzonder dat was. ‘Het is vijfentwintig jaar geleden. Ik was helemaal vastgelopen en wist echt niet wat ik met mijn leven aan moest. Alles wat hij heeft gezegd is uitgekomen. Hij voorspelde zelfs dat ik nog een stelletje kinderen zou krijgen, dat leek me sterk toen…. Ik had er al genoeg vond ik. Maar het is mooi wel gebeurd!’

Nu ga ik dus ook naar die bijzondere man toe. Ik sprokkel een stapel foto’s bij elkaar. ‘Je moet foto’s meebrengen, waar je iemands ogen op kunt zien,’ zegt zijn vrouw Mary als ik de afspraak maak. Dat valt nog niet mee. Sommige mensen kijken je nooit echt aan, zelfs niet als je een foto maakt. Of ze hebben steeds een zonnebril op hun kop…..

Uiteindelijk ben ik er helemaal klaar voor. TomTom up to date, foto’s netjes in een map: Heks is op alles voorbereid. Op alles? ‘Heks, je zou wel eens de meest vreselijke dingen kunnen horen, daar moet je wel rekening mee houden,’ zeg ik tegen mezelf. Als al mijn vermoedens waar blijken te zijn, dan wordt dit consult een hel…..

‘Winners always deal with the truth,’ zegt onze TV goeroe Dr. Phil altijd. Met dat in mijn achterhoofd kijk ik enorm naar de afspraak uit. Ook al vrees ik die pijnlijke waarheid. Het is uiteindelijk nog altijd veel beter dan al dat gedraai en gelieg. Zelf doe ik daar niet aan. Ik heb er een bloedhekel aan. Hoe is het dan toch in godsnaam mogelijk, dat ik altijd van die manipulerende leugenachtige eikels en teven om me heen heb?

cartoon_van_het_man_van_de_jokkebrok_van_werelden_vierkante_stickers-r02f95db660154c79a6fc808c2ddc02fe_v9wf3_8byvr_324

In je blote kont om een flatgebouw rennen en je doel verplaatsen. Jezelf niet meer verdedigen door een ander gewoon gelijk te geven….. Kortom: Schijt hebben aan wie wat dan ook maar over je zegt of denkt. ‘Heks, wat in iemands kop zit kun je niet veranderen! Maar je moet wel je helende handjes laten wapperen…..’ Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 1!

Heks is een kreng en een bitch! Oeps! Sorry dat ik niet de toegewijde liefhebbende persoon ben, die jij als medemens verdient! Ik moet nog veel leren….. Wijze lessen van een ‘eenvoudige’ 😉 man: Consult bij paragnost Peter van der Hurk deel 2!

Heerlijk weer! Wandelen door Het Plantsoen en toch een slecht humeur opdoen! Het is niet normaal: Dat kan alleen maar komen door ‘De Mannetjes van Portaal’. Alleen al het vooruitzicht hen weer over de vloer te krijgen is genoeg voor een scheldpartij van een paar uur. En dan zijn ze nog niet eens daadwerkelijk met hun rampenklus begonnen……

Posted on 24 februari 2015 by lagriffeheks

Elke dag ga ik met Varkentje op stap. Zo ook vandaag. Eerst prikken halen bij de doktersassistenten. Vakkundig gooien ze de B12 spuit vanaf een kleine afstand in de schietschijf, ofwel mijn bil. ‘Je moet gooien alsof je aan het darten bent,’ aldus de assistente, ‘De spuit is je pijltje…’

Inderdaad, gooien werkt het beste. Af en toe tref ik een prikker, die weinig kaas heeft gegeten van dit principe. Krijg je zo’n spierprik traag naar binnen geduwd. Au.

Daarna naar de apotheek. Spannend toch? Mijn bezigheden? Varkentje vindt van wel. Hij draaft vrolijk naast de fiets. Na de apotheek gaan we lekker wandelen in Het Plantsoen. We komen allemaal leuke hondjes tegen vandaag. Een eeuwige Jack Russell pup. Een licht loopse Sussex Terriër. Ysbrandt heeft een goede dag. Hij maakt beide dames uitgebreid het hof….

