Zondagmorgen gaat Cowboy lekker wat sinaasappelen uitpersen. Ik hoor hem vrolijk neuriën terwijl hij druk in de weer is. ‘Huh, wat krijgen we nu?’ Zijn verbaasde hoofd duikt op vanachter de afscheiding tussen keuken en woonkamer. Hij zwaait met een essentieel onderdeel van mijn Moulinex Keukenmachine. Het ligt in twee stukken. Spontaan doormidden gebroken…… Vreemd.
Heks baalt als een stekker. Dit apparaat vervangt mijn armen. Het hakt en snijdt. Ik heb express een heel gerenomeerd merk gekocht pas twee jaar geleden. Zodat het een leven lang mee kan gaan. Mijn liefje kijkt bedrukt. ‘Ik ga wel op zoek naar dat onderdeel. In Amsterdam heb je een winkel, die daar in gespecialiseerd is.’
De televisie doet ook raar
Diezelfde avond geeft ook mijn televisie de geest. Als ik eventjes lekker voor de buis wil gaan hangen, produceert het apparaat een gevaarlijk gebrom. Als je het geluid uitzet, houdt het op. Dus ik kijk tijdelijk televisie zonder geluid. Ook wel eens lekker ontdek ik. Tot ook het beeld vreemd gaat doen vanmorgen. Alles kleurt bloedrood….
Ik duik marktplaats op. Op zoek naar een ouderwetse joekel van een bak ter vervanging van mijn bloederige exemplaar. Ik vind van alles, maar niet in de omgeving. Wel in Friesland, Groningen, Noord Holland en Limburg. Alleen afhalen natuurlijk. Potverdrie.
Terwijl ik het hondje uitlaat loop ik eventjes bij een tweedehandszaakje naar binnen. Ik zoek ook nog een oude laptop. Het gaat me voornamelijk om de tekstverwerkende kwaliteiten van het apparaat. Ze hebben wel iets, maar het is me nog veel te duur.
Mijn lekkere stuk
Wat is dat toch, dat alles altijd tegelijk komt? Ooit begaven mijn wasmachine, droger en afwasmachine het binnen een week. ‘Gelukkig’ kreeg ik pal daarop een auto-ongeluk. Heks en iemand voor haar stopten voor een zebra, een BMW achter me deed dat niet. De bestuurder zat te bellen. Althans, daar leek het verdacht veel op, toen hij direct al telefonerend uitstapte. Van de schadevergoeding kon ik precies een paar nieuwe apparaten kopen.
De afhandeling van mijn laatste aanrijding loopt nog steeds. Heks stopte weer eens voor een zebra. En alweer een BMW parkeerde zich in mijn nek. De bestuurster zat de andere kant op te kijken, verklaarde ze. Haar auto was totaal loss. De mijne ook. Hoewel ik veel meer lichamelijke schade heb opgelopen en de tegenpartij schuldig is bevonden, is er na jaren en jaren nog steeds niets geregeld. Ik heb er al een tweede team advocaten op gezet.
Er zijn gelukkig plekken, waar je je spulletjes kunt laten repareren
Gelukkig gebeurt er een wonder. Na twee dagen dreigend grommen en een ochtend bloederige beelden uitstoten komt mijn stokoude kijkkast tot rust. Van het ene op het andere moment verdwijnt de brom en normaliseert het beeld.
Tevens krijg ik na een eeuwigheid bericht van het laatste team advocaten betreffende de whiplash afhandeling. Er zit schot in de zaak. Hoera! Er is een meeting gepland met de tegenpartij om te proberen de zaak te schikken. En niet voor het luibedrag, dat ze eerst in hun hoofd hadden. ‘U mankeert toch al van alles, dus we geven u bijna niets.’ Nog dagelijks ondervind ik de gevolgen van dit ‘de andere kant opkijken’ van mijn medeweggebruikster. Daar moet wel iets tegenover staan…..
Voorlopig ben ik blij, dat mijn TV zich heeft bedacht. Ik hoop dat daarmee de tendens van apparaten in mijn huis om het te begeven is gekeerd!
Deze jongens zijn toch ook niet bepaald de slimsten.
Het is nog steeds zomers weer, maar ’s avonds doe ik de verwarming aan. Het wordt alweer vrij vroeg donker. De eerste blaadjes vallen van de bomen. Langzamerhand laten we de zorgeloze zomer los en richten onze focus naar binnen. De dagelijkse bezigheden raken weer op de rails. Binnenkort zitten we weer rond de kerstboom. Op televisie barst de discussie over Zwarte Piet in volle hevigheid los.
Heks zit met er met een half oor naar te luisteren. Er zijn weer allemaal mensen aan het woord, die zichzelf graag horen praten. Op één of nadere manier heeft het onderwerp me nooit kunnen boeien. Ikzelf associeer die domme zwarte knecht totaal niet met mijn gekleurde medemens. Net zoals ik die schimmelige bebaarde bisschop niet associeer met mijn Cowboy met hippe baard bijvoorbeeld.
Maar goed. Hele volksstammen vallen over dit thema. Dus ik luister. En moet erkennen, dat sommige argumenten steekhoudend zijn. En als mensen zich er zo sappel over maken, schilder die domkop dan gewoon pimpelpaars.
Geisha in vol ornaat
Heks heeft een langdurige carriere als Zwarte Piet achter de rug. Jarenlang liep ik minstens twee dagen per jaar in een satijnen pak. Met pruik en zwart geschminkt gezicht. Op de gymnastiekvereniging viel ik uit de ringen en struikelde over mijn eigen koprol. Tot groot vermaak van kinderen in velerlei kleuren. Niemand voelde zich aangesproken….
Met een jeugdvriend maakte ik de kleuterschool van zijn moeder onveilig. We zetten de boel compleet op stelten. Iedereen vond het geweldig, behalve zijn moeder. Wij deden namelijk alles, wat verboden was…..
Heks heeft dus een geweldige herinnering aan haar carriere als Zwarte Piet! Die gewiekste deugniet. Een Paarse Piet, ik vind het best. Zolang hij maar ondeugend blijft!
Maar dan wil ik ook iets doen aan het wereldwijd verbreide fenomeen Halloween en een lans breken voor een kwetsbare groep medemensen, die door dit feest als een stel idioten wordt afgeschilderd. Ook in Nederland steekt dit festijn de laatste decennia de kop op. Winkels leggen pompoenen in de etalage. Griezelparty’s schieten als paddestoelen uit de grond. Mensen gaan daar verkleed heen. Bijvoorbeeld als heks!!!!
En dat is natuurlijk uiterst kwetsend voor mijn beroepsgroep. De Halloweenheksen zijn altijd lelijk, slecht, eng en gevaarlijk. En natuurlijk vrouw. Stokoud. Met een wrat. Alle stereotypen ooit in de wereld gebracht door de inquisitie, ofwel de Rooms Katholieke kerk, dezelfde club van die foute bisschop met zwarte knechtje….. worden van stal gehaald. Deze groep vrouwen, die al zo hebben geleden op de brandstapel, worden weer volledig belachelijk gemaakt. Schande! Ik ga het aanmelden bij het College voor de Rechten van de Mens
Ik heb overigens ook wel eens op TV gezien, dat bij bepaalde Afrikaanse stammen een aantal leden bij rituelen hun gezicht WIT verven. Iedereen is dan doodsbang van hen. Zoals de kinderen dat een eeuw geleden van Zwarte Piet waren. In de tijd van de roe en kindertransport per zak naar Spanje. Dat lijkt me ook niet in de haak. Met die stam wil ik nog eens een hartig woordje wisselen.
Het is avond. Ik mijmer over sterke vrouwen. Over de angst voor het vrouwelijke. Zowel die van mannen als vrouwen. Denk maar aan de heksenverbrandingen ten tijde van de inquisitie. De tijd, waarin de Godin in ons werd vermoord. Die grondige poging van de katholieke kerk om het vrouwelijke in religie uit te roeien. Een middeleeuwse holocaust…… ( Het woord holocaust betekent letterlijk brandoffer )
Het is niet goed gelukt, want door de achterdeur kwam de Moeder van God weer binnen. Als maagd weliswaar. De rest van het vrouwelijke komt er nog steeds niet al te goed af. De vrouw van Jezus, Maria Magdalena, is nog steeds een hoer. De maagd, de moeder en de hoer. De drie archetypes waar we het wat die kerk betreft mee moeten doen…..
Heks heeft zich altijd verbaasd over dit fenomeen. Hoe is het toch mogelijk, dat meer dan de helft van de mensheid ( Vrouwen zijn nog steeds in de meerderheid qua geboorte geloof ik . Hoewel: In China worden natuurlijk wel veel meisjes weggegooid tegenwoordig…) als tweederangsburgers worden behandeld. Bijna overal ter wereld geldt, dat je beter als man, dan als vrouw kunt worden geboren. Of je nu zwart, rood, wit of geel bent! Vrouwen zijn wereldwijd de meest gediscrimineerde groep.
Het begint er al mee, dat hun hoge stemmen niet serieus worden genomen ( blijkt uit wetenschappelijk onderzoek ). En dan hebben we nog niet eens iets inhoudelijks gezegd!