Weer thuis wil ik eventjes lekker voor de televisie relaxen voordat mijn thuiszorg zich meldt. Vanmiddag staat er zwemmen op het programma. Ik heb totaal geen zin. Al dagen ben ik gammel en kouwelijk. Het idee om dat kille bad in te gaan trekt me helemaal niet aan. Maar ik heb geluk: Mijn thuiszorg komt niet opdagen. Het blijkt iemand anders te worden op een later tijdstip. Zwemmen is hierdoor van de baan!

Intussen ben ik strontchagrijnig geworden. En dat allemaal door een telefoontje van Portaal. Of beter gezegd: Het bedrijf, dat is ingehuurd door mijn malafide verhuurder, om mijn badkamer te slopen. En er weer een nieuw exemplaar voor in de plaats te knutselen. Als alles goed gaat.

Ik heb het niet zo op ‘De Mannetjes van Portaal’. Ik heb nog steeds last van posttraumatische stress na het plaatsen van een nieuwe keuken zo’n vijf jaar geleden……

Die klus zou slechts vijf dagen duren, maar het werd ruim vier maanden. Tijdens het slopen van mijn oude keuken werd tevens mijn hardhouten vloer gesloopt. De tegelzetter deed vervolgens iets, waarvoor ik aangifte heb moeten doen bij de politie. Ik ben geïntimideerd en bedreigd door Portaal en VOC, omdat ik die aangifte had gedaan.

Frogs heeft hier enige tijd moeten logeren, aangezien ik midden in de nacht enge telefoontjes kreeg van een man. Waarschijnlijk die tegelzetter. Of een ander mannetje van Portaal, die zich op zijn nummer gezet voelde door mijn aangifte……

Dat er tijdens een verbouwing dingen misgaan is één ding, een waardeloze afhandeling door de club, die verantwoordelijk is voor de verbouwing nog een heel ander. Ik betaal die lui al vijfentwintig jaar iedere maand trouw mijn huur. En wat krijg je? Een wanprestatie.

Portaal is een waardeloze en hopeloze woningcorporatie. Dat hebben ze nu al zo vaak bewezen. Twee jaar geleden nog, toen ik last had van een lekkage in het toilet. Nadat de muur al zeker vijf jaar lang zwart was van de schimmel kwamen ze dan toch in actie. Omdat ik dreigde ‘Bouw -en Woningtoezicht in te schakelen en naar de krant te gaan.

Heks zat intussen chronisch aan de Trisporal. Een paardenmiddel tegen schimmels bij mensen. Schimmels in je huis zijn heel slecht voor je gezondheid. Vooral voor types zoals ik, met een verzwakte immuniteit.

Ik zit dus niet bepaald uit te kijken naar deze verbouwing. Een nieuwe badkamer, nou, het zal me het goedkoopste tegeltje wel weer worden!

En dan die klungelclub hier weer over de vloer. Twee weken lang! Zeggen ze. In de praktijk hebben ze gemiddeld zes keer zoveel tijd nodig. Omdat ze eerst alles verkeerd doen. Bij de verbouwing van mijn toilet is de muur er drie keer uit gehaald en weer in gezet. Er is een paar keer getegeld, de eerste keer door een ongelofelijke prutser. Drie dagen heeft hij zitten knutselen, gezeten op mijn toiletpot. Het leek nergens naar. Dat moest er dan ook weer helemaal uit.

De man aan de telefoon begint het programma van de verbouwing met me door te nemen. Het komt er op neer, dat ik twee weken lang kan gaan zitten wachten op de mannetjes. En die komen dan vaak niet opdagen is mijn ervaring. Hebben ze weer een ‘Noodklus” of iets dergelijks. Wrahgh! Mannetjes!

‘Tussen acht uur en half twaalf komen er mannetjes slopen. Ze zijn om half vijf klaar.’ ‘Toch niet sloopbedrijf firma Brehms? Die komen er bij mij niet meer in!’ ‘Nee, we werken niet meer met Brehms. Blabla. Dan komt er de volgende dag tussen acht uur en half twaalf een elektricien.’ Hij somt dag na dag op wie ik kan verwachten, waarom en wanneer. Het komt erop neer, dat ik hele dagen thuis moet zitten wachten. Totdat er weer iemand genegen is te komen klussen. Hoe doen mensen met een baan dat toch?