Zelfs in Nederland, dat de naam heeft geëmancipeerd te zijn, hetgeen nogal tegenvalt in de praktijk, hebben vrouwen maar een fractie van het pensioen van mannen. Ik hoorde laatst de cijfers en schrok me dood. 20 % of iets dergelijks. Maar terwijl ik het opschrijf, slaat de twijfel weer toe. Dat is toch niet echt zo? Volgens mijn vriendin She, zij is goed op de hoogte van de cijfers en statistieken, is het schrikbarend.
Maar als er een groep vrouwen op het Binnenhof demonstreert om wat extra geld voor vrouwen in ons landje los te peuteren, omdat deze wel erg onder het bestaansminimum dreigen te verdwijnen, staat een irritant mannetje van PowNews hen belachelijk te maken. ‘Domme vrouwen, denken dat ze zomaar geld krijgen, hahaha!!’ Zonder zich ook maar een seconde te verdiepen in de achtergrond van dit verzoek.
Een van de meest treffende gebeurtenissen rond de positie van de vrouw vond ik de heisa rond de Amstelveense burgermeester Fred de Graaf en de billen van Maxima. Eerst wordt deze dame koningin. Claus schopte het niet verder dan prins, Bernard bleef ondanks al zijn ambities slechts prins. De man van koningin Wilhelmina? Prins! Stel je voor, dat ze koning waren geworden. Dan had hun vrouw in hun schaduw gestaan!
Maxima koningin maken is wat mij betreft minachting voor de vrouw. Koningin zijn betekent niets, zodra er een koning in de buurt is! De billen-affaire toont demonstratief aan, dat de titel ook al niets betekent, zodra er een willekeurige man in de buurt is. Vooral niet, als het een willige en keurige burgermeester is!
Op Koningsdag 2014 zit burgermeester Fred de Graaf in het zicht van de camera aan de billen van onze huidige koningin. De beelden gaan de hele wereld over. Heks heeft ze ook gezien. Een vrouwelijke politica, stijl donker haar, brilletje, ik kan eventjes niet op haar naam komen, verdedigt de burgervader in een televisieprogramma. Ze kent hem goed, zegt ze. Hij zou zoiets NOOIT doen. Het was vaderlijk bedoeld, die hand.
Maar een uiterst hilarische compilatie van Sander van Pavel maakt die bewering twijfelachtig. Het blijft namelijk niet bij die ene ongelukkige keer. Je ziet de hand van de gewraakte burgermeester bij voortduring rond de flanken van Maxima fladderen. Als een enorme vlinder rond een exotische, geurige bloem. Of een dronken dar rond een koninginnebij. Een ouwe bok op zoek naar dat frisse groene blaadje…..
Dat de vrouw hem verdedigt verbaast me niet eens zoveel. Misschien heeft ze veel aan hem te danken. Of huldigt ze het standpunt, dat het er nu eenmaal bijhoort voor ons vrouwen, die ongewenste intimiteiten. Dat gesnoep van allerhande bijdehandjes. Zogenaamd vaderlijk bedoeld. Nou, als mijn vader zo had lopen doen tegen mij of mijn vriendinnen had ik er toch een bloedhekel aan gehad! En me kapot geschaamd.
Gelukkig zat de vader van Heks alleen maar veelvuldig te knuffelen met mijn moeder. ‘De Tortelduifjes’ werden ze genoemd….
Wat me wel verbaast is dat het incident in no time in de doofpot is verdwenen. Wat zou er gebeurd zijn, als iemand zo had lopen aaien over de billen van Willy? De kont van de koning? Was dat ook zo gemakkelijk van de tafel geveegd? Maar ja, dat is een KONING he? En een man!
Heks ging destijds in elk geval over haar nek van die de Graaf. Hoe is het mogelijk, dat je je en plein publiek zo totaal niet bewust bent van wat je eigen handen doen op de billen van de koningin? Hij is er blijkbaar zo vaak mee weggekomen, dat hij het niet eens meer in de gaten heeft. Misschien is de eerder genoemde politica wel ervaringsdeskundige in dit geval…..
Eén ding weet ik vrijwel zeker. Maxima baalde vast als een stekker. Het zal je maar gebeuren. Ben je jaren bezig een goede reputatie op te bouwen. Neem je je job hartstikke serieus. Heb je het zelfs tot koningin geschopt, ook als is die titel een wassen neus, zodra er een koning naast je staat. Staat zo’n kwal van een kerel over je kont te aaien, alsof je een geit bent. Of een dikke Hollandse melkkoe.
Heeft iemand zoiets wel eens bij Beatrix geflikt? Vast niet! Zij hield de mensen op armlengte afstand. De enige, die daar ooit doorheen is gebroken is onze nationale knuffelmarokkaan, Ali B, met zijn beroemde hug van Hare Majesteit. Waar overigens niets op aan te merken was, behalve dat het niet in het protocol rond het Koninklijk Huis past. Die konthand past daar blijkbaar prima in. Maar ja, daar zit dan ook geen Marokkaan aan vast, maar een oerHollandse politicus!
Koninklijke vrouwen zijn dus ook niet veilig voor ongewenste intimiteiten. Hoge konten vangen veel hand!
De ongelijkheid, waarmee tegen mannen en vrouwen betreffende dit soort dingen wordt aangekeken heeft me ook altijd verbijsterd. Als vrouw daalt je waarde enorm, als er iemand aan je zit. Ook al is dat ongevraagd en ongewenst. Jij bent dan zelf een slet. Er zijn landen, waar vrouwelijke slachtoffers van verkrachting worden gestenigd! Alsof ze zelf iets fout hebben gedaan!!!
Een man is al snel stoer, wat hij ook uithaalt op dat gebied. Natuurlijk staan excessen zoals gewelddadige verkrachting en seks met minderjarigen in laag aanzien, maar ze komen met heel veel weg! Heel veel grensoverschrijdend gedrag wordt weggewuifd: Ze zal ze zelf wel gewild hebben…. !!! Ook is een man met veel verschillende seksuele partners is nog steeds een bink. Een vergelijkbare vrouw is een sloerie!
Rond het voorval met Maxima heeft gelukkig niemand beweerd, dat ze er om heeft gevraagd. Dat is alvast iets. Niemand heeft geroepen: ‘Maar je zag er ook wel erg sexy uit. Je rook zo heerlijk. Je hebt zo lief naar hem gelachen. Kortom: Je hebt het uitgelokt!
Maar ja, onze zogenaamde koningin heeft ook regelmatig boter op haar hoofd. Neem nu het incident met Ingrid Waldring-Bouterse, de vrouw van de Surinaamse president. Deze ‘onbedoeld genomen foto’ ( Huh? Ja, zo kletst de RVD zich er weer uit! ) toont een vrolijk in de camera lachende Maxima naast de gade van deze omhooggevallen crimineel.
Onbedoeld gezellig samen op de foto
Het is natuurlijk lastig voor Maxima om onderscheid te maken tussen politici en boeven, gezien haar opvoeding. Zorreguieta is buiten een zeer omstreden figuur ook nog eens haar vader. De verregaande loyaliteit van een kind ten opzichte van hele foute ouders is spreekwoordelijk. Misschien heeft dit oogklepgedrag meegespeeld in de kwestie met de vrouw van Bouterse.
En dan is het ook nog eens zo, dat er altijd wel een camera in de buurt is in het leven van een koningin! Lijkt me vreselijk overigens. Wat een leven! Zo is ook dit vrolijke moment voor het oog van de camera door iemand vastgelegd en vervolgens op Facebook gezet. Had ze het niet had kunnen vermijden? De andere kant op kijken? Tong uitsteken? Zo moeilijk is dat toch niet! Want dit is een beetje dom……
‘oog om oog, hand om hand’
Heks mijmert over de Godin. Hoe ze de kracht van deze godheid vaak in zich voelt. Het is het beste schoonheidsmiddeltje, dat er bestaat. Soms danst deze dame in mijn passen, straalt ze in mijn gezicht, verblind ze jou met mijn glimlach. Mijn dieren houden ook van de Godin in mij. Ze koestert hen met oneindige liefde in mijn armen, streelt hen door mijn gloeiende handen!
Het is zoiets als wat Thich Nhat Hanh over Boeddha zegt: ‘I let the Boeddha walk in me.’ Een soort vrouwelijke variant. Ik laat de Godin in mij dansen, zingen, lachen en liefhebben. Thay heeft het heel vaak over Moeder Aarde, deze oude wijze man heeft donders goed in de gaten hoe belangrijk het is, dat het respect voor het vrouwelijk terug komt in deze wereld. En dat dat niet alleen belangrijk is voor vrouwen.
Iedereen heeft er baat bij. Het vrouwelijke, dat beschermt, koestert, baart, zorgt: We hebben het allemaal nodig! Niemand kan leven zonder deze kwaliteiten in zijn of haar leven. Ook kan geen enkele maatschappij bestaan zonder deze basis.
Heks pleit voor een herwaardering van het vrouwelijke. Respect voor de vertegenwoordigsters hiervan: Vrouwen. Maar ook waardering van deze kwaliteiten in de man. Als mannen de Godin in zichzelf terugvinden, hoeven ze ook niet zo bang te zijn voor haar afgevaardigden hier op aarde.
De spirituele leraren van Heks zijn allemaal toegewijd aan het vrouwelijke. De boeddhistische Thay met zijn aandacht voor Moedertje Aarde. De animistisch christelijke Alex Orbito met zijn White Lady. Mijn eigen studenten eccelsia, waar god ook een vrouw is…..