‘Ik ga niet elke dag de hele dag wachten. Ik heb een hond. Dus ik kan niet tussen acht uur en twaalf uur wachten en dan de rest van de dag mannetjes in de gaten houden. Ze seinen me maar in hoe laat ze ongeveer denken te komen. Dan kan ik met mijn viervoeter naar buiten.’

‘Ook moeten de mannetjes mijn huis uit, als ik de hond uitlaat. Vorige keer heeft een mannetje zich geweldig misdragen, toen ik eventjes naar een park was. Kreeg ik achteraf op mijn kop, dat ik hem alleen had gelaten. Dus dat doe ik niet meer. Ze gaan maar in hun auto wachten tot ik terug ben,’ bits ik er lustig op los.

Het mannetje aan de andere kant van de lijn blijft vriendelijk, maar ik hoor zijn hersens kraken. ‘Wat is er toch allemaal gepasseerd in het verleden, dat ik zo’n wantrouwig mens aan de telefoon krijg?’ ‘Meneer, ik zit helemaal niet te wachten op een nieuwe badkamer,’ zeg ik, ‘Ik zie er als een berg tegenop.’

Het is door de inferieure bouw van dit pand, dat we hier constant allerlei lekkages hebben. Ik moet mijn hele badkamer ontmantelen. Een mega klus. Ik kan wekenlang niet douchen of wassen. Het wordt een gigantische puinhoop. Dan zit ik ook nog eens twee weken aan huis gebakken met klunzen van mannetjes over de vloer. Vervolgens loopt het nog anderhalve maand uit, zoals gewoonlijk. Meestal wordt er ook nog iets van mij gesloopt of vernield. Er verdwijnt iets of ik vind iets walgelijks, waar ik dan vervolgens aangifte van moet gaan doen. En met een beetje pech word ik nog bedreigd op de koop toe.

Kon ik maar een nieuwe badkamer krijgen zonder mannetjes over de vloer. Kon de Grote Hand Gods maar op magische wijze dit klusje stofvrij klaren.

De Goddelijke Komedie is dagdagelijks vaak een tranendal. Maar niet getreurd: Het levert dan wel stomme soap opera’s op, maar we danken ook de fantastische Griekse Tragedies aan dit principe!

Posted on 9 februari 2015 by lagriffeheks

Mijn favoriete soap, ‘The Bold and The Beautiful’ is een walgelijke weg ingeslagen. Was het altijd al een incestueus zootje in de family Forrester, Logan en Spencer, nu is de absolute pleuris uitgebroken.

Niet voor het eerst overigens. Deze keer gaat het echter weer ver, de ranzigheid. Een tragische miskraam bij de ene dochter wordt direct gebruikt door haar ‘nichtje’, of wat ze ook is, qua verwantschap. Ik ben de familiedraad een beetje kwijt in de roekeloos verspreidde genensoep binnen deze dynastie……

OEDIPUS TROUWT ZIJN MOEDER, oedipuscomplex

Oedipus trouwt met zijn moeder

Het foute nichtje, die zichzelf altijd profileert als moreel hoogstaand meisje, -Yek, niets is minder waar-, probeert van de situatie gebruik te maken door de man van de vrouw, die net een kind heeft verloren, te verleiden.

Volgens haar heeft ze recht op die vent, want het is haar jeugdliefde. Ze heeft al vier (!) vruchteloze pogingen achter de rug om hem te huwen. Een droplul van een kerel, overigens. Een sukkel zonder ruggengraat. Het enige gezicht, dat hij trekt in de serie, staat vertwijfeld…..Volg je het nog?

OEDIPUS TROUWT ZIJN MOEDER, oedipuscomplex, oedipus steekt zijn ogen uit, blind

Oedipus kan het niet meer aanzien

De moeder van het foute nichtje is intussen zwanger van de man van haar eigen zuster. Ze weet dat op een of andere manier goed te praten, vraag me niet hoe. Om haar zus, een hijgende hartpatiënte met zelf net een baby, te sparen, besluit ze de padre familie te verleiden. Haar ex-man en ex-schoonvader. Een ouwe geile bok, die net zijn vrouw verloren heeft. maar hij woont alweer samen met zijn andere ‘brave’ schoondochter……

De dames in de serie lijden massaal aan het Elektrocomplex……

Beide zoons van de arme man zijn al een keer of wat met deze verleidster getrouwd geweest. Zo heeft ze de hele familie al een keertje grondig afgewerkt. Tijd voor een tweede ronde….