Vrouwen en mannen verschillen maar 1 luttel chromosoompje van elkaar uiteindelijk! Waar de vrouw twee X-chromosomen heeft om haar geslacht te bepalen heeft de man naast de x ook een y.
Het goddelijke is groter dan een chromosoom lijkt mij. Zeggen dat god een man is of mannelijk gaat voorbij aan vrijwel de hele schepping. Het lijkt me meer voor de hand liggen, dat dat afwijkende chromosoompje is geschapen voor de gezonde verspreiding der genensoep. Dat verklaart mijns inziens ook dat gegrabbel en gegraai. De man wil zijn zaad verspreiden! Dat is de core business van vele heren!
Politiek zou dit gedrag aan banden moeten leggen, in plaats van eraan mee te doen, zodat de wereld bewoonbaar blijft voor ons vrouwen. Vrouwelijke politici zouden handtastelijkheden moeten afkeuren in plaats van goed praten!
De man als variant van de vrouwelijke basismens. Een hele leuke variant, maar geef em niet de overHAND…. Vooral niet in de functie van burgervader 🙂
Zaterdag komt Cowboy aan het eind van de middag binnenzeilen. ‘Kom, we gaan nog eventjes van het zonnetje genieten.’ Hij tovert een fles wijn uit zijn tas en gaat op zoek naar glazen. Heks is enorm uitgebreid aan het koken. Ze is al twee dagen in de keuken in de weer. Ik zet de kip in de oven, die moet eerst bakken, voordat de groenten worden toegevoegd. Dan volg ik mijn liefje naar een bankje op de Oude Vest. Daar koesteren we ons in de laatste zonnestralen.
Als we terug komen smijt ik direct de eerste gang op tafel. Een heerlijke Gazpacho à la Heks. Daarna volgt een pittige pompoencake met koriander/muntsaus. Als hoofdgerecht serveer ik een verrassende piripiri kip uit de oven. En de uitsmijter is een goeie ouwe groene salade. Vier gangen, op z’n Frans. Alleen de kersentaart toe ontbreekt. Of een kaasplankje.
Pompoentaart met fris sausje
‘Mmmm, jammie, oh, lekker….mmmm,’ hoor ik. Cowboy zit zijn buikje rond te eten. Wat is dit lekker zeg. Vooral de kip is enorm goed gelukt. Het sausje is een glutenvrije, lactosevrije, sojavrije creatie van eigen heksenhand. Een zeer geslaagde bovendien.
Het hele weekend hebben we lol van mijn culinaire inspanningen.
Cowboy kwijlt bij de aanblik van al dit lekkers
Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Gazpacho à la Heks:
Kook een paar eieren. Rooster twee paprika’s boven een gaspit tot ze zwartgeblakerd zijn. Verwijder de schil onder stromend water met behulp van een borsteltje. Week twee glutenvrije boterhammen in wat rode wijn. Ontvel 1 kilo tomaten door ze in een bak kokend water te dompelen.
Pureer deze in een keukenmachine met driekwart geschilde komkommer, anderhalve geroosterde paprika, 2 tenen knoflook, het brood/wijn mengsel, een halve theelepel kummel, een deciliter sherry-azijn, wat zout en peper en een rode peper tot een mooie gladde soep. Laat in de koelkast helemaal afkoelen. Serveer in kleine schaaltjes met wat gesneden komkommer, geroosterde paprika en een schijfje gekookt ei.
Kip Piri Piri
Glutenvrije, lactosevrije, sojavrije Pittige Pompoencake met saus van gember, verse munt en verse koriander:
Hak een kleine tot middelgrote (kilo) pompoen in stukken en laat in een pan met kokosolie garen. Voeg twee, drie eetlepels Thaise rode currypasta toe. Pureer met een staafmixer en laat afkoelen. Zes eieren erbij, room geklopt van 2 eetlepels amandelmeel met water, 200ml kokosmelk. Goed mixen en in een cakevorm gieten. In een voorverwarmde oven op 200 graden 50 minuten au bain marie gaar laten worden. Bak voor het sausje een paar sjalotjes in kokosolie, voeg room geklopt van 2 eetlepels amandelmeel met water toe, kokosmelk, een half groentebouillonblokje, een flinke scheut gembersiroop, 2 eetlepels verse munt en twee eeltlepels verse koriander.
Geroosterde groenten
Glutenvrije, lactoserije, sojavrije Piri Piri kip met groenten uit de oven:
Koop een lekkere dikke scharrelkip en laat em in stukken hakken. Marineer de stukken minimaal vier uur in een mengsel van twee eetlepels geroosterde sesamolie, drie eetlepels vissaus, flinke scheut droge sherry, sap en rasp van een limoen, Piri Piri kruiden, twee eetlepels geraspte verse gember, een halve liter kokosmelk, vier tenen knoflook geperst, gemalen komijn, gemalen koriander en een eetlepel sambal. Meng in een schaal gesneden groenten met wat olijfolie. Schil een paar aardappelen.