De andere schoondochter is haar grote concurrente. Haar compleet verbouwde kunstkop toont nauwelijks emotie, maar naar eigen zeggen is ze dolgelukkig met de vieze oude modekoning. Die loopt intussen vrolijk tussen allemaal lingeriemodellen te paraderen. Schikt iets aan een BH of slipje. Laat zich uitgebreid aflebberen door de zwangere schoondochter, als deze zich als een bloedzuiger aan hem vast slurpt. Elektra is er niets bij…..

De blinde Oedipus met familie

Absurde taferelen. Hoewel? Ik heb wel gekkere dingen gehoord. Van nog veel keuriger mensen. Gewoon, in het echte normale dagelijkse leven. ‘De een z’n dood is de ander z’n brood.’ ‘Het hemd is nader dan de rok.’ ‘Bloed kruipt waar het niet gaan kan.’

Heks kan het nauwelijks aanzien, al die ellende. Ik heb een bloedhekel aan manipulatie en leugens. Toch zijn het de leukste rollen om te spelen in een toneelstuk of televisiedrama. En in een soap al helemaal, omdat je dan lekker vet kunt schmieren, zoals in melodrama…..

Ik stel me voor hoe de actrice, die de zwangere menopauzale femme fatale speelt, die zich als een vampier vastzuigt aan de mond van haar hoogbejaarde tegenspeler zich een ongeluk lacht om de ontwikkelingen van haar karakter. Toen Heks nog wel eens op de planken stond, had ze ook altijd een voorkeur voor het spelen van gemene, manipulatieve en verdorven karakters. Brave Hendrikjes zijn gewoon niet ‘dramatisch interessant’.

ERIK VOS, APPEL THEATER,DOCENT THEATERWETENSCHAP

Het leukste college van de week

‘Wat maakt dat je op het puntje van je stoel gaat zitten bij een voorstelling? Wat maakt iemand dramatisch interessant?’ vroeg onze docent theaterwetenschappen lang geleden. Elke vrijdagmiddag hadden we les van deze theatercoryfee, de regisseur Erik Vos. Toentertijd verbonden aan De Appel in Den Haag.

Jarenlang zwaaide hij daar de scepter, Heks zag als jong puberheksje al de hele Oresteia van Aischylos. Eerst alle delen apart. Het begon met Agamemnoon in 1975. En toen het hele drieluik achter elkaar met in de pauze boerenkool met worst. Lang leve de seventies!

Oresteia van de Appel

Ja, die goeie ouwe Oresteia. Dat is pas familiedrama. Vrouw Klytaemnestra neukt haar zwager Menelaos, als haar man Agamemnon op oorlogspad is. Ze is uitermate pissed off, omdat haar man serieus gepoogd heeft om hun dochter Iphigeneia te offeren om gunstige wind voor zijn zeilboot af te dwingen…… De sukkel.

Orestes op de vlucht

Bij diens terugkomst vermoordt ze haar man, terwijl hij in bad zit! En dat maakt de dochter Elektra dan weer boos. Zij heeft een vadercomplex. In de Freudiaanse hoek spreekt men nog steeds van het Elektracomplex. De vrouwelijke variant van het Oedipuscomplex….. Zij zet de zoon Orestes aan om zijn moeder te vermoorden. De ergste overtreding, die je kunt begaan in die tijd.

Het zijn enge wijven, die Erinyen

Het joch krijgt een stel krijsende schrikgodinnen achter zich aan. Gemene griezels uit het matriarchaat. De woede van moeder aarde is gewekt. Deze zogenaamde ‘Erinyen‘ zien er afschrikwekkend uit. Hun haar bestaat uit kronkelende slangen en er druipt bloed uit hun mond…..

Arme jongen, moet je ook maar niet zo stom zijn om je moeder de hersens in te slaan

De zoon weet te ontkomen en wordt uiteindelijk vrijgesproken op voorspraak van Pallas Athene. De vadermoord is officieel erger dan de moedermoord. Het matriarchaat overlijdt en het patriarchaat wordt geboren!

En dat allemaal naar aanleiding van overspel door Paris met de schone Helena!

‘Hel en as,

Helena,

zacht als een welp,

bitter als de dood’

scandeerden de acteurs en actrices terwijl ze op de grond roffelden.

Klytaimnestra, de sluwe vrouw en moordenares van Agamemnoon, werd gespeeld door Peter van der Linden. Een indrukwekkende rol. Wat een bitch! Ik zie zijn lange gestalte nog zo voor me. Geweldig vond ik het. Dus die Erik Vos wist wel hoe hij de aandacht van zijn publiek gevangen moest houden. In feite was de receptuur zeer eenvoudig. Hij legde het ons als volgt uit:

agamemnon, Peter van der Linden, klytaimnestra

Peter van der Linden als Klytaimnestra

‘Stel je voor, dat we Ben en Hennie (de conciërges van de faculteit) met een levensgrote grijper bij wijze van magische hand Gods uit hun keukentje zouden oppakken en hier midden op het toneel neer zouden kwakken.’ We zaten op dat moment in het universiteitstheater, ons laboratorium.

Zoals je ziet is Heks dol op deze plaatjes uit het goede oude Matriarchaat

‘Wedden, dat jullie op het puntje van jullie stoel gaan zitten. Want dit is natuurlijk spannend. Wat gaan ze doen? Hoe reageren ze op deze vreemde situatie?’

We zagen het voor ons. De verbijsterde gezichten van dit geliefde echtpaar, terwijl ze verwezen staan te zwaaien met het broodje, dat ze net aan het smeren waren.

‘Op het moment echter, dat ze op een stoel tussen jullie, in het publiek, plaatsnemen, om ook naar het podium te gaan zitten kijken, is er niets meer aan. Omdat ze zich hebben aangepast aan de situatie. Het is het onaangepaste, wat boeit. Het maakt mensen onvoorspelbaar, dat is spannend.’

Daarom vinden sommige mensen Heks natuurlijk zo spannend. Ik ben ook niet goed aangepast. Een beetje anders, volgens sommige vrienden…..

Soms denk ik, dat de wereld Gods grote supersoap is. Dagelijks kijkt hij/zij naar verschillende zenders, afgestemd op allerlei huishoudens en politieke arena’s over de hele wereld. Zodra het ergens te vredig wordt gooit de goddelijke voorzienigheid een knuppel in het hoenderhok. Het noodlot slaat toe en redt zo de goddelijke komedie van de ondergang.

Elektra had het ook niet gemakkelijk, pa altijd weg, ma aan de rol met oom

Toch ervaar ik het goddelijke zelf voornamelijk in de natuur. In het pure zijn, onafhankelijk van goed of kwaad, voorspoed of tegenspoed. In mijn optiek zijn al die drama’s eerder gelinkt met den duvel. Maar ja, De duivel is ook god. Het goddelijke omvat alles. Uit verveling heeft het zich gedeeld, om zo in de eigen spiegel te kunnen kijken en zichzelf te leren kennen, lief te hebben. Maar dat lukt nog niet zo goed. Er is veel lijden in de wereld. Dus wij, Gods spiegelbeeld, zitten met de gebakken peren. Hebben wij weer……

DIE SUFFE PALLAS ATHENE met haar voorspraak voor het patriarchaat

Prikkelend weerzien met baardige geliefde. Genieten van tutuutjes en strakke maillots en Zwanenmeer in de ‘Nationale Opera en Ballet’ ……Puberaal giebelen met Fiederelsje tot besluit…….

Posted on 18 februari 2014 by lagriffeheks

Vandaag zie ik mijn liefje weer, na een maand gescheiden zijn……Hoera, maar ook spannend. Hoe zal het zijn om elkaar weer in de armen te sluiten? Hij heeft een baard, superhip. Is ‘ie met baard ook zo knap. Of verandert het hem een zwerver?
Nou, ik zal het zo weten, want ik ben bij Sloterdijk intussen, dus het schiet lekker op.