Laat de stukken kip uitlekken en leg ze in een braadslee. Bak 20 minuten in een voorverwarmde oven op 175 graden.
Voeg daarna wat sjalotjes, broccoli en wortel toe. In een andere ovenschaal aardappel, zoete aardappel en de rest van de sjalotten, worteltjes, witte kool en broccoli garen. Klein laagje water op de bodem van de schaal, daarin de aardappelen leggen, daarbovenop de rest van de groenten.
Zet beide schalen in de oven en laat nog een half uur garen. Intussen de marinade verwarmen. Beetje inkoken et voilà: Een heerlijke saus is het resultaat. Om je vingers bij op te eten!
Zaterdag slapen we lekker uit. Het was toch weer een latertje, dat feestje van Frogs. En vandaag staat er ook weer van alles op het programma. Allereerst moeten we in Amsterdam zien te komen. Appeltje, eitje zou je zeggen. Niets is minder waar. Heks kan nu eenmaal niet twee dagen achter elkaar pieken.
We hebben ook nog een deadline. Om kwart over 6 gaan we een pontje nemen naar Amsterdam noord. Voor die tijd moeten we eten, alle uitlaatrondes van Ysbrandt volbrengen en hem in het huis van Cowboy deponeren. En oh ja, Varkentje is aan de vliegende schijtpoeperij. Bijkomstige complicatie van de planning……
De omgevallen wolkenkrabber op een oud kraanplatform
We weten alles voor elkaar te krijgen en het pontje te halen. Het scheelt, dat blijkt dat we een pont later kunnen nemen. Het weer werkt mee, het is niet al te fris voor hetgeen we gaan ondernemen. Een Havensafari door het havengebied van Amsterdam! Geïnitieerd door Cowboy. Hij doet een marktonderzoek voor zijn eigen bedrijfje en neemt Heks mee voor de gezelligheid. En als kritische sparringpartner natuurlijk….
Pollux!
Het pontje richting de opstapplaats is al hartstikke leuk. Enthousiast wijst mijn hartje me op allerlei interessante architectuur aan weerszijden van Het IJ. Ik hoor allemaal interessante feiten. Wist je bijvoorbeeld dat dat IJ vroeger doorliep tot in de duinen van IJmuiden. Dat verklaart direct de naam van deze kustplaats. Om te voorkomen, dat deze onverzadigbare plas water de gehele provincie Noord-Holland zou opeten zijn er heel wat dammen aangelegd. Nu is het maar een IJtje vergeleken met wat het geweest is!
Ik leun lekker tegen Cowboy aan en kijk om me heen naar de andere passagiers. Meisjes in pyanma’s met panterprint, daaroverheen een leren jasje. Vrouwen in feeërieke jurken met vreemde pruiken op hun hoofd. Fluoriserende outfits met dito haren. Jongemannen in berenpakken of verkleed als konijn. Veel pluche beestenoutfits. Maar ook verlegen meisjes met latex leggings en kanten niemendalletjes.
Ze zijn ongetwijfeld op weg naar een feestje. Halverwege het IJ dreunt de muziek van dit partijtje ons al tegemoet. Nou ja, muziek. Als we dichterbij komen maakt het qua muzikale variatie nauwelijks verschil. Alleen het geluidsniveau gaat omhoog.
Hippyfeestje in the middle of nowhere
We worstelen ons door de drommen feestgangers en gaan op zoek naar de opstapplaats van de safari. Het is een leuk bootje met een echte kapitein, compleet met enorme dikke buik, baard en grijs gekrulde paardenstaart. Een kerstman in wording.
Hier is ook een feestje aan de gang
We duiken direct het ruim in, waar zich een bar bevindt en bestellen een glas rode wijn om de optrekkende kou te weren. Daarna wagen we ons aan dek. De boot vertrekt, gevolgd door een vliegende camera. Inspectie van de havenpolitie. Ze houden ons goed in de gaten, zodat we niet lekker sigaretjes gaan roken tussen de petroleumopslagplaatsen.
Die havenpolitie duikt steeds weer op, is het niet als vliegend object, dan wel weer in een bootje. Je hoeft hier echt niet rond te gaan varen met illegale substanties aan boord. Maar wij hebben niets te vrezen als onschuldige toerist.
Dit gebouw heeft een nieuwe bestemming gekregen
Na een tijdje gaan we van boord op een eilandje, waar voorheen een munitiefabriek werkzaam was. De half ingestorte gebouwen staan er nog. Best gek eigenlijk, onder de rook van zo’n grote stad. Er werden wel voorzorgsmaatregelen getroffen om een catastrofe te voorkomen.
We worden ingehaald
Zo staat het terrein vol bomen om een eventuele explosie op te vangen. De gebouwen hebben daken, die een onvoorziene ontploffing een bepaalde richting op sturen. Ook werden alle machines aangedreven door stoom, dat werd opgewekt op een centrale plek, door 1 machine. En rokende medewerkers waren er niet. Al het personeel bestond uit verwoede niet-rokers.
Er komt een vrouw naar me toe. ‘Wat heeft u een prachtige laarzen aan!’ complimenteert ze me. Wat grappig, ik heb zonet haar schitterende vlecht zitten bewonderen. Ik heb nog nooit zo’n prachtexemplaar gezien. Brunhilde is er niets bij….. ‘Ik heb er stiekem een foto van gemaakt!’ vertrouw ik haar toe.
Intussen is mijn lief druk bezig met zijn marktonderzoek. Links en rechts interviewt hij deelnemers en medewerkers. Hij vergaart een schat aan informatie. Daar heeft hij ook alle tijd voor, want de tocht duurt dik 3 uur, waarvan de laatste anderhalf uur in het donker. Best lang ontdekken we. Na tweeënhalf uur zijn we het zat. Maar ja, wij hebben dan ook de avond ervoor gefeest.
Op de terugweg staat ons nog een onaangename verrassing te wachten. We mogen de pont niet op met onze fietsen. Dit vanwege de terugkerende partygangers. Op tien meter afstand van het pontje staat een regel-eikel zijn autoriteit te laten gelden. ‘Veel te gevaarlijk met die uitstekende trappers’, oordeelt de zak. ‘Die kan ik inklappen’, pruttel ik wanhopig. Het laatste waar ik zin in heb is nog een enorm stuk fietsen naar een ander pontje.
En dat is precies waar het op uitdraait. Gelukkig duwt Cowboy me het hele eind, want bij mij is intussen De Man met de Houten Hamer langs gekomen. En die heeft een flinke tik uitgedeeld. Met de grootste moeite weet ik in het huis van mijn geliefde te geraken. Daar strompel ik nog een rondje met mijn hondje. Om dan een hele dag gestrekt te gaan. Zoals een beetje MEpatiënt betaamt. Maar een hele tevreden patiënt. Dat wel!
Maria Safronova, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen
De laatste dag van ons weekendje Antwerpen is de leukste dag. Hoewel we nauwelijks geslapen hebben in de benauwde hotelkamer met mug naast de drukke lawaaierige ring rond de stad. Een ring met een droevige herinnering. Een gevaarlijk gekkenhuis van een weg, waar we nu dagelijks overheen wandelen. De snelweg, die mijn vriendin onlangs fataal werd……
’s Morgens worstelen we ons door het smerige ontbijt. De vleeswaren lijken geplastificeerd, de koffie smaakt naar smaakversterkers. De jus is opgetrokken uit een geconcentreerde versie van zichzelf. Gelardeerd met verschillende soorten vruchtensuikers, om het totale percentage slechte suikers op de verpakking te maskeren…. Het roerei heeft een griezelige structuur. Net op tijd realiseer ik me, dat het wel bol zal staan van de lactose en gluten. De verse fruitsalade komt uit blik….
Het regent pijpenstelen. In de gietende regen proppen we de bagage in de auto. We duiken de stad in. Zonder regenjas, parapluie of zelfs maar waterdichte schoenen….. Aanvankelijk klaart het op. We wandelen hand in hand over de Vogeltjesmarkt. Daar komen we een vriendinnetje van me tegen. Zo grappig. Twee dagen geleden zagen we haar in Leiden richting station wandelen. Op weg naar haar Belgische liefje. En nu lopen we haar en haar Antwerpse lover hier tegen het lijf.
Als we zijn geboortestad roemen, trekt de man een bedenkelijk gezicht. Voor ons is het dan misschien een geweldige stad, voor de inwoners is het er niet bepaald leuker op geworden, sinds ze gebukt gaan onder het juk van dat Vlaamse Blok…… Hij geeft een aantal treffende voorbeelden van de sociale teloorgang van zijn stad. Herkenbare tendenzen. Ook in Nederland zijn de sociale en culturele structuren op de schop gegaan…..
We besluiten naar het M HKA, het museum voor Hedendaagse Kunst, te gaan. Te voet. Na vijf minuten begint het te gieten. We springen van portiek naar portiek. Schuilen soms geruime tijd. Rennen stukken door plassen. als het eventjes droog is. Worden weer overvallen door een plensbui.
Die middag dwalen we uren door dit superleuke museum. Er is een geweldige expositie gaande. We genieten met volle teugen. Hongerig staan we een paar uur later weer buiten. De catering in het museumcafé staat bol van de gluten en lactose. We besluiten uit eten te gaan. Dat is er gisteren bij ingeschoten, omdat Heks door haar hoeven stortte.
Imran Qureshi, Museum van Hedendaagse Kunst, Antwerpen
Ze moet dan eigenlijk accuut in de relaxstand. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want het trammetje naar het hotel dropte ons halverwege, omdat er een brede auto scheef geparkeerd stond. De conducteur durfde er niet langs. Dus moesten we lopen. Iets, dat een MEpatiënt in zo’n geval eigenlijk niet kan. Alle spieren in de kramp. Misselijk van moeheid. Een nekslag was het. Op mijn tandvlees arriveerde ik uiteindelijk in het hotel
Vandaag gaan we op zoek naar een leuk eettentje. Tijdens een wolkbreuk rennen we van terras naar terras. Schuilend onder parasols bestuderen we diverse menu’s. Uiteindelijk belanden we in een typisch Belgische brasserie. We eten een heerlijke stoofschotel. Met een goed glas wijn erbij. Glimmend van plezier zitten we te proosten in ons natte kloffie. Wat een heerlijke dag! Wat zijn we toch gek op elkaar.
Een paar uur later zijn we op weg naar huis. Naar alle dieren en het gewone leven. Cowboy rijdt en Heks ligt een beetje te dutten. Als ik mijn ogen weer open doe, zijn we al bijna weer thuis……
De laatste anderhalve maand is Heks weer serieus aan het zwemmen. Na een paar moeizame jaren op dat vlak lukt het me weer om twee keer per week baantjes te trekken. Mijn pogingen tot yoga zijn beduidend minder succesvol. Hoewel: Ook daar zit een stijgende lijn in. Van niks naar bijna niks…..
In het zwembad weeg je weinig. Dat maakt de belasting acceptabel met dit pijnlijf. En als er geen oude mannetjes tegen me aanzwemmen kan er weing mis gaan. Helaas heb ik een oude snoeper achter me aan op de vrijdagen. Zodra zijn vogelkopje Heks ontwaart hangt hij aan haar meerminnenstaart. Tot mijn grote ergernis. Ik ben als de dood, dat hij tegen me aanzwemt. En dat doet hij natuurlijk regelmatig. In een ultieme poging tot wat lichamelijk contact…..
Naast het geruzie met deze oude knar heb ik ook de leukste gesprekken met mensen. Niet tijdens het zwemmen. Ik heb een bloedhekel aan ronddrijvende dameskransjes. Als een onneembare vesting ploegen ze door het bad. Traag als een slak. Alles en iedereen verhinderend te doen wat ze hier willen doen: Zwemmen!
Als ik in het bad arriveer zwoegt er altijd een dame met vuurrood haar door het water. Een blonde lok op haar voorhoofd steekt ondeugend af. Ze zwemt en zwemt. Als ik klaar ben met mijn verplichte baantjes is ze nog volop bezig. Met haar hoofd boven water. Heur haar blijft droog!
Vorige week vraag ik haar hoeveel baantjes ze nu eigenlijk zwemt op zo’n ochtend. ‘Oh, tachtig’, antwoordt ze achteloos. ‘Mag ik naar je leeftijd vragen?’ vervolgt Heks nieuwsgierig. Ze is beslist geen twintig meer. ‘Zesenzeventig’, klinkt het uit de mond van deze rode furie. Goeie hemel. Ik sta perplex!
Als we onze spullen uit de locker halen geeft ze me een leuke tip. ‘Kijk eens op de website van Suzanne Heintz. Dat is zo’n leuk mens! Een kunstenares. Ze werd doodziek van de vraag waarom ze niet getrouwd is. Dus heeft ze haar eigen man en kind geschapen. Ze reist rond met een man en dochter. Het zijn etalagepoppen. Kijk maar, je zult het heel leuk vinden!’
Thuisgekomen ga ik op zoek naar deze fotografe. En inderdaad. De vrouw maakt geweldige foto’s voor haar project: An Ode To Spinsterhood. Wat een creatieve oplossing om al het gezeik te omzeilen, dat je naar je hoofd krijgt als je geen vaste partner hebt! Heerlijk.
Heks had daar destijds haar eigen oplossing voor. Ik ben op mijn negenenveertigste verjaardag met mezelf getrouwd. Heel gelukkig zelfs. Het feest was geweldig. Met bruidstaart en gastenboek. De mooiste dag van mijn leven. De aanloop was niet zozeer frustratie over de druk vanuit mijn omgeving. Die leeftijd was ik toen al ruim te boven. Ik behoorde zonder meer reeds tot de hopeloze gevallen.
Mijn innerlijk huwelijk is geboren vanuit diepe lagen heksenmagie. Een lang en onwaarschijnlijk verhaal met Moeder de Gans in een glansrol. Maar dat vertel ik een ander keertje…….
recepten van de toverheks 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.