Mijn leven heeft een hele andere wending genomen. Vanuit het niets zit ik plotseling tot aan mijn oren in problematiek, waarvan ik dacht het twintig jaar geleden al achter me te hebben gelaten. Niet dus. De monsters zijn nog springlevend. Ik moet alle zeilen bijzetten om niet te worden verzwolgen. Niets gaat zoals ik wil of wens. Ik heb met deze rauwe werkelijkheid te maken. Het is niet anders.

Gelukkig ben ik beter uitgerust om dit allemaal het hoofd te bieden. Ik sta stevig in mijn schoenen. Laat me niet gek maken. En nu is het tijd voor leuke dingen. Eerst lekker uit eten met mijn geliefde.

Vanavond ga ik ook met Fiederelsje naar ‘Het Muziektheater’. Er is sprake van een fusie tussen ‘De Nederlandse Opera’ en ‘Het Nationale Ballet’ en dat wordt vanavond gevierd. Met een hapje en een drankje en een kleine voorstelling vooraf.

Later in de avond reis ik terug met Cowboy en Fiederelsje. De dames zijn wat giebelig na een uiterst oubollig balletfragment uit ‘Het zwanenmeer’. Meisjes in witte tutuutjes. Mannen in strakke maillots. Vooral het bilnaad accentuerende, niets aan de verbeelding overlatende grijze exemplaar van de ruim geschapen prima ballerinus heeft onze aandacht getrokken. Goeie hemel. Deze vorm van dans is echt voor meisjes in de pubertijd. Paardrijden of ballet, kiezen of delen. Geslachtsdelen…….

“Goh’, zegt Fiederelsje, ‘Had jij niet ooit een Scandinavische vriend in een maillot?’ ‘Nee, bij woonde daar, maar kwam uit Australië. Hij droeg inderdaad een groene maillot met puntschoenen. Een soort faun. Maar hij was wel professor in de metafysica…..’ ‘Hij had prima mee kunnen dansen vanavond!’ We krijgen de slappe lach.

Mijn bebaarde lief pakt zijn laptop. Hij distantieert zich van deze pubers op leeftijd. ‘Straks moet ik ook nog aan de maillot’, zie je hem denken, ‘Nou, mij niet gezien, ik peins er niet over’.

‘Het Muziektheater’ heet nu ‘Nationale Opera en Ballet’. Een oerlelijk logo ( het is alsof iemand met een enorme hamer een klap op het woord nationale heeft gegeven….) dient als pleister op de wonde van deze bezuinigingsmaatregel. Wij hebben ons prima vermaakt in elk geval. Gelukkig werd er ook prachtig gezongen en gemusiceerd. Een heerlijke avond.

	Samantha op Gigantisch gekrijs in de steeg…
	Fred Rohde op Heks’ linkerhand bemoeit…
	Rik van Boeckel op In Memoriam Snuitje
	Fred Rohde op In Memoriam Snuitje
	stronglove op Nieuwe trailer Heksenketelmovi…

recepten van de toverheks

cheer yourself up, toverformules voor een vrolijk leven

Tagarchief: spannend

Fenomenale uitvoering van de Matthäus Passion door Christelijke Oratorium Vereniging Ex Animo. Het leukste koor van Leiden en omstreken! Met de beste dirigent ooit! Het publiek gaat uit zijn dak, staande ovaties, juichende recensie in het Leidsch Dagblad!

Help! Heks hulpeloos zonder hulp! Hulp hopeloos zonder Heks! Hoe moet dat nu verder? We passen er een mooie mouw aan!

Noble Silence stilte voor de storm?Heks snoert zichzelf de mond; soms heel gezond. En wandelen met Kras: Bepaald niet in stilte!

De Goddelijke Komedie is dagdagelijks vaak een tranendal. Maar niet getreurd: Het levert dan wel stomme soap opera’s op, maar we danken ook de fantastische Griekse Tragedies aan dit principe!

Prikkelend weerzien met baardige geliefde. Genieten van tutuutjes en strakke maillots en Zwanenmeer in de ‘Nationale Opera en Ballet’ ……Puberaal giebelen met Fiederelsje tot besluit…….

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: